Fatsoenlijke kleding is meer dan onszelf bedekken. Het is een uiting van innerlijke beschaving.
Hoe nette kleding dragen ons op weg helpt naar God
"Ik houd van vulgariteit. Goede smaak is dood, vulgariteit is leven." Deze woorden van de Engelse modeontwerpster Mary Quant, die met de eer ging strijken voor de uitvinding van de minirok en hotpants, onthullen een van de belangrijkste, maar zelden genoemde aspecten van de "mode-revolutie" die in de jaren zestig begon: vulgariteit.
Corruptie van het goede
De mode neigt steeds meer naar vulgariteit. Vulgariteit vertrapt niet alleen de goede smaak en het decorum, maar weerspiegelt een mentaliteit die zich verzet tegen alle orde en discipline en tegen elke vorm van terughoudendheid, of die nu esthetisch, moreel of sociaal is, en die uiteindelijk een volledig "bevrijde" gedragsnorm suggereert.
Afbraak van bescheidenheid
De reden voor de introductie van steeds kortere rokken was "praktisch en bevrijdend, zodat vrouwen voor de bus konden rennen". Het idee dat comfort, praktisch nut en bewegingsvrijheid de enige criteria voor kleding moeten zijn, heeft geleid tot een afbraak van de algemene norm van soberheid en elegantie, om nog maar te zwijgen over de normen van bescheidenheid.
Kleding omvat waardigheid
Vrijetijdskleding, die comfortabeler en praktischer is, wordt steeds meer de norm, ongeacht geslacht, leeftijd en omstandigheden. Spijkerbroeken en het T-shirt (vroeger een stuk ondergoed) werden deel van de gewone kledij. Hoewel je in je vrije tijd minder formele kleding kunt dragen, mag deze kleding niet de indruk wekken dat je je waardigheid en ernst opgeeft. Ze mogen niet het idee geven dat men eigenlijk op vakantie is van zijn principes. In het verleden behield zelfs vrijetijdskleding, hoewel comfortabeler, de waardigheid die je nooit mag opgeven.
Het dragen van een boodschap
Het is merkwaardig dat veel bedrijven van werknemers eisen dat ze een zakelijk pak dragen om een beeld van ernst en verantwoordelijkheid over te brengen. Dit bewijst dat kleding een boodschap overbrengt. Ze kunnen ernst en verantwoordelijkheid uitdrukken of aan de andere kant onvolwassenheid en onzorgvuldigheid.
Lees ook: Nieuwe coalitie wil einde aan seksuele indoctrinatie op school
Identiteit is verloren
Het uitgangspunt dat comfort en praktisch nut de overhand moeten hebben bij de keuze van kleding had nog een ander gevolg: kleding weerspiegelt niet langer iemands identiteit. Met andere woorden, ze geven niet langer iemands sociale positie, beroep of zelfs meer fundamentele kenmerken zoals geslacht en leeftijd aan.
Een grijze massa
Uniseks-kleding is dus wijdverbreid: jeans en korte broeken worden door mensen van beide geslachten en alle generaties gedragen. Jonge mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, alleenstaanden en gehuwden, leraren en studenten, kinderen en volwassenen, ze lopen allemaal door elkaar en dragen één en dezelfde kleding die niet langer uitdrukt wat ze zijn, denken of verlangen.
Schijn bedriegt
Men zou kunnen tegenwerpen dat "het habijt de monnik niet maakt". Het feit dat iemand zich gedistingeerd en elegant kleedt, betekent op zich niet dat hij goede principes en goed gedrag heeft. Evenzo betekent het feit dat iemand altijd casual gekleed gaat niet noodzakelijk dat hij slechte principes heeft of laakbaar gedrag vertoont. Op het eerste gezicht lijkt het argument logisch en zelfs voor de hand liggend. Maar als je het grondig analyseert, klopt het niet.
Kleding zegt iets over de drager
Het is waar dat het habijt de monnik niet maakt. Toch is het een sterk element dat hem identificeert. Bovendien beïnvloedt het niet alleen de manier waarop mensen naar de monnik kijken, maar ook de manier waarop hij naar zichzelf kijkt. Niemand zal ontkennen dat het verlies van identiteit van veel nonnen en monniken in de afgelopen veertig jaar grotendeels te wijten was aan het afleggen van de traditionele habijten, die op adequate wijze de geest van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid uitdrukten, evenals een ascetische levensstijl die past bij gewijde personen.
Lees ook: Kleding, kuisheid en klassenverschil
Een stille invloed
Gezien de eenheid die bestaat in onze neigingen, principes, overtuigingen en gedrag, kan de manier waarop we ons kleden niet anders dan onze mentaliteit beïnvloeden. Het dragen van een bepaald soort kleding is een vorm van gedrag; en wanneer kleding niet langer onze neigingen, principes en overtuigingen adequaat weerspiegelt, begint iemands mentaliteit een onmerkbare verandering te ondergaan om 'gesynchroniseerd' te blijven met de manier waarop men zichzelf presenteert. Dit komt omdat de menselijke rede, door de kracht van de logica die erin besloten ligt, van nature streeft naar consistentie tussen denken en gedrag.
Een onvermijdelijk effect
Deze regel wordt prachtig samengevat in de beroemde zin van de Franse schrijver Paul Bourget: "Men moet leven zoals men denkt, op straffe van vroeg of laat te eindigen met te denken zoals men geleefd heeft." Het proces van transformatie of erosie van principes kan worden vertraagd of belemmerd door iemands religieuze hartstocht, diepgewortelde neigingen of ideeën en andere factoren. Maar als de inconsistentie tussen gedrag - weerspiegeld in de manier waarop iemand zich kleedt - en iemands principes en overtuigingen niet wordt geëlimineerd, wordt het proces van erosie, hoe langzaam ook, onverbiddelijk.
Van het een komt het ander
Deze subtiele erosie uit zich vaak in een verlies van gevoeligheid voor de fundamentele punten van iemands mentaliteit. Een voorbeeld hiervan is het respect dat men moet hebben voor het heilige. Op de een of andere manier hebben concessies aan het principe dat comfort de enige regel moet zijn voor kleding uiteindelijk een nonchalante noot gegeven aan meer serieuze en heilige activiteiten.
Waar geloof doet gepast kleden
Hoe kan men bijvoorbeeld verklaren dat mensen die een waar geloof hebben in de werkelijke tegenwoordigheid van Onze Lieve Heer in het Allerheiligst Sacrament, en die bewonderenswaardige offers brengen om regelmatig de voortdurende aanbidding te houden, toch geen tegenstrijdigheid zien in het zich presenteren voor het Allerheiligst Sacrament in een korte broek alsof ze op een picknick zijn?
Lees ook: Genderverwarde artiesten gebruiken het Eurovisiesongfestival om lhbt mainstream te maken
Tegenstrijdigheid
Dezelfde persoon die zo gekleed komt opdagen voor de voortdurende aanbidding zou deze kleren nooit aantrekken voor een audiëntie bij bijvoorbeeld koningin Elizabeth II. Deze tegenstrijdigheid laat zien hoe, hoewel de persoon zijn geloof heeft behouden, de notie van de majesteit van het sacrament van het altaar -- werkelijke tegenwoordigheid -- tot op zekere hoogte uit zijn ziel is verdwenen.
Wegvallen van verschillen
Er is een algemene tendens in onze tijd om een zeer radicaal egalitarisme te vestigen op alle niveaus van cultuur en sociale relaties tussen de seksen, en zelfs, in de tendens van egalitarisme, tussen mensen en dieren. In kleding uit dit egalitarisme zich door de toenemende proletarisering, de invoering van uniseks-mode en het wegvallen van verschillen tussen generaties. Dezelfde kleding kan door iedereen gedragen worden, ongeacht zijn positie, leeftijd of omstandigheden (bijvoorbeeld tijdens een reis, een religieuze of burgerlijke ceremonie).
Chaos en uniformiteit
Tegenwoordig heerst er chaos in de modewereld. Het is vaak moeilijk om door hun kleding mannen van vrouwen, ouders van kinderen, een religieuze ceremonie van een picknick te onderscheiden. Kapsels en haarstijlen volgen dezelfde tendens om leeftijd en geslacht door elkaar te halen en de normen van elegantie en goede smaak af te breken.
Infantiliseren van kleding
Een van de aspecten die het meest opvallen in het moderne modebeeld is het verlangen om een illusie van eeuwige jeugd te creëren, zelfs eeuwige adolescentie zonder verantwoordelijkheid, een fenomeen dat het "Peter Pan-syndroom" wordt genoemd. Moderne mode heeft de neiging om mensen te infantiliseren. Een Braziliaanse modecritica verwoordde het als volgt: "Al een hele tijd zien we op de catwalks, zowel internationaal als in eigen land, mode die eigenlijk op de kindertentoonstelling zou moeten hangen, zo infantiliserend is ze. Stylisten van meer dan 25 jaar oud ontwierpen (en droegen) kleding die gedragen zou kunnen worden door kinderen in een kinderdagverblijf."
Lees ook: Kinderombudsman: ‘echtscheiding desastreus voor kinderen’
Bescheiden kleding behoedt tegen zonde
Naast de extravagante, egalitaire en infantiliserende neiging van de moderne mode, moet je ook denken aan de aanval op de deugdzaamheid en het totale gebrek aan bescheidenheid. Het menselijk lichaam heeft zijn schoonheid en deze schoonheid trekt ons aan. Door de stoornis die de erfzonde in de mens heeft achtergelaten, de stoornis van de vleselijke begeerte, kan de verrukking in het aanschouwen van lichamelijke schoonheid, en in het bijzonder van het vrouwelijk lichaam, leiden tot verleiding en zonde.
Wees bedachtzaam bij het kleden
Dat wil niet zeggen dat sommige lichaamsdelen goed zijn en getoond mogen worden en andere slecht zijn en bedekt moeten worden. Zo'n uitspraak is absurd en heeft nooit deel uitgemaakt van de Kerkleer. Alle delen van het lichaam zijn goed, want het lichaam is goed als geheel, geschapen door God. Maar niet alle lichaamsdelen zijn gelijk en sommige prikkelen de seksuele lust meer dan andere. Het blootstellen van die delen door middel van semi-naaktheid of risqué laag uitgesneden jurken of het dragen van kleding die zo strak zit dat het iemands anatomie accentueert, houdt dus een ernstig risico in om opwinding te veroorzaken, vooral bij mannen in relatie tot vrouwen.
Een raam naar de ziel
Daarom moet kleding bedekken wat bedekt moet worden en laten uitkomen wat benadrukt mag worden. Het gezicht van een vrouw bedekken, zoals moslims doen, laat goed het gebrek aan evenwicht zien van een religie die de ware menselijke waardigheid niet begrijpt. Het gezicht, het edelste deel van het lichaam omdat het de spirituele ziel perfect weerspiegelt, is precies het deel dat het meest opvalt in de traditionele gewoonten van nonnen.
Het benadrukken van aspecten
Net zoals mannelijke kleding het mannelijke aspect dat bij een man hoort moet benadrukken, moet vrouwelijke mode sierlijkheid en delicatesse uitstralen. En in die zin is langer haar een natuurlijke versiering om het gezicht van een vrouw te omlijsten. Kleding die niet het zelfrespect van een persoon toont als een intelligent en vrij wezen (en, door het doopsel, als een zoon of dochter van God en een tempel van de Heilige Geest), draagt in grote mate bij aan de huidige vernietiging van het gezin. Het doet dit door verleidingen tegen reinheid te bevorderen.
Lees ook: Waarom zuiverheid de koningin der deugden is
Hand in hand
Het doet dit ook door zijn vulgariteit en kinderlijkheid die de notie van de ernst van het leven en de noodzaak van ascese (zelfdiscipline) aantast, allemaal fundamentele elementen die de cohesie en stabiliteit van het gezin in stand houden. De strijd voor het herstel van het gezin door het tegengaan van abortus, anticonceptie en homoseksualiteit zal veel effectiever zijn als deze gepaard gaat met inspanningen om soberheid, bescheidenheid en elegantie in kleding te herstellen.
Kleding straalt identiteit uit
De rol van kleding is niet alleen om het lichaam te beschermen tegen de elementen, maar ook om als versiering te dienen en iemands functies, eigenschappen en mentaliteit te symboliseren. Kleding moet niet alleen waardig en fatsoenlijk zijn, maar ook zo mooi en elegant mogelijk (waarvoor meer goede smaak dan geld nodig is).
Een passend gezegde
Als de "weg van de schoonheid" ons naar God leidt door Hem te zien als de voorbeeldige oorzaak van de Schepping, dan keert de "weg van de lelijkheid" ons af van de Schepper en plaatst ons op het hellend vlak van de zonde. Daarom is lelijkheid het symbool van zonde en wordt het zo goed uitgedrukt door de uitdrukking "lelijk als zonde".
Dit artikel is eerder gepubliceerd op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 24 juli 2024 10:00