Documentaire onthult het leed van geslachtsverandering: ‘Ik wil mijn geslacht terug!’
Transgenders en genderneutraal zijn alledaagse begrippen geworden. Dat is te danken aan de enorme opmars die de genderideologie de laatste jaren heeft weten te maken, niet in de laatste plaats dankzij ondersteuning vanuit de EU en de overheid. Het doel van de genderideologie is het verband tussen biologisch geslacht en gedrag te doorbreken. Vrijheid blijheid, ook in de keuze van je geslacht, is het motto. Waarom zou je je door de natuur de wet laten voorschrijven?
Geslachtsidentiteitsstoornis
De gevolgen blijven niet uit. Dat mensen van hun geslacht vervreemd zijn en de gewaarwording hebben in het verkeerde lichaam te zitten, is een werkelijk bestaande aandoening, die medisch ‘geslachtsdysforie’ wordt genoemd (‘gender dysphoria’ in het Engels) of met een meer Nederlands begrip: ‘geslachtsidentiteitsstoornis’. Mensen die daaraan lijden en van geslacht willen veranderen, worden transgenders of transseksuelen genoemd. Ze krijgen een afkeer van hun eigen geslachtsdelen en verlangen naar die van het andere geslacht. In zijn authentieke vorm is de aandoening overigens zeldzaam.
Paradepaardjes
Waarom horen we er dan toch zo vaak over? Dat heeft te maken met het feit dat deze mensen voor de genderideologie een soort paradepaardjes zijn. Zij lijken het levende bewijs van de juistheid van hun ideologie: het biologisch geslacht is een gegeven, maar of je daarmee instemt niet. Laat staan of je je er ook naar gedraagt. Genderideologen bagatelliseren dan ook zoveel mogelijk het psychiatrische karakter van de aandoening. Geslachtsverandering als zodanig moedigen ze juist aan.
Misverstand
Het ideologisch uitbuiten van deze gevallen heeft de genderideologie geen windeieren gelegd. Door het werven voor het transgenderisme zijn veel mensen met uiteenlopende problematieken en seksuele moeilijkheden onzeker geworden over hun geslacht. Als je wijsgemaakt bent dat er echt zoiets bestaat als ‘in het verkeerde lichaam geboren’ zijn, zal je des te sneller geneigd zijn je persoonlijke problemen daarmee te verbinden. En dan ontstaat al gauw het misverstand dat een overgang naar het andere geslacht je van die problemen kan verlossen.
Pubers kwetsbaar
Dat is precies wat veel mensen is overkomen. Met dank aan de genderideologie, die nu zelfs tot in het onderwijscurriculum doordringt. Dat is daarom zo ernstig, omdat pubers, voor wie twijfels over zichzelf en het eigen seksueel gedrag tot op zekere hoogte normaal zijn, een kwetsbare categorie vormen. Maar het blijft niet bij pubers. Wat we nu zien gebeuren, is dat ouders een genderproblematiek projecteren op kleine kinderen, voor wie de geslachtsrijpheid nog ver weg is. Door dergelijke misverstanden te wekken en in de hand te werken, heeft de genderideologie al vele slachtoffers weten te maken. Zoals een kijker van de documentaire op YouTube het samenvat: “Er bestaat een heel klein percentage mensen dat legitieme geslachtsproblemen heeft. Helaas is dit een culturele mode geworden en de overgrote meerderheid van transseksuelen zijn op die maatschappelijke kar gesprongen.”
Hormonen
Hoe groot het leed is dat zo wordt aangericht laat de korte documentaire I Want My Sex Back (‘Ik wil mijn geslacht terug’) zien. Daarin komen drie mannen aan het woord, die geleden hebben aan geslachtsidentiteitsstoornis. Zij lieten zich chirurgisch ombouwen tot vrouwen, namen jarenlang de hormonen in en kregen spijt. “Je kunt helemaal niet van geslacht veranderen”, zegt er een. Denken dat dit wel kan, is “een waan, een mentale aandoening”. Hij wijst erop dat veertig procent van de zelfmoordpogingen ondernomen worden door mensen die er spijt van hebben van geslacht te zijn veranderd.
Psychotherapie
Twee van de drie spijtoptanten zijn nu weer man. Deze ‘heenenweer-seksuelen’ zijn indrukwekkende getuigen tegen de genderideologie. Twee van hen hebben een verleden als slachtoffer van misbruik en verwaarlozing als kind. Twee zijn inmiddels ook gelukkig getrouwd, christen en helpen anderen. “Ik denk dat je rustig kunt stellen dat als iemand mishandeld is en seksueel misbruikt, psychotherapie de meest benodigde behandeling is, niet hormonen en chirurgie.” Een ander zegt: “Een dokter die eerlijk is, zal zeggen dat de geslachtsidentiteitsstoornis altijd blijft. Het begint met je anatomie, maar het gaat er in werkelijkheid om dat je niet van jezelf houdt.”
Borstimplantaten
Een van de drie is de auteur Rene Jax. Hij schreef er enkele boeken over. Jax legt goed uit hoe het psychologische proces van identiteitsgeslachtsstoornis verloopt. Eerst denk je dat de hormonen je gelukkig zullen maken, vertelt hij. Dan dat het je stem is die omhoog moet. Dan dat het geluk in borstimplantaten zal zitten. “En dan, als je door de therapie heengegaan bent en een dokter hebt kunnen overtuigen om het snijwerk bij je te doen, kom je uit bij de echte geslachtsverandering. Bij mij was dat in 1990.” Ondanks alles wil Jax de geslachtsverandering niet terugdraaien (wat anatomisch ook niet meer kan). “Ik blijf nu maar vrouw. Iedereen kent me zo”, vertelt ze gelaten. “Ik leef nu al 28 jaar als vrouw. Maar ik betreur dat volledig.” Het was een “foute beslissing mijn mannelijke anatomie af te snijden.”
U mag deze korte, indrukwekkende en informatieve documentaire niet missen:
Laatst bijgewerkt: 15 maart 2024 10:22