Seksuele identiteit komt rechtstreeks van God
In de christelijke traditie vindt identiteit zichzelf niet uit: zij komt rechtstreeks van God. Geslachtsneutrale (of genderneutrale) namen proberen deze door God gegeven identiteit te ondermijnen.
Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen
Mocht u het gemist hebben, het tijdschrift Cosmopolitan verzekerde ons op 28 december dat "het 2022 is... en... mensen zijn... actief bezig om het zeer binaire man-vrouw gebruik af te breken". Om ervoor te zorgen dat we voorbij de ‘discriminerende’ grens van "mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen" (Genesis 1:28) gaan, heeft Cosmo ons een eindejaarsgeschenk gegeven: "100 genderneutrale babynamen die perfect zullen zijn voor uw toekomstige engel op aarde." Waar te beginnen? Omdat mensen meestal niet beginnen met het uitzoeken van babynamen totdat ze zwanger zijn, is er niets echt "toekomstig" aan je kleine. Overigens is hij of zij geen "engel", maar een mens van vlees en bloed. Dat precies de reden is waarom hij of zij een geslacht heeft. Maar ik dwaal af.
Lees ook: D66-minister Weerwind wil wetboek genderideologisch zuiveren
Gevaarlijke leugens
Sommige kritische lezers vragen zich misschien af waarom ik aandacht besteed aan wat Cosmopolitan denkt. Welnu, het blad presenteert zich nog steeds als vooraanstaand, hoewel de drie miljoen lezers niet langer alleen volwassen vrouwen zijn die op zoek zijn naar een seksuele ‘voorsprong’, maar ook tienermeisjes wiens ideeën over gemeenschap, huwelijk en relaties worden gevormd door de op hen gerichte massabladen. En wanneer zo'n tijdschrift begint met een duidelijke toon over de "het sterk verouderde gender-binaire systeem", weet dan dat er een ideologische agenda aan het werk is. Christenen negeren dit op eigen risico.
Een naam is een geschenk
In de christelijke traditie wordt identiteit niet zelf bedacht: zij komt rechtstreeks van God (bv. Hij geeft Jacob de naam Israël) en indirect van de ouders (bv. Zacharia, die de naam van zijn zoon bevestigt als Johannes, zij het op instructie van engelen). Dit is in overeenstemming met de algemene cultuurgeschiedenis: niemand geeft zichzelf een naam. Zelfs als iemand later wettelijk zijn naam verandert, verandert hij wat hem is gegeven. Naar mijn mening is de wijziging door een openbare instelling van de naam die een ouder legaal aan zijn of haar kind heeft gegeven, het seculiere equivalent van het ijdel aannemen van een naam.
Traditioneel is niet meer ‘in’
In het verleden richtte de christelijke kritiek op de naamgeving van kinderen zich meestal op het opgeven van "christelijke namen" (een term die vroeger verwees naar wat wij voornamen noemden) ten gunste van modieuze namen. Dit gebeurde meestal bij meisjes: ouders experimenteren eerder met "leuke", "niet-traditionele" (d.w.z. niet-christelijke) of ongeletterde (d.w.z. opzettelijk verkeerd gespelde) namen voor hun Brittanys, Khalessis en Jordens dan voor hun James, Noahs of Benjamins. Ik merk terloops het mogelijke onderliggende seksisme op, dat meisjes minder serieus lijkt te nemen dan jongens, die "de naam zullen doorgeven".
De naam als ‘aansporing tot deugdzaamheid’
Zelfs met betrekking tot het vernoemen van kinderen naar ouders of familieleden, behandelde Johannes Chrysostomus de kwestie in de vierde eeuw. In plaats van kinderen naar ouders te noemen om hen te eren in het leven en na de dood, lijkt Johannes te suggereren dat deze eer aan God moet worden overgelaten. In plaats daarvan zouden ouders namen moeten kiezen die "kinderen al vroeg [inspireren] tot deugdzaamheid". De Gouden Mond spoort ouders in zijn "Over de ijdele glorie en goed ouderschap" (47-49) aan om "uw kinderen te noemen bij de namen van de rechtvaardigen", niet alleen om hun hemelse bescherming te vragen, maar ook om de kinderen aan te moedigen hun goedheid na te volgen en hun wegen te volgen.
Lees ook: Week van de Lentekriebels: dertien redenen om ertegen te protesteren
De hedendaagse gnostische tendens
Vergelijk dat eens met het noemen van je dochter naar een heidense drakenmeesteres uit Game of Thrones. Maar we zijn veel verder gegaan dan dat. Het hedendaagse gnosticisme (met zijn belichaamde 'engelen') omarmt in hoog tempo een keuze-ethiek, met desastreuze culturele gevolgen. Vroeger legde een naam relaties: met ouders, familie, biologie, hemelse bescherming. Het huidige gnosticisme, dat zich voordoet als erfgenaam van het westerse erfgoed van vrijheid en betekenis, atomiseert en ontbindt het individu zodanig dat het alle relaties verbreekt en zelfs seksuele differentiatie ontkent.
Dit artikel verscheen eerder op Avenirdelaculture.info
Laatst bijgewerkt: 17 maart 2023 09:43