Waarom kiest men voor kinderloosheid?
Kindloosheid en kinderachtigheid: de crisis van onze tijd
Plotseling bevinden we ons midden in een demografische winter. Dit dreigende scenario zagen we al decennia aankomen, maar nu worden de gevolgen voelbaar. Land na land kampt met een dalend geboortecijfer en een vergrijzende bevolking.
Waarom kiest men voor kinderloosheid?
Geen enkele financiële stimulans blijkt voldoende om mensen te overtuigen om kinderen te krijgen, zelfs niet in traditionele samenlevingen. Vrouwen en koppels lijken vastbesloten om kinderloos te blijven. Terwijl experts de oorzaken analyseren, komen zij zelden tot overtuigende conclusies. Waarom kiezen zoveel mensen ervoor om geen gezin te stichten?
Zijn hoge kosten echt het probleem?
Sommigen wijzen op financiële obstakels zoals studieschulden, inflatie of het gebrek aan betaalbare woningen. Toch blijkt dat veel jonge mensen er financieel beter voor staan dan hun ouders destijds.
Existentieel probleem achter kinderloosheid
Daarnaast worden klimaat en politieke instabiliteit vaak als argumenten genoemd, maar vroegere generaties hebben veel grotere crises doorstaan zonder hun verlangen naar een gezin op te geven. De realiteit is dat er een diepere oorzaak is. Het probleem is niet economisch of politiek, maar existentieel.
De dominantie van oppervlakkigheid
Mensen zoeken naar diepgaande verklaringen voor de crisis, maar vinden slechts oppervlakkigheid. Onze samenleving is volledig ondergedompeld in een wereld van vluchtige emoties en gevoelens.
Lees ook: Trendbreuk: kabinet-Schoof wil ‘open gesprek’ over fiscale discriminatie eenverdieners
De verslavende kracht van leegte
Deze oppervlakkigheid is de kern van het probleem. Mensen laten zich volledig meeslepen door trivialiteiten en zien geen ruimte meer voor betekenisvolle verplichtingen zoals ouderschap. Opvallend is dat deze verlangens niet eens om grootse of luxe passies draaien. Integendeel, hoe oppervlakkiger de emotie, hoe sterker de gehechtheid eraan.
Rousseau en onze emotiecultuur
De achttiende-eeuwse filosoof Jean-Jacques Rousseau vierde het autonome individu, gedreven door emoties zonder verplichtingen. Zijn woorden zijn vandaag opvallend relevant: “Mijn passies hebben mij doen leven en mijn passies hebben mij gedood. Wat voor passies? De meest kinderachtige dingen ter wereld. Toch hadden ze voor mij dezelfde impact als de troon van het universum.” Deze mentaliteit domineert nu onze cultuur. Alles draait om onmiddellijke bevrediging, zonder oog voor verantwoordelijkheden op lange termijn, zoals kinderen.
Blijven hangen in kindertijd
Onze samenleving moedigt jeugd aan om zich te verliezen in kinderachtige passies. Jongvolwassenen blijven in ouderlijke huizen wonen, verdrinken in social media en stellen verantwoordelijkheden uit.
De gevolgen van een stuurloze cultuur
Deze vlucht voor volwassenheid is geen toeval. Het is een gevolg van een cultuur die geen stabiliteit meer biedt. Traditionele ankerpunten zoals familie en geloof zijn afgebroken.
Lees ook: Altijddurende puberteit: de eindeloos uitgestelde volwassenwording
Onderwijs bevordert onvolwassenheid
Onderwijs en maatschappij voeden deze onvolwassenheid, waardoor jongeren geen ruggengraat ontwikkelen om serieuze keuzes te maken. Zo wordt ouderschap een last die men liever ontwijkt.
Hoop voor de jeugd: traditie herleeft
Niet alle jongeren volgen dit pad van oppervlakkigheid. Sommigen vinden houvast in de waarden van familie en geloof. Zij zien de schoonheid in traditie en omarmen de betekenis van het gezinsleven.
Verlies van diepgang beïnvloedt generaties
Toch bevinden we ons op een kantelpunt. De meerderheid lijkt de richting van een leven zonder diepgang te kiezen. De gevolgen hiervan zullen generaties lang voelbaar zijn.
Terug naar gezinswaarden en moraliteit
De demografische crisis is niet zomaar een probleem van geboortecijfers. Het is een morele crisis. Als we willen dat gezinnen terugkeren, moeten we de diepere spirituele en morele leegte in onze samenleving aanpakken.
Lees ook: ‘Westerse propaganda voor geboortebeperking staat onze ontwikkeling in de weg’
De echte crisis: verlies van betekenis
De dalende geboortecijfers zijn geen economische kwestie, maar een crisis van betekenis. We zijn verstrikt geraakt in trivialiteiten en zijn vergeten wat het leven waardevol maakt.
Liefde en verantwoordelijkheid als oplossing
Als we willen dat onze samenleving overleeft, moeten we opnieuw leren wat echte vreugde en vervulling betekent: liefde, verantwoordelijkheid en opoffering.
De sleutel tot een toekomst met kinderen
De toekomst ligt in het herontdekken van de schoonheid van het gezin en de diepgang van het geloof. Alleen zo kunnen we een generatie voortbrengen die niet bang is om te leven, en dus ook niet bang is om kinderen te krijgen.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 7 februari 2025 09:49