Man en vrouw keren elkaar de rug toe en scheiden. De realiteit in een wereld waar de revolutie het huwelijk bestrijdt.
“Vrije liefde”, echtscheiding en homoseksualiteit: de logische resultaten van de revolutie
De meeste mensen die denken aan communisme – als ze er al een gedachte aan wijden – zien deze ideologie als een puur economisch streven. Dat is wat ons op school en aan de universiteit wordt geleerd. Dat is wat we zullen horen in de zeldzame gevallen waarin het communisme wordt besproken in de mainstream media.
Communisme als omkering van de sociale orde
Het inzicht dat het communisme een economisch streven is mag dan correct zijn, maar het is jammerlijk kortzichtig. Communisme is meer dan een oproep tot een economische revolutie, veel meer. Karl Marx zag het traditionele huwelijk als een functie van het kapitalistische systeem, een manier waarop een man legaal en volledig bezit kreeg van een vrouw die zijn privé-eigendom werd. Om een einde te maken aan dat systeem, pleitte hij ervoor dat zowel vrouwen als mannen "lief mochten hebben" wie zij maar wilden - een pleidooi voor wat veel moderne mensen “vrije liefde” noemen.
De stapsgewijze devaluatie van het huwelijk door de revolutie
Dit is een prachtig voorbeeld van prof. Plinio Corrêa de Olivera's bewering dat we ons in één revolutie bevinden die zich in verschillende fasen door de laatste vijf eeuwen heeft bewogen. In de protestantse Reformatie begon het proces om de Kerk los te koppelen van het huwelijk. Veel calvinisten zagen het huwelijk als een burgerlijk contract dat niets met de Kerk te maken had. Dit breidde zich vervolgens uit tot de tweede fase van revolutie die bekend staat als de Verlichting, waarin elke verplichting jegens elkaar en elk idee van huwelijkstrouw werd verworpen.
Afschaffing van de huwelijkstrouw als strijd tegen het kapitalisme
Jean-Jacques Rousseau betoogde dat huwelijkstrouw eenvoudigweg onnatuurlijk was - en dat men er afstand van moest doen, zodat de mens het wezen kon worden zoals “de natuur” hem bedoeld had. Op dit punt van de geschiedenis (de 18e eeuw) was het geloof in deze theorie echter beperkt tot de intelligentsia. Voor de gewone boer en winkelier lagen de voordelen van het huwelijk te voor de hand om ze zo gemakkelijk van de hand te wijzen. De derde fase van de revolutie - het communisme - breidde dit idee van vrije liefde verder uit door het huwelijk te zien als een functie van het kapitalisme die vernietigd moest worden. Marx en zijn legioen volgelingen meenden dat de vrije liefde mede zou leiden tot de volmaakte maatschappij.
Toelating van echtscheiding leidt tot “vrije liefde”
Tijdens een lezing in 1965 ging prof. Plinio Corrêa de Oliveira dieper in op dit verband tussen het communisme en de filosofie van de vrije liefde. Hij zei: "Volgens de logica van gelijke rechten voor mannen en vrouwen, als ontrouw geoorloofd is voor een man, zo dan ook voor een vrouw. Het gelijkheidsbeginsel leidt dus tot een toelating van vrije liefde voor beide seksen, als een man zijn ontrouw wordt toegestaan. Echtscheiding heeft vrije liefde voortgebracht; zinnelijkheid heeft vaak vrije liefde voortgebracht zonder echtscheiding."
Lees ook: De oorsprong van de Seksuele Revolutie (2): de Sovjets en de 'vrije liefde'
Een logische stap van echtscheiding naar seksuele chaos
Corrêa de Oliveira gaat verder: "Wat is het communistische doel met betrekking tot het huwelijk? Het is de vrije liefde. Als men tot op zekere hoogte kan zeggen dat echtscheiding de huwelijkstoestand is die hoort bij de wereld na de Franse Revolutie, dan kan men ook zeggen dat vrije liefde de huwelijkstoestand is, van relaties tussen de seksen, die hoort bij een communistisch regime. Hier houdt het niet op. Want vanaf het moment dat de vrije liefde tussen mannen en vrouwen is toegestaan, zal zij ook worden toegestaan tussen mensen van hetzelfde geslacht, want dat is de vrije liefde in al haar kracht. Er zal een moment komen - gewenst door Marcusianen (volgelingen van een linkse filosoof uit de jaren 70) en anarchisten - van totale naaktheid en volledige en totale vrijheid in seksuele relaties, zoals dat ook onder dieren gebeurt. "
De theorie van de ontrouw wordt gemeengoed
Onze moderne wereld is zwaar getekend door de politieke, geestelijke en seksuele anarchie van de jaren zestig van de 20e eeuw. Vandaag de dag worden de logische gevolgen van die ideeën werkelijkheid, zoals prof. Corrêa de Oliveira voorzag. We zien de normalisering van het homoseksuele "huwelijk" die onze hele samenleving heeft geïnfecteerd, tot zelfs vele kerkelijke leiders aan toe. We zien een niveau van onfatsoenlijkheid dat de totale naaktheid benadert in een wereld waarin kledij die nog in 1960 volkomen onaanvaardbaar zou zijn geweest, als "conservatief" wordt beschouwd. Wat kan er dierlijker zijn dan de losbandige cultuur van wisselende seksuele contacten die zoveel van de moderne samenleving doordringt? De ideeënwereld van het communisme, is niet verdwenen met de val van de Sovjet-Unie. De culturele en maatschappelijke uitingen ervan zijn eerder veralgemeniseerd en genormaliseerd. De dwaling die bekend staat als “vrije liefde” is te zien in vrijwel elke fase van het moderne Westerse leven - van het schoolgebouw tot het bejaardenhuis.
Dit artikel verscheen eerder in het Engels op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 12 oktober 2022 09:21