Alleen een terugkeer naar God kan ons volk voor uitsterven behoeden
Het geboortecijfer in Nederland is laag, veel te laag. We liggen op koers om uit te sterven, als er geen verandering komt. Er zijn economische oorzaken aan te wijzen, maar het fundamentele probleem ligt dieper. Economische maatregelen alleen zijn dan ook niet voldoende.
Geboortecijfer
Er worden in Nederland steeds minder kinderen geboren. In 2010 kwamen er nog 184.000 kinderen ter wereld; in 2018 daalde dit naar 169.000, aldus nieuwe cijfers van het CBS. Gemiddeld krijgt een Nederlandse vrouw nog maar 1.59 kinderen, terwijl er 2.1 kinderen per gezin nodig zijn om te zorgen dat het bevolkingsaantal stabiel blijft. Dit lage geboortecijfer betekent dat het Nederlandse volk in de toekomst steeds verder zal slinken.
Immigratie
Maar de bevolking in Nederland groeit toch nog steeds? Dat klopt, maar die groei is bijna helemaal op het conto te schrijven van immigratie. Daarnaast houdt het cijfer van 1.59 geen rekening met etniciteit, alle vrouwen in Nederland zijn op één hoop geveegd. Als je weet dat het geboortecijfer bij migrantenvrouwen hoger ligt, weet je ook dat het gemiddelde bij Nederlandse vrouwen nog lager is dan 1.59. Alle reden dus tot grote zorg.
Babyboom
Voorheen was er regelmatig sprake van een babyboom na een grote crisis. Het bekendste voorbeeld is natuurlijk de geboortegolf na de Tweede Wereldoorlog. Maar na de financiële crisis van 2008 bleef zo’n ‘boom’ uit, en een recent Italiaans onderzoek liet zien dat jonge stellen niet van plan zijn na de huidige coronacrisis enthousiast aan kinderen te beginnen. Het mechanisme dat mensen ertoe drijft om meer kinderen te verwekken als de toekomst weer zonnig schijnt, lijkt te zijn uitgewerkt.
Onzekerheden
Het CBS noemt twee verklaringen voor het dalende geboortecijfer. Ten eerste dat vrouwen steeds later het onderwijs verlaten en daardoor het krijgen van kinderen uitstellen. Ten tweede dat de flexibilisering van de arbeidsmarkt ervoor zorgt dat vrouwen minder verdienen en minder vaak een vast contract krijgen; de daaruit volgende onzekerheid is ook een reden om te wachten met het krijgen van kinderen. Meer dan 90% van de volwassen bevolking vindt daarnaast dat er eerst voldoende inkomen moet zijn en dat men een vaste relatie moet hebben voordat er kinderen kunnen komen, blijkt ook uit onderzoek van het CBS.
Maatschappelijk klimaat
Tot zover de cijfers en wetenschappelijke onderbouwingen. Hoewel deze op zichzelf niet onjuist hoeven te zijn, liggen de oorzaken voor het lage geboortecijfer veel dieper. Economische omstandigheden zijn namelijk niet de bepalende factor als het gaat om het verwekken van kinderen. Om maar een voorbeeld te noemen: de huizenmarkt was er in de jaren na de Tweede Wereldoorlog veel slechter aan toe dan nu, maar dat weerhield mensen er niet van om veel kinderen te verwekken. Wat mensen er nu van weerhoudt om open te staan voor gezinsuitbreiding is ons huidige maatschappelijke klimaat dat negatief staat tegenover gezin en kinderen. Dat klimaat wordt gevormd en beïnvloed door drie factoren.
Eeuwige jeugd
Ten eerste zijn jonge mensen sinds de babyboomers geneigd om hun eigen jeugd zo lang mogelijk te rekken. Er moet zo langdurig genoten worden van studeren, het feestrijke vrijgezellenbestaan, vakanties en reizen, een lange periode van verkering ‘om te kijken of we wel echt bij elkaar passen’, enzovoorts. De verantwoordelijkheden van het volwassen leven moeten zo lang mogelijk worden uitgesteld. De veelgehoorde opmerking: ik wil pas kinderen als ik er klaar voor ben, is niet meer dan een rechtvaardiging van het hedonistische verlangen om zo lang mogelijk onvolwassen te zijn. Het krijgen van kinderen wordt gezien als een ongewenste breuk met dit onbekommerde bestaan.
Werkende moeders
Ten tweede is ons maatschappelijke klimaat helemaal ingericht op tweeverdieners en werkende vrouwen. Van vrouwen wordt simpelweg verwacht dat ze een vak leren en na hun opleiding gaan werken. Een kind wordt gezien als een onderbreking in de carrière van de vrouw. Moeders moeten maar een manier vinden om kinderen en werk te combineren, want werken zullen ze. Vrouwen die huismoeder zijn ontmoeten zelfs in hun naaste omgeving niet zelden openlijke afkeuring. Er zijn allerlei financiële stimulansen om vrouwen aan het werk te houden, maar niet om thuis te blijven en kinderen op te voeden.
Kinderen als last
Ten derde – en meest belangrijk – worden in onze cultuur gezin en kinderen zelf niet meer als rijkdom gezien (vergelijk psalm 127), maar als last. In televisiereclames en kinderfilms zie je bijvoorbeeld nooit gezinnen met meer dan 1 of 2 kinderen. De gezinnen in films en op televisie zijn vaak disfunctioneel, gebroken door echtscheiding, de gezinsleden leven in onmin en ruzie, kinderen staan tegenover de ouders, de partner of het gezin is een obstakel in het levensgeluk van de hoofdpersoon, enzovoorts. Het ideaal van een harmonieus, liefdevol gezin wordt in onze cultuur totaal niet meer gepropageerd. Het is dus geen wonder dat veel mensen dit ideaal niet meer kennen.
Lees ook: Nieuw belastingplan D66: bonus op echtscheiding
Grote gezinnen
Ouders met meer dan 3 kinderen worden als wereldvreemd of fundamentalistisch beschouwd. Tegenwoordig krijgen dergelijke ouders zelfs het verwijt dat ze door hun grote gezin buitensporig bijdragen aan klimaatverandering en overbevolking. Kinderen zijn in de ogen van de wereld geen zegen meer, maar een last, die onze loopbaan en hedonistische levensstijl in de weg staat. Kinderen worden geaccepteerd omdat de meeste mensen de biologische kinderwens niet kunnen weerstaan, maar eenmaal gearriveerd willen we zo min mogelijk last van ze hebben. Daarom stoppen we ze weg in kinderdagverblijven en buitenschoolse opvang. Of, als het niet uitkomt, aborteren we ze meteen.
Essentiële probleem
Het fundamentele probleem is dat mensen alleen nog hun korte termijn behoeften bevredigen, en niet meer in staat zijn om die behoeften opzij te zetten in ruil voor een uitgestelde, diepere voldoening. Daardoor ervaren ze niet meer de diepe vreugde die komt met het ouderschap, of de inspiratie die het onbevangen kind ons biedt. Vandaar dat het natuurlijke verlangen naar kinderen en het gezinsleven vaak ontbreekt of onderdrukt wordt. Dit essentiële probleem is gekomen door de verlating van het christelijk geloof dat juist bescherming biedt tegen de menselijke verleiding om alleen bezig te zijn met de korte termijn verlangens.
Terugkeer naar christelijk geloof
Ons extreem lage geboortecijfer is een reden tot grote zorg, want als er niets veranderd zal het Nederlandse volk uitsterven. Het invoeren van economische maatregelen die het krijgen van kinderen aantrekkelijk maken, zoals in Hongarije, waar pasgetrouwden subsidie krijgen en grote gezinnen vrijwel geen belasting betalen, is een goed begin. Maar de echte oplossing van het fundamentele probleem ligt in een terugkeer naar het christelijk geloof en het daarin besloten gebod om vruchtbaar te zijn. Want het volbrengen van die goddelijke opdracht resulteert in een gezonde en stabiele natie van gelukkige gezinnen.
Laatst bijgewerkt: 28 november 2023 06:49