‘Lijfklets’ staat op de boekenlijst van de Week van de Lentekriebels voor groep 3 t/m groep 6. Het boek leert kinderen over de meest uiteenlopende immorele zaken. “Approved by Rutgers” staat op de achterkant.
Week van de Lentekriebels: Rutgers promoot zelfbevrediging, lhbt en occultisme… voor kinderen vanaf 6 jaar
Geslachtsdelen inkleuren, leren over “een stukje van het lichaam dat speciaal bestaat om jou een prettig gevoel te geven”, ‘zelfliefde’ opwekken door het opzeggen van mantra’s… het passeert allemaal de revue in Lijfklets, een boek dat de expliciete goedkeuringsstempel heeft van Rutgers. De aanbevolen leeftijd voor dit Lentekriebelsboek is 6 tot 9 jaar.
Masturbatieles
Al vrij aan het begin van het boek wordt kinderen verteld over een “stukje van het lichaam dat speciaal bestaat om jou een prettig gevoel te geven” (p. 22), “dat gevoel krijgt iemand door met een ander of zichzelf te [gecensureerd].” (p. 23). Later: “[seksualiteit] kan met een ander, maar ook alleen. Als iemand de eigen [geslachtsdeel] of [geslachtsdeel] streelt, heet dat masturbatie.” (p. 63). Rutgers beweert in de inleiding dat dit soort informatie “kinderen echt niet op ideeën brengt” (p. 5). Dit is overduidelijk niet juist. Stel dat een groep kinderen les krijgt over ‘verantwoord’ joints draaien, verlaagt dat ook logischerwijs de drempel: ‘Oh, dat is eigenlijk niet zo moeilijk’, zal een aantal denken.
Lees ook: Week van de Lentekriebels: Rutgers promoot dragqueenboek voor kleuters
Rutgers promoot gendergedram, “juist op jonge leeftijd”
“Open en bloot in gesprek gaan over deze onderwerpen, juist op jonge leeftijd, zorgt ervoor dat jouw kind zich gezond ontwikkelt… En welke ouder wil dat nou niet?”, aldus Rutgers in de inleiding (p. 5). Rutgers hamert erop dat er geen verschil zou zijn tussen man-vrouw relaties of die tussen twee mannen of vrouwen (p. 48). “Of je een meisje of een jongetje bent, zit niet alleen tussen je benen. Het gaat ook over hoe je jezelf voelt.” Rutgers geeft toe dat de meeste mensen normaal zijn, “maar dit kan ook: Je bent geboren met een [vrouwelijk geslachtsdeel] en je voelt je een jongetje”, of andersom. “Dan ben je een transgender persoon”, aldus Lijfklets (p. 42). Ze doen er zelfs nog een schepje bovenop. “Of dit: je hebt een [mannelijk geslachtsdeel] en voelt je non-binair” (p. 43).
Lhbt-doe-boek
Lijfklets is niet alleen bedoeld als een (voor)leesboek, maar ook als een soort doe-boek. Zo kan Rutgers kinderen ook op meer actieve manieren indoctrineren en perverteren. Zo kunnen ze een regenboogvlag inkleuren (p. 49), een soort memory-spel doen met plaatjes van geslachtsdelen (p. 74), een aankleedspel waarbij jongens ook ‘net zo goed’ make-up en jurken kunnen dragen (pp. 40-41), leren ze allerlei platte benamingen van de huwelijksdaad en geslachtsdelen te zeggen (pp. 20-21, 62-63), en helaas nog veel meer.
“Of je een jongen of een meisje bent… [kom je] dus alleen achter als iemand vertelt of diegene zich een meisje, jongetje of iets tussenin voelt.” (p. 41)
Zelfs occulte middelen
Andere activiteiten gaan zelfs nog een stapje verder. Kleine kinderen kunnen bijvoorbeeld een Mandalakleurplaat van het mannelijk geslachtsdeel inkleuren (p. 25). Dit soort kleurplaten vinden hun oorsprong in het hindoeïsme, en hebben als doel om in een soort ‘trance’ te raken. Waarom Rutgers het nodig vindt om dit soort occulte middelen te gebruiken wordt niet duidelijk. Dat deze duistere spiritualiteit wel degelijk een rol speelt, blijkt wel uit het feit dat kinderen worden opgeroepen om zogenaamde ‘mantra’s’ uit te spreken over ‘zelfliefde’. Dit zijn zinnen die je eindeloos herhaalt: “een wijze spreuk of een complimentje voor jezelf. De zin geeft je zelfvertrouwen. Je gaat van jezelf houden!”, aldus Lijfklets (p. 50). Voorbeelden zijn: “Ik hou van mij”, “mijn blootje is oké!” en “Ik ben precies goed”.
Rutgers zet zelfs Oosters occultisme in om kinderen de genderideologie in te verleiden. Door zinnen als “Mijn blootje is oké” en “Ik hou van mij” (pp. 50-51).
Kinderen leren “wat wel en niet fijn voelt”
Een ander thema dat bijzonder veel aan bod komt is het ontdekken wat kinderen “fijn vinden” wat betreft aanrakingen. Samen met “andere mensen” moeten ze dat van Rutgers gaan oefenen. “Wrijf met een ijsblokje in je nek”, “wrijf met een veertje over je wang” of “wrijf met een haarborstel over je benen”. Het kind kan dan aangeven welke dingen hij of zij fijn of niet fijn vindt. (pp. 66-67). Het gaat later verder tot dingen als “elkaars hand vasthouden” en “een kus op de wang”. (pp. 68-69). Even later komt ook het laten zien van geslachtsdelen ter sprake. “Je [geslachtsdeel, e.d.] laat je niet aan iedereen zien. Het is iets van jou. Je mag zelf beslissen wie het ziet.” (p. 75). Verwacht Rutgers dat een kind zelf kan inschatten, en dus bepalen, aan wie hij of zij geslachtsdelen laat zien?
Kinderen beantwoorden ongepaste vragen
Tegen het einde van het boek kunnen kinderen door middel van klappen (ja) en stampen (nee) aangeven of ze bepaalde dingen (al) gedaan hebben zoals “mijn [geslachtsdeel] laten zien aan een vriendje/vriendinnetje”, “gescholden met [schuttingstaal]”, “een plaatje opgezocht van blote mensen”, “doktertje gespeeld”, etc. (p. 78). Voor dat laatste zijn trouwens wel regels, aldus Lijfklets. Voorbeelden zijn: “Je wilt het allebei”, “niemand is de baas” en “er mag niks in een [gecensureerd] gestopt worden”. (p. 79). Later volgen er nog meer sturende vragen zoals “Ik ben [als jongen] weleens verliefd geweest op een jongetje”, “ik heb weleens een volwassene bloot gezien”, “ik heb weleens iemand op de mond gezoend”, of “Ik voel me meer een meisje.” (pp. 84-85). Waar komt de behoefte vandaan om dit allemaal van een kind te willen weten?
Lees ook: Week van de Lentekriebels: Rutgers normaliseert homoseksualiteit voor kleuters
“Misschien ben je nieuwsgierig?”
Het internet is helaas geen veilige plek voor kinderen. Rutgers wijst op het bestaan van internetpornografie. Zij duiden dat niet als verkeerd of immoreel. Het is volgens hen alleen niet zo geschikt voor kinderen. “Misschien ben je wel nieuwsgierig naar seks[ualiteit] en wil je het opzoeken op internet. Ook dan kun je dingen te zien krijgen die nog niet voor jouw leeftijd bedoeld zijn.” Volgens Lijfklets is pornografie om dezelfde reden ongeschikt voor kinderen als “een enge film die ook voor kinderen nog te spannend is.” (p. 81) Waarom raadt Rutgers het de zesjarige tot negenjarige kinderen niet ten zeerste aan om hier mijlenver bij uit de buurt te blijven? Of een nog betere vraag, waarom schrijft Rutgers überhaupt een zeer expliciet seksueel boek voor zulke jonge kinderen?
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 12 maart 2025 14:36