Uit een nieuw Amerikaans wetenschappelijk onderzoek blijkt dat mensen die zich geslachtelijk laten verminken 12 keer zo vaak geneigd zijn om zelfmoord te (willen) plegen.
Schokkend: zelfmoordcijfer na geslachtsoperaties 12 keer zo hoog
‘Wilt u liever een dode zoon of een levende dochter?’ Deze gruwelijke vraag krijgen ouders van geslachtsverwarde kinderen op zich afgevuurd als ze niet willen meegaan in de geslachtelijke verminking van hun zoon. Het idee erachter is dat een ‘transitie’ hun kind gelukkig zal maken. Nu blijkt uit onderzoek dat een dergelijke ingreep zelfmoordneigingen niet wegneemt, maar juist erger maakt.
Twaalf keer hoger zelfmoordcijfer na vijf jaar
Een Amerikaanse studie toont aan dat mensen die een 'geslachtsveranderende operatie' hebben ondergaan (lees: die zich geslachtelijk lieten verminken), een twaalf keer hoger risico op zelfmoord hebben dan degenen die dit niet deden. De studie, die gegevens van 56 Amerikaanse zorgorganisaties en meer dan 90 miljoen patiënten analyseerde, onderzocht vier patiëntengroepen, waaronder 1.501 mensen die zo’n operatie hadden ondergaan en een spoedbezoek hadden gehad. Uit de resultaten bleek dat deze groep een 12,12 keer hoger risico op zelfmoordpogingen had binnen vijf jaar na de operatie dan de andere onderzochte groepen.
‘Meer nazorg’
De studie benadrukt het verband tussen geslachtsverminkende operaties en verhoogde zelfmoordrisico’s. In plaats van op te roepen om onmiddellijk te stoppen met deze levensgevaarlijke en onveranderlijke operaties, sporen de wetenschappers aan op uitgebreide psychiatrische ondersteuning na dergelijke ingrepen. Deze nieuwe bevindingen bevestigen wat ieder met gezond verstand al aanvoelt. Het uitkomst van het onderzoek staat wel haaks op de beweringen van radicale lhbt-activisten die vanuit hun ideologie stellen dat ‘genderbevestigende zorg’ zelfmoordpogingen juist zou voorkomen.
Lees ook: Vrouw benadert Gezin in Gevaar: ‘als ik nu tiener was, zou ik transgender verklaard zijn’
Ook kinderen lopen gevaar
Jordan Peterson, een psycholoog en cultuurcriticus, bekritiseert Westerse autoriteiten vanwege hun gebrek aan actie tegen de gevaren van genderoperaties, vooral bij kinderen. “De slachters en leugenaars zaten er moorddadig naast”, twitterde de Canadese emeritus hoogleraar erover op zijn X-profiel. Hij verwijst ook naar een eerdere Britse studie en een Deense studie die soortgelijke zorgen over zelfmoordrisico’s bij transgenders benadrukken. Als gevolg van dergelijke bevindingen hebben verschillende Europese landen en Amerikaanse staten hun beleid voor genderprocedures bij minderjarigen aangescherpt.
Geslachtsverwarring
De bevindingen van het onderzoek zijn schokkend, maar niet verrassend. Bij genderdysforie bestaat er dissonantie tussen de innerlijke ‘genderbeleving’ en het lichaam dat hij of zij in de spiegel ziet. Vanwege onze tijdsgeest waarin onze eigen gevoelens de werkelijkheid bepaalt, krijgen verwarde kinderen de indruk dat hun gevoel of beleving klopt, en dat er iets mis moet zijn met hun kerngezonde lichaam. Als ze dat ‘aanpassen’ – wat uiteraard niet mogelijk is – dan zou die afstand overbrugd zijn tussen hoe ze zich voelen en hoe ze eruit zien.
Dieper probleem
In de praktijk werkt dat anders. Het resultaat van de geslachtelijke verminking is precies dat, verminkt. Een groot deel van de operaties gaat gepaard met gruwelijke complicaties. Er bestaan genoeg hartverscheurende verhalen van mensen die verminkt zijn en daar zo onder lijden dat ze een doodswens hebben. Zelfs als de operatie in de ogen van de genderideologen is ‘geslaagd’, wat dus betekent dat het cosmetisch lijkt op het beoogde geslachtsdeel, dan nóg is het niet functioneel. Ze zíjn nog steeds van hun eigen geslacht. Dat is niet te veranderen. En de meeste mensen uit zijn of haar omgeving kunnen dat gewoon zien. Daarnaast is de ingreep onomkeerbaar. Een vrouw die man wil worden is na de operatie nog steeds geen man. Nog erger, ze is nu een verminkte vrouw.
Psychische problemen
Het probleem van mensen die lijden aan genderdysforie is niet hun lichaam, maar hun verwarring. Zoals een onderzoek van Northwestern University bevestigt, hebben jongeren die zich als zodanig identificeren veel psychische problemen. Dit varieert van storingen in het autistische spectrum tot depressies en angststoornissen. Met andere woorden, de genderverwarring is niet het probleem, het is een symptoom. Een geslachtsverminkende operatie verruilt – zelfs in het beste geval – een symptoom voor een veel groter probleem: een chemisch gecastreerd en misvormd lichaam. Dat deze realisatie wanhopige zelfmoordgedachten bij mensen oproept, is niet moeilijk voor te stellen.
Transitiespijt
Zogenaamde de-transitioners, mensen die vroeger als transgender leefden maar daar spijt van hebben, luiden de noodklok over de afschuwelijke lijdensweg die zij hebben afgelegd. Een van hen is Cloe Cole. Zij klaagt de dokters aan die haar op jonge leeftijd volgepompt hebben met hormonen en zelfs haar borsten hebben verwijderd. Er is in de medische wereld veel weerstand tegen verhalen als die van haar. Niet alleen omdat het een bedreiging is voor de diepgewortelde genderideologie, maar ook omdat dit soort artsen grof geld verdient aan deze satanische kwakzalverij.
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 16 augustus 2024 08:24
