Chloe Cole, een achttienjarige vrouw die in haar tienertijd een jongen probeerde te zijn, is voor het leven getekend. Door hormonen en operaties is haar lichaam verminkt. In een emotioneel interview met vooraanstaand gendercriticus Jordan Peterson bevestigt ze met haar verhaal de bevindingen van het onderzoek: ‘Hoe had ik dit op twaalfjarige leeftijd moeten weten?’
Baanbrekend onderzoek wijst naar groepsdruk en psychische problemen als hoofdoorzaken voor genderdysforie
‘Mijn vijftienjarige dochter vertelde vanuit het niets dat ze non-binair is. Wat heb ik gemist?’ Het is de nachtmerrie van iedere ouder: je kind dat zich schijnbaar vanuit het niets transgender of non-binair verklaart. Deze zorgwekkende trend groeit in alle Westerse landen. Uit recent onderzoek van Northwestern University blijkt dat kinderen die zich in hun pubertijd zonder enige voortekenen transgender of non-binair verklaren, bekend onder de naam “Rapid-Onset Gender Dysphoria” (ROGD), van tevoren al veel psychische- en emotionele problemen hebben. Het grootste onderzoek naar dit fenomeen tot nu toe bevestigt ook voorgaande bevindingen dat sociale besmetting een doorslaggevende rol speelt bij tieners en adolescenten die lijden aan ROGD.
Als donderslag aan heldere hemel
Bij genderdysforie als psychologisch fenomeen was jarenlang de typische patiënt een tiener – vaak een jongen – die beweerde al van kind af te ‘weten’ van het andere geslacht te zijn. Het baanbrekende onderzoek van Northwestern University onder leiding van hoogleraar psychologie dr. Michael Bailey geeft echter een opmerkelijke verschuiving weer. De kinderen uit zijn onderzoek die lijden aan genderdysforie bleken op jonge leeftijd in de meeste gevallen geen tekenen te vertonen van genderdysforie. Deze vondst van Bailey bevestigt de bevindingen van dr. Lisa Littman die vijf jaar eerder al waarschuwde voor deze gevaarlijke trend en het de naam ‘Rapid-onset gender dysforia’ (snel beginnende genderdysforie) gaf. Toen haar onderzoek in haar tijd bij Brown University in 2018 werd gepubliceerd, werd het aanvankelijk enthousiast ontvangen. Maar na kritiek van transgenderactivisten haalde de universiteit het onderzoek van hun website en boden hun excuses aan voor de ‘transfobische’ bevindingen en conclusies.
Lees ook: Transgenderideologie en de macht van sociale media
Genderdysforie werkt aanstekelijk
De belangrijkste bevinding van Bailey die het eerdere onderzoek van Littman bevestigt is dat groepsdruk en sociale besmetting belangrijke rollen spelen bij ROGD. De grootste boosdoeners zijn sociale media. Vooral op TikTok zijn er prominente transgenders die hun onverantwoordelijke levensstijl aanprijzen bij kinderen. Voor deze vatbare kinderen is de transgendersekte aantrekkelijk omdat deze zich presenteert als dé groep bij uitstek voor mensen die het gevoel hebben er niet bij te horen. Maar ook leeftijdsgenoten spelen een doorslaggevende rol in de beslissing om ‘uit de kast te komen’ als transgender of non-binair. Dit verklaart ook waarom het nu vooral tienermeisjes zijn die de transgenderroute inslaan – zo’n 75%. Want volgens dit en eerder onderzoek zijn tienermeisjes gevoeliger voor groepsdruk dan jongens. Dit blijkt wel uit het feit dat bij 60% van de meiden die in transitie willen een goede vriendin deze keuze ook al had gemaakt.
Kwetsbare tieners vallen ten prooi
Daarnaast blijkt uit Bailey’s onderzoek dat 42% van de kinderen gediagnostiseerd is met geestelijke gezondheidsproblemen vóórdat ze transgender of non-binair wilden zijn. Vooral depressies en angststoornissen waren veel voorkomende klachten. Deze en ook emotionele problemen bestonden volgens het onderzoek gemiddeld gezien al vier jaar voordat de kinderen zichzelf als transgender of non-binair bekendmaakten. Het onderzoek van Bailey – de grootste naar dit onderwerp tot nu toe – richtte zich op 1,655 ouders van kinderen die lijden aan ROGD. Het merendeel daarvan beschouwt zichzelf overigens als politiek progressief. Een aanzienlijk deel – 390 ouders – ging voor de ‘behandeling’ van hun kind naar een genderkliniek of -specialist. Ruim de helft daarvan voelde zich onder druk gezet om hun kind te laten ‘transitioneren’ naar het andere- of geen geslacht.
Van negatief zelfbeeld tot transitie
De bevindingen van dit onderzoek worden bevestigd door de groeiende groep van voormalige transgenders, in het Engels ook wel ‘de-transitioners’ genoemd. Een van hen is de achttienjarige Chloe Cole. Ook zij ervoer mentale problemen toen ze in de pubertijd kwam rond haar tiende levensjaar. Ze worstelde erg met haar zelfbeeld en had het gevoel er niet bij te horen. Met haar brede schouders, smalle heupen en kleine borsten week ze af van het schoonheidsideaal dat ze overal om zich heen zag. Op haar twaalfde sprak ze het verlangen uit om als jongen door het leven te willen gaan. Een jaar later begon ze hiervoor hormonen te slikken en andere medicatie. Op haar vijftiende werden haar borsten verwijderd. Op haar zestiende kwam ze tot inkeer.
“Ik zal nooit borstvoeding kunnen geven”
Maar helaas, de schade was al gedaan. Zij, nu een beschadigde jonge vrouw van achttien jaar, is al in de overgang. In een emotioneel interview met dr. Jordan Peterson licht ze toe dat ze veel pijn heeft en haar een lange lijdensweg naar onvolledig herstel wacht. Op twaalfjarige leeftijd kon zij zich gewoon niet voorstellen wat de implicaties van de transitiekeuze zouden zijn. “Ik zal nooit borstvoeding kunnen geven… en ik ervaar seksuele problematiek op mijn achttiende die vrouwen normaal pas ervaren als ze in de veertig of in de vijftig zijn. Hoe had ik dat toen moeten weten?” snikt ze. Er is geen weg meer terug. Maar nu ze spijt heeft van haar transitie, laten de ‘zorgprofessionals' haar in de steek.
Lees ook: Hoe het transgenderisme de deur opent voor pedofilie
Stilgezwegen leed
Nadat ze besloot om overeenkomstig haar aangeboren geslacht te leven, kwam ze erachter dat ze lang niet de enige was die spijt had van haar ‘transitie’. Maar deze beschadigde mensen worden door de lhbt-goegemeente de rug toegekeerd als verraders. Hun pijn wordt niet gehoord. Desondanks is ze vastberaden om zich uit te blijven spreken. Ook gaat ze de kwakzalvers die haar lichaam hebben verminkt en vergiftigd met ‘medicatie’ aanklagen. Het meest schokkende aan dit alles is dat deze gruwelijke, onomkeerbare ingrepen op kwetsbare kinderen plaatsvinden – ook in Nederland – terwijl er geen onderzoek gedaan is naar de langetermijngevolgen. De huidige generatie ís het experiment. En de kortetermijngevolgen van deze Mengele-achtige experimenten zijn even gruwelijk als voorspelbaar. Alleen de tijd zal leren wat de omvang van de schade is bij al die verwarde kinderen die de leugen zijn aangepraat dat zij zelf hun eigen maaksel zijn.
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 21 februari 2024 11:05