Genderideologie is onderdeel van een nieuwe Revolutie, die zelfs tegen de werkelijkheid is.
Het nieuwe stadium van de Revolutie wil zelfs de natuur vernietigen
"De vernietiging van woorden is iets heel moois!" riep Syme uit, een personage in George Orwells beroemde roman 1984. Syme promootte Newspeak, de nieuwe taal die door de totalitaire staat werd gesmeed om de gedachten van de burgers te manipuleren.
Revolutie wil realiteit vervagen
Elke sociale revolutie heeft de taal gemanipuleerd om de werkelijkheid te vervagen en aan te passen aan haar eigen ideologie. Zo stelde Lenin een "democratische vrede" voor in de openingstoespraak van de Derde Internationale in 1919. Hij verwees duidelijk niet naar de christelijke tranquillitas ordinis, de rust van de orde. Hij deed een beroep op het exacte tegendeel ervan, de dictatuur van het proletariaat.
Taalkundige manipulatie
Op dezelfde manier gebruikt de huidige culturele revolutie (die Plinio Corrêa de Oliveira de Vierde Revolutie noemt in zijn bekende geschiedenisschema) ook taalkundige manipulatie die haar tot een paroxysmale razernij brengt. Anticonceptie wordt voorgesteld als "lichaamsbeheersing". Het doden van een ongeboren kind wordt "vrijwillige zwangerschapsonderbreking". Degenen die het doden van onschuldigen steunen worden simpelweg "pro-choice" genoemd. Homoseksuelen worden genotzoekende "gays". Deze taal is verre van moreel neutraal. Sterker nog, het moedigt zonde aan door het in een gunstig daglicht te stellen.
Gendertheorie
Een nieuwe mijlpaal is bereikt met de zogenaamde gendertheorie. Deze denkschool ontkent de natuurlijke man/vrouw-dichotomie en vervangt deze door een oneindigheid van veelzijdige "seksuele oriëntaties". Sommige geleerden hebben meer dan vijftig "genders" geïdentificeerd. Het is zelfs in de mode om jezelf genderfluïde te noemen, dat wil zeggen, zonder een gedefinieerd "geslacht".
Ontkenning van de natuur
De gendertheorie ontkent dat seksuele identiteit een natuurlijke basis heeft. De theorie stelt dat identiteit het resultaat is van culturele, sociale en linguïstische conditionering, waardoor de menselijke essentie per definitie veranderlijk is. Niets - zelfs de natuur niet - is dus objectief. Alles kan naar believen gemanipuleerd worden door de mens, die de rol speelt van een demiurg die niet geleid wordt door de rede maar door weerbarstige passies. Seksualiteit is vrij om polymorf te zijn en gevormd te worden door subjectieve grillen. Onafhankelijk van de natuurwet wordt seksualiteit de drijvende kracht achter de postmoderne samenleving.
Lees ook: Bioloog tegen de genderideologie: zelfs de bacterie is binair
Gods Schepping ondermijnen
Het gaat hier niet langer om een loutere deconstructie van de taal, maar om een poging om de door God geschapen natuur te ondermijnen. Naar onze mening markeert dit een nieuwe stap in het revolutionaire proces: het begin van een Vijfde Revolutie. Dit revolutionaire proces van ontkerstening heeft de christelijke beschaving uitgewist sinds het einde van de Middeleeuwen. Velen gebruiken de term egalitarisme, met zijn noodzakelijke uitvloeisel, liberalisme, om het te beschrijven.
Stadia van de Revolutie
Historisch gezien heeft dit egalitaire proces vele stappen doorlopen. Het protestantisme streefde naar gelijkheid op religieus gebied door de autoriteit van de paus te ontkennen, terwijl meer radicale sekten zelfs die van bisschoppen en priesters ontkenden. De Franse Revolutie transponeerde deze egalitaire principes naar het politieke veld en ontkende het gezag van de koning en de adel. Het communisme viel de laatst overgebleven ongelijkheid aan, de economische ongelijkheid, door privébezit af te schaffen.
Ook innerlijk moet de mens egalitair worden
Er bleef echter nog een laatste hiërarchie over om vernietigd te worden, die gevonden werd in interno hominis (het innerlijk van de mens). Volgens deze hiërarchische orde verlicht het geloof het intellect, dat op zijn beurt de wil leidt en versterkt. Vervolgens overheerst de wil de zintuigen en passies.
Revolutie van 1968
De culturele revolutie richt zich op deze interne hiërarchie. Haar actie op de ongebreidelde passies begon met de roaring twenties en explodeerde met de paradigmaverschuiving die de studentenopstanden in mei 1968 in Parijs teweegbrachten. De jaren zestig brachten een "revolutie in de manieren van zijn", een "totale revolutie", een "bevrijding". Deze radicale veranderingen impliceerden de tirannie van de passies over elke intellectuele, morele, sociale of culturele beperking.
'Seksuele bevrijding'
De hoeksteen van deze culturele revolutie is seksuele bevrijding. Het verkondigt de vernietiging van de heersende moraal. Het bevestigt de vrijheid om "seks te hebben" met wie, waar en hoe men maar wil. Deze revolutie, die aanvankelijk werd opgevat als vrije seksualiteit tussen mannen en vrouwen, heeft zich steeds meer ontplooid met de proliferatie van homoseksualiteit en, meer recent, panseksualiteit.
Lees ook: De oorsprong van de Seksuele Revolutie (3): 1968 en de lange mars door de instituties
Normale seksualiteit is 'onderdrukkend'
Niets is logischer. Voor de meest extreme revolutionairen is genitale seks nog steeds "onderdrukkend" omdat het plaatsvindt op een manier die bepaald wordt door de natuurlijke morfologie van het lichaam. Deze radicalen verkondigen dat mensen zichzelf moeten bevrijden "van hun morfologische beperkingen door hun sensualiteit te ervaren via elke vezel, porie of mogelijke fantasie".
Sigmund Freud
Op deze manier komt de mens tot een volwassen versie van wat Freud "polymorfe perversiteit" noemde. Deze polymorfe perversiteit is Freuds psychoanalytische concept dat het vermogen voorstelt om seksuele bevrediging te krijgen buiten sociaal normatief seksueel gedrag om. Dit soort pan-sensualiteit botst echter op een onoverkomelijk obstakel: de objectieve natuurlijke werkelijkheid. Het verschil tussen man en vrouw komt voort uit de natuur zelf.
Genderideologen ontkennen de werkelijkheid
De aanhangers van de gendertheorie willen niet buigen voor de natuurwetten, maar ontkennen het verschil tussen de seksen. Ze ontkennen dat er een objectief onderscheid is tussen mannelijk en vrouwelijk gedrag. Om deze absurditeit te bevestigen, stellen ze dat de objectieve werkelijkheid niet bestaat. Alles wordt subjectief geïnterpreteerd. Alles kan naar believen herschreven en hernoemd worden. Ze verkondigen fantasie als gedragsregel.
Een innerlijke wereld wordt verzonnen
De klinische definitie van waanzin is de non-conformiteit van het intellect met de realiteit en de daaruit voortvloeiende uitvinding van een interne wereld die niet langer overeenkomt met de externe waarheid.
De mens gedraagt zich als God
Aanhangers van de gendertheorie willen de natuurwet vernietigen, de goddelijke wet die in de natuur is gegrift. Ze proberen de meest intieme structuren van de natuur te ondermijnen. In hun utopie begint de mens zich te gedragen als God. Hun dromen promoten een nieuwe schepping die tegengesteld is aan de goddelijke.
Lees ook: Gnostiek: de duistere kracht achter de chaos van onze tijd
Meest radicale revolutie
Nooit eerder heeft Satans "non serviam" zo'n radicaliteit bereikt. Ondanks hun vernietigende kracht respecteerden alle revoluties tot nu toe de wetten van de natuur. Door in opstand te komen tegen de natuur, zijn de huidige revolutionaire bewegingen de meest radicale aller tijden.
De afdaling naar nergens
"De genitale mens moet zichzelf transformeren tot de perverse polymorf, die in staat is de wereld te ervaren met al zijn zintuigen en door al zijn poriën," schrijft Daniel Bell in een analyse van deze revolutie. Zodra de geslachtelijkheid is overwonnen, verdwijnt het onderscheid tussen de seksen en wordt het androgyne wezen geboren.
Verlost van de erfzonde
De "nieuwe Adam" wordt geschapen, of liever, de primitieve Adam wordt herboren, de androgyne faun uit de esoterische mythologie. De erfzonde (die sommige Revolutionairen de onderdrukking van Eros noemen) wordt verlost en de Geschiedenis, die terugkeert naar haar oorsprong, komt tot een einde.
Teilhard de Chardin
Norman Brown, een voorbode van deze nieuwe wereld, spreekt over "Dionysus, de waanzinnige God [die] de grenzen afbreekt [en] de gevangenen vrijlaat." Hij beweert dat deze triomf van de waanzin de enige manier is om onszelf definitief van God te bevrijden. Sommige postmoderne theologen stellen zich voor dat op dit punt de schepping opnieuw zou worden opgenomen door de "kosmische Christus". In een uiteindelijke synthese, het "Pleroma" waarover Teilhard de Chardin sprak, zou het "Mystieke Lichaam van de Dionysische Christus" worden gevormd. Maar wat zal er voorbij dit mystieke lichaam zijn? Bell zegt: "Voorbij het mystieke lichaam is niets."
Afdaling naar het niets
Omdat, zoals zij beweren, het niets de laatste horizon is, is de enige activiteit die zin heeft het aanwakkeren van de ontbinding van alle dingen. Dat omvat het zelf door middel van vleselijke pan-sensualiteit en het delirium van dromen. De moderniteit werd tot nu toe geleid door het idee van een Aufheben, een constructie van de rationele superman binnen de perfecte beschaving. Het enige wat overblijft is dat deze opwaartse impuls wordt vervangen door een Niedergang, een afdaling naar het niets.
De duivel zou zelfmoord plegen
Na alles veroverd te hebben, zou de duivel zelfmoord moeten plegen om het laatste spoor van Gods werk in het universum uit te wissen: zichzelf.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 11 december 2023 13:04
