De Zwitser Nemo toont de 'non-binaire' vlag tijdens het Eurovisiesongfestival.
Genderverwarde artiesten gebruiken het Eurovisiesongfestival om lhbt mainstream te maken
Eurovisie is eindelijk voorbij en het songfestival dat is uitgegroeid tot een van Europa's grootste culturele evenementen heeft dit jaar veel meer aandacht getrokken dan gewoonlijk.
Satanische heks
Zo was er de ophef over de deelname van Israël, de boete voor de Oekraïense delegatie vanwege hun t-shirts met de tekst "Free Azovstal Defenders" en natuurlijk de niet-binaire heks die Ierland vertegenwoordigde. Zoals Michael Haynes eerder meldde, verklaarde de 31-jarige Bambie Ray Robinson openlijk dat ze muziek wilde gebruiken om mensen te betrekken bij hekserij.
Morele teloorgang van Ierland
Zoals een van mijn Ierse vrienden opmerkte, is de vreemde, duivelse figuur een goede microkosmos voor de voortdurende morele ineenstorting van Ierland. Het deed me denken aan een zeer verontrustende advertentie van abortusvoorstanders die eisten dat het 8e Amendement ter bescherming van ongeboren kinderen uit de Ierse grondwet zou worden geschrapt: "Wij zijn de kleindochters van de heksen die jullie niet konden verbranden."
Lees ook: Satanische act bij Eurovisiesongfestival schokt velen
Demon oproepen tijdens Eurovisiesongfestival
Onze postchristelijke cultuur is antichristelijk geworden en heksen zijn veranderd in moedige dissidenten die zich verzetten tegen morele tirannie. Tijdens haar Eurovisie-optreden riep Robinson een demon op het podium. Satanische beelden zijn de afgelopen jaren een populair thema geworden in populaire muziek.
Winnaar is 'non-binair'
Minder besproken is het feit dat de uiteindelijke winnaar van de Eurovisiewedstrijd, een Zwitserse zanger die Nemo heet, zich ook identificeert als "non-binair" en won met een hymne over zijn "reis naar het omarmen van een niet-gender identiteit", wat dat ook moge betekenen.
Man-vrouw-relatie als 'ketenen'
Het nummer heet The Code en roept op tot het doorbreken van biologische grenzen. "Ik ben klaar met het spel, ik breek uit de ketenen," zong Nemo. "De ketenen" verwijzen in deze context naar de binaire man-vrouw relatie. Het razend populaire lied pleit voor het doorbreken van sociale grenzen en verwijst naar de "niet-binaire" identiteit als "het doorbreken van de code":
I, I went to hell and back
To find myself on track
I broke the code, woah-oh-oh
Like ammonites
I just gave it some time
Now I found paradise …
Let me tell you a tale about life
‘Bout the good and the bad, better hold on tight
Who dеcides what’s wrong, what’s right?
Everything is balance, еverything’s light
I got so much on my mind
And I been awake all night
Lhbt-lijflied
Nemo zegt verder dat "dit verhaal mijn waarheid is" en dat "ergens tussen de O's en de enen, daar vond ik mijn koninkrijk kome". Het lied is bedoeld als een lhbt-lijflied, waarbij Nemo in zijn overwinningsspeech opmerkte: "Ik hoop dat deze wedstrijd zijn belofte kan waarmaken en kan blijven staan voor vrede en waardigheid voor ieder mens." Eerder had Nemo al opgemerkt dat zijn winnende lied "gaat over de reis naar het vinden van mijn ware zelf".
Genderfluïditeit mainstreamen
Naast Nemo en de Ierse heks identificeerde een andere zangeres zich ook als "non-binair" en acht van de artiesten identificeerden zich ergens in het steeds groter wordende lhbt-spectrum. Het is geen wonder dat Eurovisie vaak "Queer Christmas" wordt genoemd; omdat de wedstrijd de afgelopen jaren niet alleen een gelegenheid is geworden voor de lhbt-beweging om hun wereldbeeld uit te dragen, maar ook, zoals in het geval van Nemo en Bambi, om sociale grenzen verder te verleggen; om het Overton Window verder te verschuiven; om nieuwe ideologieën zoals "genderfluïditeit" verder te mainstreamen.
Wie de cultuur heeft, heeft de macht
Ik kijk niet naar Eurovisie (of naar welke andere muziekwedstrijd of prijsuitreiking dan ook). Maar de realiteit is dat deze evenementen de culturele veranderingen die we nu zien versnellen. "Laat mij de liedjes van een natie maken en het kan me niet schelen wie de wetten maakt," merkte Andrew Fletcher ooit op. Dat is omdat hij wist wat de lhbt-beweging al lang begreep: dat als je de cultuur grijpt, je onvermijdelijk ook de macht grijpt.
Dit artikel verscheen eerder op lifesitenews.com.
Laatst bijgewerkt: 25 juli 2024 15:27