Waarom gesimuleerde ontucht met minderjarigen juist géén oplossing is voor pedofilie
In landen als Japan zijn ze steeds meer te zien: levensechte vrouwenpoppen. De laatste jaren zijn er echter ook steeds vaker minderjarig-ogende varianten op de markt. Deze zijn naar verluid ook in Nederland via obscure websites verkrijgbaar. Het kabinet pleitte onlangs voor een verbod op deze minderjarige poppen, maar de Raad van State (RvS) wees dit van de hand. De beredenering? De voorwerpen zouden volgens hen juist misbruik van échte kinderen voorkomen. Dit is niet alleen onjuist, maar laat ook nog eens zien dat over het werkelijke probleem van pedofilie heengestapt wordt.
Minister van Justitie pleit voor verbod
“Buitengewoon onwenselijk”, zo noemt Dilan Yeşilgöz, minister van Justitie, het feit dat dit soort poppen in Nederland vooralsnog legaal zijn. Ze vreest dat het gebruik ervan de drempel verlaagt tot daadwerkelijk misbruik van een echt kind. De bewindsvrouw vreest ook dat het bijdraagt aan een cultuur waarin het seksualiseren van kinderen genormaliseerd wordt. Daarom wil de minister dat op het bezit ervan een celstraf van één jaar komt te staan. Recidivisten en handelaren in deze voorwerpen riskeren celstraffen tot maximaal vier jaar.
Lees ook: Voorstel in Verenigde Naties leidt tot legalisatie pedofilie
‘Stilt juist behoefte’
Ondanks dat psycholoog en onderzoeker Wineke Smid het beoogde doel van de onzedelijke producten eveneens “een walgelijke gedachte” en “een naar idee” vindt, pleit ze in een artikel van RTL-Nieuws tegen het voorgestelde verbod van minister Yeşilgöz. Haar beredenering is hoogst naïef. Ze vermoedt dat ‘zo’n voorwerp er “misschien” voor zorgt dat iemand daardoor juist geen behoefte meer heeft aan echte kinderen.’ Seksuoloog Erik van Beek beaamt dat. Hij pleitte op 31 oktober 2012 bij De Wereld Draait Door nog voor het gedogen van virtuele kinderporno. Dit zou “stoom van de ketel halen bij mensen die dreigden de fout in te gaan.”
Pedofilie als ‘geaardheid’
In het artikel komt ook ene Bastiaan aan het woord. Een veertigjarige pedofiel die dus zo’n onzedelijk voorwerp heeft aangeschaft. Naar verloop van tijd leerde hij ‘zijn “geaardheid” (!) een plekje te geven.’ Hij vertelt dat hij in 2019 op een pedofiele chatsite in contact kwam met andere ‘gevoelsgenoten’. Dit contact ervoer hij als “gelukzalig”. Hij beweert nooit kinderporno te hebben gekeken. “Mijn verlangens en genot mogen nooit ten koste gaan van iemand anders”, aldus de nobel klinkende pedofiel. Enige tijd later bestelde hij zo’n pop, maar dit ‘bracht niet wat hij ervan hoopte’. Spijt heeft de pedofiel echter niet van zijn aankoop. Deze zou “opgeborgen in een kast” liggen.
‘Wie zijn wij om te oordelen?’
Het is veelzeggend dat Smid het laissez-faire argument uit de kast trekt. “Wat hebben wij ermee te maken wat iemand in zijn eigen slaapkamer met een stuk rubber doet?” Het artikel van RTL-Nieuws zet vervolgens alle mogelijke middelen in om het imago van pedofielen te ontdoen van zijn bijbehorende stigma. Zo beweren ze in het artikel dat “uit onderzoek is gebleken” dat seksueel kindermisbruik meestal niet door pedofielen wordt gedaan. Uiteraard is er geen bronvermelding. Blijkbaar is er volgens deze ‘experts’ een grote groep volwassenen die met zware tegenzin kinderen misbruikt. Ze geven verrassend genoeg wel toe dat in 20% van de gevallen de dader een “afwijkende seksuele voorkeur” heeft.
Meer dan symboliek
De reden dat Smid, Van Beek en anderen pleiten tegen de criminalisering van de poppen is dat het op zichzelf een onschadelijke handeling lijkt. Ze stellen ons gerust dat het feit dat iemand zijn lusten botviert op een levenloos object, niet betekent dat hij dat verlangen ooit ‘in het echt’ wil en zal uitvoeren. Deze naïeve beredenering blijkt nogal ad hoc te zijn. Een paar jaar terug ontstond er namelijk grote consternatie toen er een video opdook van Forum voor Democratie-Kamerlid Freek Jansen. Op de video is te zien hoe de FvD’er op een schietbaan kogels afvuurt - naar verluid op een afbeelding van Premier Rutte. Toentertijd spraken velen – terecht – hun zorgen uit over het precedent wat dat zou scheppen. Wij mogen dus blijkbaar tóch wel oordelen over vermeende duistere fantasieën die uit geoefend worden op een object.
Lees ook: Kamerlid Van Haga over Pim Lammers: ‘Je moet kinderen beschermen’
Het stilt de ‘honger’ niet
Een grote reden dat mensen zich aan de wet houden is niet omdat ze goed zijn, maar omdat ze bang zijn voor de consequenties. Hoe zou ons straatbeeld veranderen als de politie het werk neer zou leggen? Dit is met pedofielen niet anders. Ze fantaseren over diepzondige dingen, maar brengen deze verlangens niet in praktijk omdat het ontbreekt aan een makkelijk slachtoffer, of ze de onvermijdelijke gevolgen ervan niet willen dragen. Het verstrekken van zo’n pop zal zijn duistere verlangens niet stillen maar juist voeden. Zo werkt het immers ook met andere lusten. Wie een dag niks gegeten heeft krijgt niet minder honger als hij plaatjes ziet van eten of een hamburger mag vasthouden en eraan mag ruiken. Het verlangen om werkelijk voedsel te proeven, wordt alsmaar groter.
Pedofilie is zondig
Maar zelfs al zou het ‘gebruik’ van zo’n misselijkmakend voorwerp – of de reeds genoemde virtuele kinderporno – de behoefte van pedofielen bevredigen, dan alsnog is het een verderfelijke zonde tegen God. Hij ziet immers wél wat iemand ‘in z’n eigen slaapkamer’ doet. Pedofilie is altijd zondig omdat het ingaat tegen Gods ontwerp voor seksualiteit: procreatie en verbinding van man en vrouw binnen het huwelijk. Pedofilie is fundamenteel gericht op het vervullen van het eigen verlangen ten koste van het kind. Bij seksualiteit naar Gods ontwerp zijn kinderen dus het doel, niet het doelwit. Ten slotte herinnert onze Heer ons dat niet alleen onze daden, maar dat ook onze verlangens rein moeten zijn voor Zijn aangezicht (Mat. 5:28).
Laatst bijgewerkt: 19 juni 2023 16:51