Het gezin van vader, moeder en kinderen moet ook in de kindergeest vervangen worden met het 'regenbooggezin', dat feitelijk geen gezin is maar een samenraapsel van individuen.
'Uitgebreide Seksuele Vorming': blauwdruk voor de totale seksualisering van kinderen
Nederlandse schoolboeken dringen kleine kinderen seksualiteit op. Het doel is 'bewustzijn' kweken van hun 'seksuele aard'. Waar deze perverse drang vandaan komt, beschrijft Gezin in Gevaar in de eerste helft van Seksuele indoctrinatie in schoolboeken. U leest ze hier: deel 1 over de Franse Revolutie, deel 2 over de Russische Revolutie, deel 3 over 1968 en deel 4 over de globalisering van gender. Nu nemen we de 'Uitgebreide Seksuele Vorming' als filosofie van de Verenigde Naties onder de loep: een blauwdruk voor de totale seksualisering van kinderen.
'Uitgebreide Seksuele Vorming'
De Comprehensive Sexuality Education (CSE) is de blauwdruk voor de ‘seksuele vorming’ van kinderen die via de organisaties van de Verenigde Naties (VN) over de wereld wordt verspreid. Via verdragen en wetgevende macht dringt deze ‘Uitgebreide Seksuele Vorming’ zich juridisch steeds dringender op en infiltreert zij in onderwijssystemen, waaronder het Nederlandse. Op sociale media komt dit proces regelmatig in opspraak doordat de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO), een orgaan van de Verenigde Naties, in het kader van CSE het leren van “masturbatie bij peuters” (en zelfs bij zuigelingen) aanbeveelt. CSE zet daarmee aan tot pedofilie. Volgens Family Watch International, een Amerikaanse gezinsorganisatie, is CSE dan ook “ontworpen met als doel de seksuele en geslachtelijke (gender) normen van de samenleving te veranderen, risicovol seksueel gedrag te bevorderen en zelfs de allerjongste kinderen aan te zetten tot seksueel experimenteren.”
Lees ook: De oorsprong van de Seksuele Revolutie (4): De globalisering van gender
Ook in christelijke scholen
Via Rutgers, het zelfbenoemde ‘kenniscentrum voor seksualiteit’, bereikt CSE ook Nederland en komt zij in schoolboeken terecht. Via de leerplicht en de sinds 2012 verplichte seksuele voorlichting door scholen is de invloed van CSE op schoolkinderen onontkoombaar geworden, zodat zonder enige terughoudendheid van seksuele staatsindoctrinatie en -intimidatie kan worden gesproken. Ook christelijke scholen moeten er op een of andere manier invulling aan geven. Omdat dit opdringen wereldwijd is, ook in regio’s met traditionele opvattingen, is het een vorm van cultureel imperialisme. De focus in ontwikkelingshulp voor de bevolking van arme landen verschuift steeds verder van materiële hulp naar seksuele indoctrinatie en intimidatie via CSE, waarvan de overige hulp afhankelijk wordt gesteld.
Seksualiseren van kinderen
Hoe ver CSE gaat, zien we met deze citaten uit publicaties voor jongeren door UNFPA (het VN-Bevolkingsfonds) in Nicaragua, die door Family Watch aan de kaak zijn gesteld.
Homoseksualiteit – “Het is gewoon voor jongens regelmatig seksuele gemeenschap te hebben met andere jongens, en elkaar te bekijken om de omvang van diverse lichaamsdelen te vergelijken.”
Biseksualiteit – “Vrouwen en mannen met een volledige seksuele identiteit hebben een voorkeur voor mensen van het andere geslacht, van het gelijke geslacht en van beide geslachten.”
Pornografie – “Soms kunnen we seksueel geprikkeld worden terwijl we naar erotische foto’s of films kijken.”
Masturbatie – Family Watch wil hier niet letterlijk citeren, maar merkt op dat de CSE-handboeken kinderen leren dat seksuele fantasieën, biseksuele gevoelens en masturbatie normale kenmerken zijn van de vroege adolescentie. Kinderen krijgen bovendien verschillende technieken van masturbatie bijgebracht.
Seksuele kinderrechten – “Elke persoon heeft reproductieve en seksuele rechten, ongeacht geslacht, leeftijd, ras, etniciteit, nationaliteit of economische en sociale omstandigheden.”
Seksualiseren van kinderen – In activiteit 8 van het Rainbow Workbook krijgen jongeren van 10 tot 14 de getekende omtrekken van een mannelijk en vrouwelijk lichaam voorgelegd, getiteld ‘Sterke punten van het ideale vriendje en vriendinnetje’. Kinderen krijgen de opdracht de fysieke kenmerken van hun ideale vriendje of vriendinnetje in te tekenen.
Lees ook: Genderideologie: het monsterlijk mislukte experiment met de Reimer-tweeling
'Empowerment'
Onderdeel van CSE is de steeds weer terugkerende zelfrechtvaardiging dat “het de meeste jongeren aan kennis” zou ontbreken om “verantwoordelijk” de “levensveranderende beslissingen te nemen over hun seksuele en reproductieve gezondheid”. Dit zou hen kwetsbaar maken voor “dwang, seksueel overdraagbare infecties en ongewenste zwangerschap”, aldus de UNFPA. “En omdat deze programma’s gebaseerd zijn op mensenrechten, bevorderen ze gendergelijkheid en de rechten en emancipatie (empowerment) van jonge mensen.”
Niet biologie, maar een nieuwe ethiek
Dit associëren van ‘seksuele en reproductieve gezondheid en rechten’ (SRGR) met erkende mensenrechten is opgelegd pandoer en komt steeds weer terug. Het maakt duidelijk dat het bij CSE niet te doen is om seksuele voorlichting in puur biologische zin, maar om een omvattende nieuwe ethiek van feminisme, homoactivisme, anticonceptie en abortus, die zich opdringt met de belofte een veronderstelde ‘onwetendheid’ op te heffen, samen met de daaruit voortvloeiende ‘onveiligheid’.
Garanties zijn papieren tijgers
Verplichte seksuele voorlichting (CSE) doorkruist echter het grondrecht van ouders hun kinderen op te voeden zoals zij juist achten. Dat is niet alleen hun plicht, het is ook hun natuurlijke recht. Het komt niet van de staat en de staat mag het ook niet opheffen. Zoals we in het voorgaande hoofdstuk gezien hebben, weerspiegelt zich dit beginsel op allerlei manieren in het positieve recht: artikel 2 EP EVRM en in het subsidiariteitsbeginsel van artikel 5 (beginsel van bevoegdheidstoedeling) §3 Verdrag van Lissabon. We hebben echter ook gezien dat deze ‘garanties’ papieren tijgers zijn, omdat de ‘onafhankelijke’ rechterlijke macht – zowel op nationaal als Europees niveau – in de praktijk ouders in de steek laat en bij concrete gevallen gewoonlijk de staat gelijk geeft. Om de gewenste uitkomst te bereiken is het voor rechters immers niet moeilijk het ene ‘mensenrecht’ tegen het ander ‘af te wegen’ en zo de facto het ene met het andere buiten werking te stellen.
Ondanks de aanhoudende genderpropaganda, is het trouwen en een stichten van een gezin nog altijd het ideaal van veel jonge mensen. Bron afbeelding: Wikimedia Commons / Nicolas Chauveau
Niemand droomt van scheiden
CSE vertrekt vanuit een vertekende visie op seksualiteit, door het huwelijk buiten beeld te brengen en de focus zodanig op risico’s en abnormaliteiten te leggen, dat het lijkt alsof seksualiteit zonder de juiste toerusting door CSE een bron van gevaren is. Volgens deskundigen is CSE er zelfs bewust op gericht de ouderlijke invloed uit te schakelen. Sociologe Gabriele Kuby wijst erop dat er ondanks deze propaganda nog verbazend veel normaliteit heerst: de meeste huwelijken eindigen nog altijd niet in scheiding. Driekwart kinderen wonen bij hun getrouwde ouders, ondanks feit dat media volop inspelen op samengestelde gezinnen en die als nieuwe norm voorstellen. Ook ouderlijke verlangens blijven overheersend normaal. Wie droomt er nu van dat zijn kinderen gaan scheiden of homoseksueel zullen worden? Het gezin blijft voor jonge mensen een vanzelfsprekende verlangen, wat in overeenstemming is met de natuur. Als ze ergens voor toegerust moeten worden, is het dus daarvoor. Daarom, aldus Kuby, moeten ze leren liefhebben, trouw te zijn en paren te vormen voor een huwelijk.
Aanzetten tot seksuele experimenten
Onderwijs in kuisheid, trouw en zelfbeheersing in traditionele huwelijksvoorbereiding is in het onderwijs echter zeldzaam geworden. Seksuologen zijn meestal geen wetenschappers, maar ideologen, of nemen, voor zover ze wetenschapper zijn, de grenzen van hun vakgebied niet in acht. Mede daardoor werkt “de CSE-agenda zeer bedrieglijk”, zegt Sharon Slater, voorzitster van Family Watch International. “Zij, die CSE promoten, beweren dat die het seksueel actief worden uitstelt, tienerzwangerschap voorkomt, voor HIV/preventie zorgt, mensen uit de armoede haalt, gendergelijkheid tot stand brengt en nog veel meer. Maar het is precies omgekeerd: CSE zet kinderen aan om zich aan seksuele experimenten te wagen en zich in zeer riskant seksueel gedrag te begeven, terwijl men die kinderen vaak voorlicht buiten medeweten of zonder toestemming van hun ouders. Het is een enorme leugen.”
Lees ook: UNICEF: pornografie is niet altijd schadelijk voor kinderen
Verdienmodel
De conclusie is dat CSE met zijn afbeeldingen en op seksuele ‘rechten’ gebaseerde benadering erop gericht is de morele gezondheid en onschuld van kinderen zo snel mogelijk te doorbreken. Slater moedigt ouders aan de CSE-onderwijsmaterialen zelf onder de loep te nemen om te zien hoe schadelijk die voor kinderen zijn. “Ouders moeten zich realiseren dat veel scholen geen traditionele seksuele voorlichting meer geven. In plaats daarvan worden kinderen belaagd met aanschouwelijke seksualiteitsprogramma’s die er op gericht zijn hen van jongs af aan te seksualiseren en te radicaliseren.” Er zit bovendien een verdienmodel achter. “Ouders moeten ook weten dat organisaties als Planned Parenthood miljoenen dollars verdienen aan het seksualiseren van kinderen”, aldus Slater. “Eenmaal zo geïndoctrineerd zullen kinderen seksueel advies nodig hebben, net als zwangerschaps- en SOA-testen en behandelingen, abortus, condooms, contraceptieven en meer. Planned Parenthood levert dat allemaal. Dit is een multimiljarden business.”
Lees ook: De oorsprong van de Seksuele Revolutie (3): 1968 en de lange mars door de instituties
Schade aan kinderen
Rutgers vertegenwoordigt International Planned Parenthood Federation (IPPF) in Nederland. Volgens Slater is de morele en psychologische schade die hun programma’s aan kinderen toebrengen “moeilijk te kwantificeren”. Maar de gevolgen blijven niet uit. Aangezien CSE kinderen aanmoedigt om hun maagdelijkheid te verliezen en seksueel te experimenteren “kan dit bij hen tot vroege zwangerschappen leiden en tot het oplopen van soa’s, met inbegrip van HIV omdat studies laten zien dat kinderen niet zo snel consequent of correct condooms gebruiken. Onderzoek laat ook zien dat kinderen die vroege seksuele activiteiten ontplooien met verschillende seksuele partners meer depressies hebben en het moeilijker vinden om als volwassenen stabiele huwelijken en gezinnen te stichten.”
Porno in de hersenen geprent
Voor het bederven van de kinderlijke onschuld is weinig nodig. Slater: “Het kost maar een fractie van een seconde om een pornografisch beeld permanent in de hersenen vast te leggen; en aangezien veel CSE-programma’s materialen gebruiken die dermate aanschouwelijk zijn dat ze als pornografisch beschouwd moeten worden, kunnen ze kinderen in een verwarring brengen waar ze hun leven lang niet meer uit komen.” Judith Reisman wijst erop dat kinderen leren door imitatie. Ze hebben van nature de neiging om beelden die zich in hun brein hebben vastgezet, ook pornografische beelden, te wensen, te volgen en uit te voeren. Kwalijk in dat kader is de gelijkstelling bij kinderen door CSE van ‘iemand leuk vinden’ aan drastische, zelfs regelrecht perverse seksuele praktijken als ware dit respectabele diversiteitsopties. Zo is het beeld van de liefde voor kinderen al bedorven voordat zij eraan toekomen.
Kinderen leren masturbatie
CSE beweert haar seksuele ‘vorming’ af te stemmen op leeftijd. Dat klinkt misschien goed, maar CSE heeft als uitgangspunt, aldus Slater, “dat kinderen vanaf hun geboorte seksueel actief zijn en dat seksueel experimenteren bij hen aangemoedigd moet worden. Zo adviseert de WHO’s Sexuality Education Standards for Europe dat kinderen - van zuigeling tot vier jaar - onderwezen zouden moeten worden hoe ze zichzelf door middel van masturbatie moeten plezieren en aangemoedigd moeten worden hun genderidentiteiten te onderzoeken. Dit is wat CSE aanhangers onder ‘afgestemd op leeftijd’ verstaan. Wat ze willen onderwijzen wordt naarmate de kinderen ouder worden alleen maar erger.”
Lees ook: Waarom de WHO uw kleuter seksualiseert
Wetenschappelijke pretenties
CSE pretendeert ook dat haar aanpak op wetenschappelijk onderzoek is gebaseerd. Slater wijst erop dat CSE-organisaties die zich als onderzoeksorganisaties opwerpen, in feite propaganda-organen zijn. Vertaald naar de Nederlandse situatie: Rutgers noemt zich ‘kenniscentrum seksualiteit’, geeft voorlichtings- en onderwijsmaterialen uit en verzorgt trainingen’. Maar hun ‘onderzoekspublicaties’, bijvoorbeeld naar de ‘seksuele gezondheid’, onderbouwen en rechtvaardigen uitsluitend de eigen activiteiten. Seksuele voorlichting die zich baseert op moraal en onthouding, doen ze af als niet-wetenschappelijk. Het is vaste prik dat de “nepstudies” van dergelijke instellingen “die seksuele rechten promoten en zich voordoen als onderzoeksorganisatie” op CSE gebaseerde methodes aanprijzen door precies het omgekeerde te claimen van wat die werkelijk doen. “Het is een ingenieus marketingsysteem.”
Handig ingekleed lhbt-isme
CSE sluipt in allerlei vermommingen scholen binnen. Zo moeten ouders op hun hoede leren zijn voor aanduidingen als ‘veilige school’ en dergelijke, benadrukt Slater. “Dit is typisch een eufemisme voor programma’s die kinderen indoctrineren met radicale seksuele en genderideologieën. In feite moeten ouders en beleidsmakers ervan bewust gemaakt worden dat in veel gevallen CSE niets anders is dan handig ingekleed onderwijs in LGBT- en abortusrechten”.
Dit hoofdstuk komt uit Seksuele indoctrinatie in schoolboeken, een rapport van de campagne Gezin in Gevaar. Bestel een gratis exemplaar hier:
Laatst bijgewerkt: 29 november 2023 17:34