Steeds meer literatuur keert zich tegen de golf aan 'geslachtsveranderingen' die aan jonge mensen, vaak nog kinderen, onomkeerbare schade toebrengen. (Beeld: Gezin in Gevaar)
Weerstand groeit tegen de transgendermanie die kinderen de vernieling in stort
In het boek Irreversible Damage (Onherstelbare schade) luidt de Amerikaanse journaliste Abigail Shrier de noodklok over de transgendermanie waar grote aantallen tienermeiden voor vallen. Shrier is progressief en liberaal, maar windt er in haar onthullende boek geen doekjes om: de genderideologie vergiftigt jonge kinderen en vervreemdt hen van hun ouders, met scholen en gezondheidsinstituten die er nog een schepje bovenop doen.
Transfoob
Irreversible Damage heeft in de Verenigde Staten veel stof doen opwaaien en in mum van tijd kreeg Shrier het etiket ‘transfoob’ opgeplakt. In het najaar van 2020 heeft zij een grote golf van kritiek over zich heen gekregen. Niet in het minst door radicale genderactivisten die niet ingingen op specifieke uitspraken of argumenten in het boek, maar het boek veroordeelden als een ‘haatschrift’ dat geen enkel fatsoenlijk mensen zou moeten kopen, verkopen of lezen. Als gevolg hiervan weigerde Amazon (de Amerikaanse bol.com) betaalde advertenties van haar uitgever. De meeste grote kranten en bladen weigerden het boek te recenseren. Toen populaire podcaster Joe Rogan haar interviewde, eisten werknemers van podcastplatform Spotify dat de aflevering offline gehaald moest worden.
Geslachtsidentiteitsstoornis
Genderdysforie – vroeger aangeduid als “geslachtsidentiteitsstoornis” – kwam historisch gezien bij een zeer klein deel van de bevolking voor (ongeveer 0,01%) en vrijwel alleen bij jongens. Het is zelfs zo dat voor 2012 er geen wetenschappelijke literatuur bestond over meisjes van 11-20 jaar die ooit een geslachtsidentiteitsstoornis hadden ontwikkeld. Shrier schrijft: “In de laatste tien jaar is dat enorm veranderd. In de westerse landen is een enorme toename geregistreerd van tieners die claimen te lijden aan een geslachtsidentiteitsstoornis en zichzelf identificeren als ‘transgender’. Voor het eerst in de medische geschiedenis zijn het niet alleen jonge meisjes die nu deel uitmaken van die groep, maar vormen ze de meerderheid.”
Sociale media
Wat is er gebeurd dat dit kan verklaren? Shrier: “Allereerst moeten we onderkennen dat in de westerse landen tienermeisjes momenteel onder grote druk staan. Psycholoog Jonathan Haidt duidt dit aan als een “geestelijke gezondheidscrisis” en wijst erop dat angst en depressie onder tienermeiden momenteel op recordhoogtes staan.” Toen Haidt door podcaster Joe Rogan gevraagd werd naar de oorzaak van deze plotselinge toename in angst, depressie en automutilatie antwoordde hij resoluut: “sociale media”.
Lees ook: Zweden kapt met klakkeloze geslachtsverandering
Smartphone
Sociale media blijken in werkelijkheid helemaal niet sociaal te zijn. Meer dan ooit brengen jonge mensen hun tijd alleen door achter het scherm van hun laptop of smartphone. Daar nemen zij inhoud tot zich van tal van populaire persoonlijkheden en zogenaamde influencers. Zonder tegengeluid van hun ouders – die vaak niet eens weten wat hun kind doet online – worden deze onzekere meiden meegenomen in het geloof dat ze eigenlijk geen meisje zijn, maar een jongen. Shrier noemt het niets minder dan “indoctrinatie”. Op datzelfde internet is nauwelijks een tegengeluid te horen, dat wordt zorgvuldig geweerd door activisten die ‘de leer’ bewaken en iedereen uit de ‘gemeenschap’ stoten die ook maar de minste twijfel durft te uiten. Tieners die op tijd uitgestapt zijn omschrijven het zelfs als een cult.
Ouders
Shrier beschrijft talloze schrijnende voorbeelden van ouders die hun dochter hebben verloren aan deze cult en nu geen contact meer hebben. Dit is ook wat de onzekere en angstige meiden geleerd wordt: je ouders zijn ‘transfoob’ en houden gewoon niet van je als die niet meegaan in jouw ‘nieuwe identiteit’. Ze moeten de relatie verbreken en zich alleen omgeven met mensen ‘die om hen geven’, oftewel: de mensen in dezelfde cult die dezelfde waanideeën aanhangen. Ook interviewde zij een heleboel detransitioners, meiden die spijt kregen van hun ingeslagen weg om van geslacht te willen veranderen en nu weer terug willen. Zij worden online monddood gemaakt, verketterd en bestreden door de cult waar ze eerst met open armen door werden ontvangen.
Dissidenten
Een steeds terugkerend motief in het boek en in de interviews met ouders en detransitioners, zijn de bewijzen dat scholen, artsen, deskundigen en officiële instanties vrijwel allemaal onvoorwaardelijk meegaan als een tiener meldt zich te identificeren als het andere geslacht. Geen enkele kritische noot, maar louter toejuiching. ‘Dissidenten’ die gewoon doen waarvoor ze zijn opgeleid, namelijk kinderen en adolescenten met een geslachtsidentiteitsstoornis helpen zich letterlijk beter in hun vel te voelen, komen onder zulke zware kritiek te staan dat ze hun baan kwijtraken. Dat gebeurde bij dr. Kenneth Zucker uit Ontario, Canada. Tot 2015 stond hij te boek als een internationaal expert op het gebied van genderdysforie bij kinderen en adolescenten. Door velen in zijn vakgebied werd hij gezien als autoriteit. In 2015 werd in Ontario een wet van kracht die ‘conversietherapie’ verbood bij homoseksuelen en zelfs mensen met een geslachtsidentiteitsstoornis. Met deze wet in de hand openden genderactivisten de aanval op dr. Zucker en claimden dat hij zich schuldig maakte aan ‘conversietherapie’. Op basis van die aanklachten werd hij ontslagen en werd zijn kliniek gesloten. Het signaal was duidelijk: hoe prominent jouw positie ook is, je doet mee met de transgenderwaanzin of je verliest je baan en misschien zelfs je licentie.
Lees ook: 9 schokkende voorbeelden van seksuele indoctrinatie in schoolboeken
Verbazingwekkend
Toch durven sommigen hun hoofd boven het maaiveld te steken en te wijzen op problemen die het transgenderisme met zich meebrengt. Zo verscheen recent een opiniestuk in NRC Handelsblad van mediasocioloog Peter Vasterman die stelt dat het “verbazingwekkend” is dat er zo weinig media-aandacht is “voor de problematische kanten van de gendertransities als je bedenkt wat er allemaal aan de hand is in de transgender-wereld”. Hij beschrijft dezelfde problematiek die ook in het boek van Abigail Shrier wordt beschreven. Hij doet zijn beklag over de radiostilte hierover in de Nederlandse media en zegt dat “het wel de opdracht van de journalistiek [is] om kritisch te berichten over de problemen en dilemma’s bij de transgenderklinieken en de oorzaken en gevolgen van de opvallende toename van het aantal meisjes dat plots genderdysforie ontdekt.” Dat is natuurlijk zo, maar tegelijkertijd ook een naïeve gedachte. Zoals de meeste mensen zal ook hij het woord “gendermainstreaming” niet kennen. Dus beseft ook hij niet dat we al jaren onderworpen zijn aan een heropvoedingsprogramma dat van de regeringen, de Europese autoriteiten en een deel van de media uitgaat, en dat voor de insiders onder deze naam bekend staat.
Progressivisme
Ook opvallend in Irreversible Damage zijn de voorbeelden van liberale ouders die positief staan tegenover bijvoorbeeld homo-emancipatie en abortus, maar door dit voorval met hun kind als het ware wakker geschud worden door het monster dat ze eerst aanbaden, maar nu hun kinderen opeet. Shrier schrijft hierover: “Veel van de moeders van zich plotseling als transgender identificerende tienermeiden zijn gedesillusioneerd geraakt door progressivisme en vervreemd geraakt van de Democratische partij, die zij verwijten meiden te laten vallen ten faveure van het transgenderisme.”
Revolutie
Dit is zo kenmerkend voor een revolutie: altijd vooruit, iedereen moet mee, dissidenten worden gestraft. Het is veelzeggend dat zelfs liberalen op de rem trappen en de Seksuele Revolutie willen beteugelen. Dat is de kracht van dit boek, maar tegelijkertijd ook een zwakte. Je kunt strijden tegen de genderwaanzin en dat willen verslaan, maar als je niet beseft dat het een veelkoppig monster is, dan bereik je niets. De bron van dit alles is een rebellie tegen God en Zijn geboden. Het is de wens de scheppingsorde omver te willen werpen en die naar eigen hand te zetten. Het is satanisch. In plaats van zijn belangrijke positie te accepteren, wilde Lucifer zijn zoals God. Hij rebelleerde tegen de Allerhoogste en schaarde een deel van de engelen achter zich. Hij en zijn volgelingen kwamen ten val. De huidige revolutionaire bewegingen die de Goddelijke scheppingsorde omver willen werpen, leiden naar een dood spoor. Alleen een terugkeer naar God kan onze samenleving behoeden voor nog meer ellende.
Laatst bijgewerkt: 25 mei 2021 14:15