Ambtenaren hebben weinig op met de vrijheid van onderwijs.
Artikel 23 op de helling: ministerie van Onderwijs wil ouderrechten ondergraven
Het ministerie van Onderwijs oppert het idee om de vrijheid van onderwijs verder aan banden te leggen. Dat blijkt uit vrijgegeven documenten van de overheid. Een zorgwekkende verschuiving van ouderrechten naar overheidscontrole.
School moet homoseksualiteit omarmen
In een nota aan toenmalig Onderwijsminister Dennis Wiersma stellen de ambtenaren een aantal voorbeelden voor om de onderwijsvrijheid af te bakenen. “Dat een school ieder boek verbant met daarin onderwerpen als homoseksualiteit”, schrijven de ambtenaren. Of “[d] Dat een school algehele acceptatie van homoseksualiteit afwijst zonder daarbij voldoende duidelijk te maken dat dat niet betekent dat het een jongen niet vrijstaat wel homo te zijn.” Want leerlingen moeten “de ruimte voelen tot autonome persoonsvorming.”
Ware vrijheid is in Christus
Autonomie is een seculier-liberale waarde. Het christendom gelooft niet in autonomie, maar in theonomie: niet wijzelf, maar God stelt de wet. Ware vrijheid is in onze Heer Jezus Christus, niet in de zondige begeerte van homoseksualiteit die lijdt tot verblinding en slavernij, laat de apostel Paulus in Romeinen 1 zien.
Ook pro-life moet verboden worden
De ambtenaren beperken zich niet tot homoseksualiteit. Als “een school, bijvoorbeeld via lesmateriaal, het idee overdraagt dat abortus wettelijk verboden is en dat vrouwen die abortus plegen daarom minderwaardig zijn”, dan moet de overheid optreden. Terwijl abortus in het Wetboek van Strafrecht staat en weldegelijk wettelijk verboden is, behalve in een “noodsituatie”.
Paranoïde denkwereld van lhbt-lobbyisten
Bovendien: heeft een school ooit onderwezen dat abortus plegende vrouwen minderwaardig zijn? Dit idee behoort tot de paranoïde denkwereld van lhbt-lobbyisten, die geloven dat christenen op maandagochtend samenkomen om te overleggen over hoe ze deze week de vrouwenrechten weer eens kunnen inperken.
Christenen ontbreken
Mensen als minderwaardig wegzetten gebeurt zeker in het onderwijs, maar dan vooral op openbare scholen, waar D66-stemmende docenten christenen graag wegzetten als bekrompen kleinburgers. Veelzeggend genoeg ontbreken christenen volledig in het rijtje van minderheden die volgens de ambtenaren “discriminerende opmerkingen” krijgen.
Sylvana Simons
De ambtenaren gaan zelfs op het oorlogspad tegen onschuldige kinderliedjes. De overheid moet scholen aanpakken waar kinderen “Hanky Panky Shanghai” zingen, omdat dit liedje is ontstaan uit “racistische stereotypen”. Het is zo woke dat je je afvraagt of Sylvana Simons heeft meegeschreven. Ook omdat de Renaissanceschool van Forum voor Democratie met naam genoemd wordt als mogelijk doelwit.
Oppositiepartijen hun eigen scholen gunnen
De vermelding van de FvD-school is op zichzelf is al reden tot zorg voor wie Artikel 23 lief is. Onderwijsvrijheid in Nederland staat of valt met de bereidheid van de heersende partijen om ook oppositiepartijen hun eigen scholen te gunnen. Dat is geen kwestie van machtsverhoudingen respecteren, maar van eerbiediging van ouderrechten. Dit is in lijn met de catechismus van de Katholieke Kerk (2223): “De ouders zijn de eerste verantwoordelijken voor de opvoeding van hun kinderen.”
Verschuiving naar 'belangen van het kind'
Daar denken de ambtenaren heel anders over. Zij spreken van een “herziene kijk op het onderwijs”, waarbij niet “de vrijheid van ouders” centraal staat maar “de belangen van het kind”. Ouders gelden niet meer als belangenbehartigers van hun kinderen. De overheid weet beter wat goed is voor het kind. Zo wordt de vrijheid van onderwijs vooral de vrijheid om te onderwijzen wat de Staat wil.
Breed gedeelde bezwaren tegen Artikel 23
De ambtelijke nota is een verzameling suggesties aan minister Dennis Wiersma, die inmiddels afgetreden is. Maar het is naïef te denken dat het slechts wat losse flarden zijn. Het zijn ideeën die breed leven op ministeries, bij onderwijsbobo’s en ook in de rechterlijke macht. Gezin in Gevaar wordt geregeld benaderd door ouders die gewetensbezwaard zijn tegen de seksuele voorlichting op de school van hun kinderen. Zij vangen bot bij schooldirecteur, leerplichtambtenaar én rechter, die hun klachten afdoen als christelijke bekrompenheid en zelfs hun ouderlijke macht in vraag stellen.
Lees ook: Thuisles over seksualiteit: ‘Laat ouders niet meeluisteren’
Ouders staan zwak
Hier wraakt zich een weeffout van de onderwijsvrijheid. Die heeft veel rechten gegeven aan schoolbesturen om invulling te geven aan de levensbeschouwelijke richting. De ouders hebben veel minder rechten, zo constateert Gezin in Gevaar ook in haar rapport Seksuele indoctrinatie in schoolboeken. Pakweg een eeuw geleden was dat geen probleem: wie zijn kinderen naar de ‘nonnetjes’ stuurde kon er zeker van zijn dat huwelijk en kuisheid voorop stond bij het spreken over seksualiteit.
Minister Mariëlle Paul, verstevig ouderrechten!
Anno 2023 is dat helaas heel anders. Schoolbesturen staan vaak los van ouders. Bestuurders zijn onderdeel geworden van een (semi-)publiek bestel, waarin seculier-liberale ideeën heersen en politiek conformisme hoogtij viert. Daarom dringt Gezin in Gevaar aan op de versterking van ouderrechten. Het is hoog tijd dat minister Mariëlle Paul daar mee aan de slag gaat. Een voorzet doen we al in Seksuele indoctrinatie in schoolboeken, die we direct na haar aantreden hebben opgestuurd aan de kersverse minister.
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 6 oktober 2023 14:49