'In vrijwel alle culturen wordt aan de sterkere man verantwoordelijkheidsgevoel en een beschermende rol voor vrouw en kinderen toegedicht.' (Beeld: Giambologna's Hercules en de Centaur, foto: Lee Alberti Lorenzo, CC BY-ND 4.0, uitsnede)
Mensenrechtencollege klaagt over ‘genderongelijkheid’, bestaat zelf uit 70% vrouwen
Het College voor de Rechten van de Mens in Utrecht noemt zich “het mensenrechteninstituut van Nederland” en beoordeelt “discriminatieklachten”. Het is een uitvloeisel van artikel 1 Grondwet.
College heeft A-status
Het College heeft de zogenaamde ‘A-status’. Dit betekent dat het als nationaal mensenrechteninstituut mag meepraten in de VN-mensenrechtenraad. Van zo’n college mag je een bezonken en terughoudende houding verwachten, om ervoor te zorgen dat de (schijn van) onpartijdigheid gewaarborgd blijft en dat het een brede, algemene gedeelde opvatting vertegenwoordigt van wat mensenrechten inhouden. Helaas kwam dit zo respectabel ogende ‘College’ onlangs danig in opspraak.
Jacobine Geel emotioneel vertrokken
Voorzitster Jacobine Geel, een linkse theologe en tv-presentatrice, trok zich emotioneel terug "wegens ziekte", nadat er door “klokkenluiders” klachten tegen haar waren ingediend bij het Ministerie van Justitie. In het daarop volgende tumult stapten vier leden van het College op, van wie twee onvrijwillig. Een van de klachten luidde dat het College hoofdzakelijk uit vrouwen (70%) bestaat. Maar niet dat het College in feite een old girls network is (mede dankzij de geheime vrouwennetwerken voor 'hoger opgeleiden' in Nederland) was het probleem. De klagers waren zelf vrouwen die de discriminatie van mannen in hun Mensenrechteninstituut dus niet als een probleem ervaren. Hun probleem was dat het een dominantie van blanke vrouwen is. Er moeten meer vrouwen ‘van kleur’ komen. Behalve van onbewimpeld seksisme is er bij het college dus ook sprake van wokish racisme.
Modieuze, partijdige, onbekookte opvattingen
Wie de website van het College voor de Rechten van de Mens bezoekt, en een juridische sfeer verwacht van onpartijdigheid en objectiviteit komt dan ook bedrogen uit. De bezoeker waant zich soms eerder op de website van Bij1, het extreemlinkse oproerkraaierige identiteitspartijtje van Sylvana Simons en Jerry Afriyie: met zoveel eenzijdige, modieuze, partijdige en onbekookte opvattingen wordt de argeloze bezoeker bestookt. Het College schrijft zich zelf dan ook een “educatieve rol” toe en stelt zich op als een actiegroep. Om de (schijn van) onpartijdigheid lijkt het zich niet te bekommeren.
Hoe gender(on)gelijk is Nederland?
De partijdigheid van het College ligt er dik bovenop en is puur ‘progressief’: traditie lijkt een vies woord. Zo wordt er in het website-artikel (daar ‘nieuwsbericht’ genoemd) ‘Hoe gender(on)gelijk is Nederland?’ afkeurend gesproken over “traditionele mannelijkheidsnormen” (die van mannen moed, zelfstandigheid en assertiviteit zouden eisen), omdat die “niet alleen mannen in hun vrijheden kunnen beperken, maar ook problemen in de samenleving kunnen veroorzaken. Zo spelen schadelijke opvattingen over mannelijkheid ook een rol bij geweld tegen vrouwen.” De vraagstelling ‘Hoe gender(ongelijk) is Nederland’ is dus niet onderzoekend bedoeld, maar louter retorisch. Het geïmpliceerde antwoord moet blijkbaar luiden: ‘heel erg’.
‘Traditionele mannelijkheidsnormen’ schadelijk?
Bewijs ontbreekt. Kennelijk zijn in de visie van het College de gesignaleerde “traditionele mannelijkheidsnormen” van zichzelf al schadelijk, hoewel moed en zelfstandigheid in alle culturen als deugden worden opgevat. In vrijwel alle culturen wordt dan ook aan de sterkere man verantwoordelijkheidsgevoel en een beschermende rol voor vrouw en kinderen toegedicht, zowel wat hun dagelijks onderhoud als wat hun directe fysieke verdediging tegen gevaren betreft. ‘Traditionele mannelijkheidsopvattingen’ beschermen vrouwen dus juist, zoals talloze mannen als (hoofd)kostwinner nog dagelijks laten zien.
Geneigdheid van mens tot zonde
Natuurlijk komt – zowel in traditionele als ‘progressieve’ verhoudingen - geweld van mannen tegen vrouwen voor. Denk bijvoorbeeld aan de recente misbruikschandalen in de showbusiness, die toch niet om zijn conservatisme bekend staat. Het omgekeerde – dat vrouwen mannen mishandelen - komt minder vaak voor, wat uit de zaak van de aard voortvloeit. Mannen zijn doorgaans sterker en kracht geeft nu eenmaal macht. Macht kan misbruikt worden. Dat heeft alles met de geneigdheid van de mens tot zonde te maken, en niets met de geslachtsrollen op zich. Geweld tegen vrouwen treft hen dus niet omdat ze vrouw zijn, zoals het College beweert, maar omdat ze zwakker zijn. Inderdaad, “een structurele ongelijkheid”, maar een waar als zodanig weinig aan valt te doen. Het is juist de traditie die daar drempels tegen opwerpt.
Geweld tegen vrouwen binnen islam
Stereotiepe verwachtingen van mannelijkheid, aldus het artikel, kunnen mannen de overtuiging geven dat zij tegen vrouwen geweld mogen gebruiken. Dat is waar, maar het is dan weer vreemd dat hier niet de islam wordt genoemd, waarbinnen dit bij uitstek het geval is en zelfs bij wet (sharia) geregeld. Eerwraak en de daaruit voortvloeiden vrouwenmishandeling en – moord is binnen de islamitische wereld een enorm probleem, ook in Nederland (682 zaken in 2022, en dat zijn alleen nog maar de door de politie geregistreerde). Overigens is van die islamitische verhouding tussen de geslachten de hoofddoek de uitdrukking en verankering, iets waar onlangs onderzoekster Florence Bergeaud-Blackler nog op heeft gewezen.
‘Gender’ is modieus begrip uit genderideologie
De titel van het artikel ‘Hoe gender(on)gelijk is Nederland?’ poneert aanvechtbaarheden alsof het stellingen zijn, waarover niet meer van mening kan worden verschild en waar maatschappelijke consensus over zou bestaan. Het hele begrip gender is zelf al een voorbeeld van wat ‘nominale denkfout’ heet: een naam is geen verklaring en ook geen bewijs dat aan het begrip een werkelijkheid beantwoordt, anders dan een puur ideologische. ‘Gender’ is immers een begrip uit de genderideologie, dat je kunt traceren naar Judith Butler, een lesbische feministe uit de linkse Amerikaanse universitaire sfeer. Het ligt alleszins voor de hand dat de perverse genderideologie samenhangt met de seksuele privé-problematiek van deze filosofe.
Nefaste volgen genderideologie worden duidelijk
Gelukkig worden de nefaste gevolgen van haar ideologie, die via sociale besmetting jonge mensen wereldwijd tot nodeloze en ingrijpende, levenslang verminkende uiterlijke geslachtsveranderingen beweegt, steeds meer duidelijk. Het is schokkend dat dit het College voor de Rechten van de Mens er niet van weerhoudt over ‘gender’ te spreken als ware het een algemeen aanvaarde (rechts)term. Ja, zelfs te bepleiten dat met name jongens genderideologisch worden opgevoed, om ‘genderstereotypen’ bij hen te bestrijden. Dat een College, dat notabene moet oordelen over discriminatiekwesties, zelf zich ideologisch zo bevooroordeeld uitlaat, staat helaas niet op zichzelf. Zo klaagde de SGP dat minister Dijkgraaf (D66) het doet voorkomen alsof abortus, homoseksualiteit en genderideologie in Nederland onbestreden zaken zouden zijn, terwijl het in feite om de linksliberale ideologie van de kabinetten Rutte gaat.
Laatst bijgewerkt: 16 juni 2023 15:23