Elektronische babysitters kunnen kinderen en gezin verwoesten
In de jaren vijftig drong de televisie de Amerikaanse huizen binnen. Het was een revolutie en, zoals de meeste revoluties, was het duur. In 1955 bedroeg het mediaan inkomen $3.400, of $65,30 per week. Een Zenith tafeltelevisie kostte 149,99 dollar.
Het paradijs: op uw scherm
Adverteerders moesten mensen overtuigen om bijna drie weken inkomen te betalen voor een stuk speelgoed. Ze haalden alles uit de kast, inclusief ouderschap. Motorola adverteerde: "Hoe televisie uw kinderen ten goede komt - televisie kan leiden tot beter gedrag thuis en betere cijfers op school!". Een advertentie van Du Mont TV toonde twee kinderen met hun ogen aan het toestel gekluisterd. Het bijschrift was: "Betoverende landen... bij u thuis."
Goedgelovigheid tussen generaties
Moderne ouders zouden naar deze advertenties kunnen kijken en zich afvragen of hun ouders of grootouders zo goedgelovig waren. Ze moeten niet hoogmoedig zijn, want velen van hen betalen elke maand meer dan de prijs van die Zenith voor de "smartphones" van hun kinderen.
De effecten van elektronische babysitters
Zowel toen als nu is de aantrekkingskracht gemakkelijk te begrijpen. Of het nu 1955 is of 2023, geen enkel kind wil de enige in de buurt zijn zonder de nieuwste technologie. Vanuit het perspectief van de ouder is het gemakkelijker om met kinderen om te gaan middels een apparaat dat hen vermaakt - althans op korte termijn.
Verleiding voor gemakzucht
Elke ouder kan de verleiding begrijpen. Er zijn van die momenten waarop een kind om aandacht smeekt, precies op het moment dat een ander kind dringend verzorging nodig heeft. Twee kinderen kunnen kibbelen op de achterbank van de auto terwijl een regenbui eist dat de ouder zich concentreert op het veilig thuiskomen. Op zulke momenten kan het hebben van een apparaat dat hun aandacht afleidt als een levensredder voelen.
Vernietigende afleidingsmethode
In een recent artikel in U.S. News and World Report worden ouders er echter op gewezen dat deze strategie desastreus kan zijn. De titel van het artikel is bruusk: "Apparaten gebruiken als babysitters kan averechts werken voor ouders".
Omgaan met emoties in de kindertijd
In het artikel wordt een studie aangehaald die is gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association (JAMA). De hoofdauteur van de studie is Jenny S. Radesky, M.D. van de Universiteit van Michigan. Elke ouder van kleine kinderen zou haar woorden zorgvuldig moeten overwegen. "Als een kind overstuur is en grote emoties heeft en je reikt een smartphone of tablet aan om het af te leiden, kan dat op het moment zelf de rust bewaren, maar als dit de belangrijkste manier is waarop je je kind kalmeert, is dat op de lange termijn een terugslag."
Kinderfrustraties een raadsel
Dr. Radesky stelt dat dergelijke kinderen minder snel het vermogen ontwikkelen om om te gaan met de emoties die voortkomen uit moeilijke situaties. Volgens haar voelen drie- tot vijfjarige kinderen die emoties "als een golf van negatieve energie of frustratie en ze kunnen het niet benoemen of er greep op krijgen, dus hebben ze de hulp van een verzorger nodig om te zeggen 'dit is wat je voelt,'".
Schermen beperken of vertragen de sociale ontwikkeling
Het onderzoek van Dr. Radesky is beperkt tot de vroege kinderjaren, maar de sociale (of antisociale) gevolgen van intensief schermgebruik gaan veel verder dan dat stadium. Technologiegebruik beïnvloedt ook de manier waarop jongeren met elkaar omgaan. De vergelijking is eenvoudig: hoe meer tijd kinderen naar een scherm kijken, hoe minder ze met elkaar omgaan.
Computer kent geen beleefdheid
Sociale vaardigheden zijn niet aangeboren. Ze worden aangeleerd. Kinderen moet worden geleerd niet te onderbreken, anderen toe te staan hun mening te geven over geschillen, speelgoed en andere voorwerpen te delen, enzovoort. Hoewel ouders dit proces ondersteunen door hun kinderen mondeling te instrueren, neemt een groot deel van deze training de vorm aan van verbale en non-verbale signalen van hun speelkameraadjes.
Leren vanuit fysieke impulsen
Gedragingen als afkeurende gezichtsuitdrukkingen, een hoger of zachter volume van de stem van andere kinderen en samen spelen in harmonie of onenigheid leggen oorzaak-en-gevolgrelaties in de hoofden van kinderen. Wie goed met anderen leert spelen, heeft meer vrienden en prettige ervaringen dan wie zich egoïstisch gedraagt.
Meer scherm, minder sociaal
Schermen, of ze nu vastzitten aan televisies, videospelletjes of smartphones, kunnen een kind niet helpen om te gaan met non-verbale signalen. Het scherm kan niet weten of erom geven of het door één kind wordt bediend of wordt gedeeld. De handelingen op het scherm hebben niets te maken met de houding van de kinderen die ernaar kijken. Dus kinderen die meer tijd besteden aan het kijken naar schermen dan andere kinderen ontwikkelen geen essentiële sociale vaardigheden - of ze ontwikkelen ze langzamer.
Lees ook: 10 redenen waarom wij tegen het "homohuwelijk" moeten zijn
Geen verloren strijd
Gelukkig zijn sommige van deze effecten omkeerbaar, maar daarvoor moeten de apparaten uit het leven van kinderen worden verwijderd. Psychologe Nicole Beurkins rapporteerde een zeer significante bevinding. "Onderzoek toonde aan dat slechts één week betrokkenheid bij typische nachtelijke kampactiviteiten, zonder schermtijd, leidde tot een significante verbetering in het vermogen van kinderen om non-verbale emotionele signalen te lezen."
Schermen en gezinsleven
Overmatige schermtijd schaadt om precies dezelfde redenen ook het gezinsleven. Kaveri Subrahmanyam en Patricia Greenfield hebben belangrijk onderzoek gedaan en informatie verzameld uit verschillende andere studies over het gebruik van online communicatie door jongeren. Hun artikel is het lezen waard.
Frictie binnen gezin
Subrahmanyam en Greenfield halen bijvoorbeeld het werk aan van Larry Rosen, een gepensioneerde psychologieprofessor aan de California State University en auteur van The Distracted Mind: Ancient Brains in a High-Tech World. Sommige studies van Dr. Rosen waren gericht op de sociale netwerksite MySpace. Hij ontdekte dat "bijna één op de drie ouders vond dat de tijd die hun tiener doorbracht op MySpace het gezinsleven verstoorde. Voor ouders van tieners die meer dan twee uur per dag op MySpace doorbrachten, steeg dit aandeel tot de helft."
Verbondenheid verzwakt
Interessant is dat MySpace niet alleen ouders ongemakkelijk maakte over hun interacties met hun kinderen. Het draagt er ook aan bij dat de kinderen minder verbonden zijn met hun ouders. In een andere studie "ontdekten Rosen en zijn collega's ook dat tieners die veel tijd doorbrachten op MySpace het gevoel hadden dat ze minder steun kregen van hun ouders."
Verschil per doeleind?
Subrahmanyam en Greenfield verwezen ook naar een studie van Gustavo Mesch van de Universiteit van Oxford. Hij concludeerde dat het gebruik van computers voor educatieve doeleinden geen invloed had op het gezinsleven. Alleen het gebruik van internet voor sociale doeleinden had nadelige gevolgen.
Ingewikkelde problemen zonder eenvoudige antwoorden
Bij het zien van dergelijk materiaal overwegen veel ouders om alle schermapparaten uit het leven van hun kinderen te verwijderen. Veel middelbare scholen eisen echter dat leerlingen smartphones en computers gebruiken. Als hun middelbare scholen het niet verplichten, doen hun hogescholen of handelsscholen dat wel.
Lees ook: Waarom hebben moderne mensen geen vrienden?
Onvermijdelijke ‘noodzaak’?
Een vergelijking van het werk van Dr Rosen en Mesch geeft enig idee hoe ingewikkeld het hele onderwerp van schermtijd bij kinderen en adolescenten is. Net als de heilige Benedictus, die drie jaar alleen in de woestijn leefde tot zijn wijsheid de wereld naar zich toe trok, is het uitsluiten van schermen uit het leven van kinderen slechts een tijdelijke maatregel. Net zoals de meeste volwassenen op hun werk moesten doen, zullen kinderen vroeg of laat met een gecomputeriseerde wereld moeten leren omgaan.
Erkennen risico’s computergebruik
Ouders moeten zich informeren over de risico's van het gebruik van computers en mobiele telefoons, vooral op jonge leeftijd. Vervolgens moeten zij die kennis toepassen in de omgang met hun kinderen.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 27 februari 2023 11:47