Dit is wat er mis is met voorgescheurde jeans en vuilgemaakte gymschoenen
Er was een tijd dat de mode kleding produceerde die het beste in mensen naar boven bracht. Het idee was om de persoon op een bescheiden en smaakvolle manier aan te kleden. Er werd geprobeerd om elegant, schoon en aantrekkelijk over te komen. Het gevaar van de mode was aan de kant van overdrijving en ijdelheid, nooit richting veronachtzaming of onverzorgdheid.
De handel in voorgesleten en besmeurde kleding
De tijden zijn veranderd. De mode is tot nieuwe dieptepunten gedaald. Tegenwoordig gebruiken mensen mode om understatements over zichzelf te maken. Ze zien hun kleding als middel om instant messaging te doen over wie ze zouden willen zijn. Net als sociale media moeten ze een zelfverzekerd imago uitdragen. Zo benadrukken sommige van de meer "noodlijdende" modetrends geplande nalatigheid en lelijkheid. Het is geen geheim. Ze proberen steeds meer het grofste in mensen naar boven te halen. Iedereen zal bekend zijn met de alomtegenwoordige "ripped jeans-look”. Maar gescheurde jeans zijn maar een klein deel van de "voorgesleten" en "opzettelijk verouderde" kledingmarkt. In feite zijn scheuren in kleding blasé. Vuil is de nieuwe trend. Het nieuwste op het gebied van "opzettelijk verouderde" kleding is de “grimed-on look”. Schaafplekken, krassen en viezigheid zijn trending. Voorgefabriceerde gaten en rafelige zomen trekken eveneens de aandacht en lokken iPhone selfies uit.
Voorbesmeurde gymschoenen
Golden Goose gymschoenen, bijvoorbeeld, zijn verkrijgbaar vanaf $425 per paar. Er zijn twee versies. De ene is voorgescheurd, en de andere is gewoon vies. De "voorgesausde" sneakers worden verkocht aan consumenten in in het rijkere segment die graag armoedig willen overkomen. Er schuilt een fundamentele oneerlijkheid in verpauperde mode. In een door Facebook en Instagram gestuurde wereld doen velen zich voor als wat ze niet zijn. De markt van de verouderde mode is nep en niet authentiek. Neem bijvoorbeeld de expres besmeurde sneakers. Ze proberen die doorleefde look over te brengen zonder er zelf in te hoeven leven. Ze geven de zorgeloze houding aan van degenen die willen dat mensen denken dat ze zich niets aantrekken van uiterlijk vertoon. Toch geven deze consumenten er zoveel om, dat ze voor de schijn van gekunstelde armoede de hoofdprijs betalen.
Onoprecht en niet doorleefd
Kleding die bekrast, gekrabd of bevuild is, wekt de suggestie dat de dragers een avontuurlijk leven leiden dat zijn tol eist van hun kleding. Maar deze schade wordt niet veroorzaakt door hun activiteiten, maar door hun verbeeldingskracht en hun portemonnee. Bovendien nemen de dragers geen genoegen met bescheiden scheuren en barsten. Zij moeten deze beschadiging (en vervalsing) tot het uiterste doorvoeren, iets wat zelden voorkomt in de normale aftakeling van kleding. Voorbeschadigde mode is verontrustend omdat ze het egocentrisme en de jachtige onmatigheid van de tijd weerspiegelt. In een wereld die gericht is op zichzelf, moet iedereen alles nu hebben, onmiddellijk en moeiteloos. Niemand heeft tijd om nieuwe kleren in te lopen. Iedereen wil het onmiddellijke comfort van versleten en gescheurde kleding die minder beperkend aanvoelt. Bovenal willen degenen die versleten kleding dragen zich in het middelpunt van de nieuwste modetrends voelen en deze aan hun Facebook-vrienden (en misschien ook hun echte vrienden) laten zien.
Het sociale aspect van kleding en mode
Ditzelfde egocentrisme kan een luiheid weerspiegelen waarbij mensen geen moeite willen doen om zichzelf goed te presenteren voor anderen. Zulke mensen zijn van mening dat mode alleen bestaat voor het individuele comfort of gemak. Het middelpunt is het zelf. Dit is echter niet waar. Mensen kleden zich modieus om anderen een plezier te doen. Kleren moeten sociale interacties vergemakkelijken. Het dragen van ordelijke kleding is een beleefdheid jegens anderen. Kleding mag niet vies, stinkend of onooglijk zijn, waardoor mensen zich ongemakkelijk voelen. In een maatschappij waar burgerlijkheid zo in verval is geraakt, moet een deel van de schuld worden gelegd bij het gebrek aan consideratie voor anderen, dat tot uiting komt in buitensporige mode.
De waardigheid van de mens vraagt om zo goed mogelijke kleding.
De waardigheid van het individu vraagt goede kleding
Men vergeet ook dat een van de belangrijkste taken van kleding is de waardigheid van een persoon te beschermen. De waardigheid van een mens, die gemaakt is naar het beeld en de gelijkenis van God, mag dus geen onthullende of immorele kleding dragen die anderen tot zonde aanzet. In plaats daarvan moeten mensen de deugd van de bescheidenheid beoefenen, die het uiterlijk en het gedrag van de persoon regelt en zo helpt om de samenleving beschaafd, deugdzaam en harmonieus te maken. Wanneer mensen van beide geslachten zich goed kleden, bevordert dat deugdzaamheid. Het helpt aanvaardbare normen van fatsoen en decorum vast te stellen die in gezonde en geordende samenlevingen voorkomen. Dit is zo tegengesteld aan een laat-alles-maar-gaan-cultuur waar weinig grenzen zijn. Bovenal voorkomen bescheidenheidsnormen dat de mode de consument tot slaaf maakt door te volgen wat iedereen doet. Een principieel standpunt voor waardigheid in kleding stelt iemand in staat weerstand te bieden aan de druk om zich te conformeren aan de tirannie van de Instagram-massa. Of je het leuk vindt of niet, kleren zenden een boodschap uit. Grove kleren zenden een onbeschaafde boodschap uit. Droevige mode stuurt een boodschap van droefheid over de toestand van de cultuur.
Dit artikel van John Horvat II werd eerder in het Engels geplaatst op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 29 november 2023 17:23