Gesubsidideerde genderideologie in De Groene Amsterdammer van 23 september 2021.
Waarom zijn genderideologen zo bang voor Gezin in Gevaar?
De genderideologie wordt samenlevingen opgedrongen door een syndicaat van linkse NGO’s, media en universiteiten, met de Verenigde Naties in een centrale en coördinerende rol. Dat is inmiddels wel algemeen bekend. Minder bekend is hoe lang dit proces al gaande is en de rol van de media daarin.
Via de Verenigde Naties
De Groene Amsterdammer (DGA), een van de media die zich blijkbaar met de genderideologie identificeren, schrijft in een recent artikel dat in “1995 op de grootste conferentie van de Verenigde Naties ooit” (de Wereldvrouwenconferentie in Beijing) “een felle ruzie uitbreekt tussen de Europese Unie en het Vaticaan over de betekenis van de termen ‘seksuele rechten’ en ‘gender’.” Om het preciezer te maken en wat DGA niet vermeldt, de genderideologen wisten in Bejing ten slotte voor elkaar te krijgen dat het woord moederschap niet in het slotdocument mocht voorkomen.
Staatsgesubsidieerde propaganda
Het onkritische DGA-artikel, geschreven door genderideologe Lisa Peters, staat vol fouten, maar dit heeft het toch goed: de Wereldvrouwenconferentie van 1995 in Bejing kun je inderdaad als startpunt nemen voor de implementatie van de genderideologie van bovenaf en van de structurele aanval op huwelijk en gezin die de huidige samenleving kenmerkt. Dat NS-conducteurs momenteel orders krijgen van hun werkgever om de reizigers niet meer met ‘dames en heren’ aan te spreken komt rechtstreeks van Bejing 1995 vandaan. De genderideologie werkt immers van boven naar onder: eerst zijn internationaal de wissels gezet in een reeks conferenties, vervolgens worden met behulp van dit internationale juridische frame de samenlevingen door de bocht gedrongen, staatsgesubsieerde propaganda in de media zorgt voor de ideologische smeerolie en het omturnen van de geesten zodat de genderideologie ten slotte tot in de haarvaten van de samenleving kan doordringen. Ook het artikel in DGA is gesubsidieerd, blijkens het naschrift. Het ‘Steunfonds Freelance Journalisten’ ontvangt zijn geld van onderwijsminister van Engelshoven (D66), die voor haar genderbeleid graag steun inkoopt bij ‘onafhankelijke’ wetenschap en media. U wordt met andere woorden weer eens met uw eigen belastinggeld bijgestuurd. In dit geval via DGA, die aan dit extern gefinancierde artikel natuurlijk een koopje had, maar zich op zijn website evengoed op zijn vermeend “diepgravende en gedurfde onderzoeksjournalistiek” verheft. Je moet maar durven.
Machtsideologie
De Wereldvrouwenconferentie in Bejing kwam in 1995 natuurlijk niet uit de lucht vallen. Er gingen decennia aan vooraf waarin feministische academici hun genderideologie uitbroedden en met elkaar bespraken. Het academisch modieuze (post)structuralisme en nog radicalere relativistische postmodernisme met zijn ‘deconstructie’ van ‘binariteit’ hielpen ook een handje. In feite komt genderideologie neer op een overbrenging van het marxisme van de economie – nadat het daar zo jammerlijk gefaald had – op het weefsel van de samenleving. De ‘klassenstrijd’ werd vervangen door de strijd tussen de geslachten, waar het feminisme – zelf eveneens een machtsideologie – natuurlijk sowieso al op uit was. Man en vrouw moesten immers concurrenten worden en daartoe tegen elkaar opgezet. De kern daarvan is al bij klassieke marxistische auteurs te vinden. Friedrich Engels schreef in 1884: “De eerste klassentegenstelling die in de geschiedenis optreedt, valt samen met de ontwikkeling van het antagonisme van man en vrouw in het monogame huwelijk, en de eerste klassenonderdrukking met die van het vrouwelijke geslacht door het mannelijke.” In Die deutsche Ideologie (1846), dat Marx en Engels samen schreven, hadden zij echtgenote en kinderen al “de slaven van de man” genoemd en zagen ze in het gezin en zijn “latente slavernij” de kiemcel van het verafschuwde kapitalistische maatschappelijke model.
Intellectuelen op zoek
De genderideologie zet de volgende stap. Net zoals de klassenstrijd opgelost moest worden in de klassenloze maatschappij, zo moest de geslachtenstrijd beslecht worden door opheffing van het geslacht. Homoseksualiteit en andere vormen van geslachtelijke verwarring krijgen in die visie een profetische, vooruitwijzende betekenis naar een toekomst waarin iedereen naar keuze zijn biologische geslacht kan ontstijgen. Het huidige succes van de genderideologie kan tegelijk niet los gezien worden van het economisch falen van het klassieke communisme, tot uiting komend met de val van het IJzeren Gordijn en van communistische regimes in 1989, waarvan de misdadigheid niet langer ontkend kon worden. Voorlopig was het marxisme elk prestige kwijt. Linkse intellectuelen waren dringend op zoek naar een nieuwe ideologie en ‘gender’ verschafte hun een nieuw houvast en een prachtig instrument om het feminisme van de jaren zeventig en tachtig dat door de gebeurtenissen van 1989 eveneens gecompromitteerd was, een nieuw vervolg te geven. De jaren negentig zijn besteed om via de Verenigde Naties en haar organisaties daarvoor het juridische raamwerk aan te leggen.
‘Mijlpaal’
Het Vaticaan was destijds alert op deze nieuwe dreiging en gebruikte zijn diplomatieke status om de genderideologische intriges en internationale achterkamertjespolitiek zoveel mogelijk weerwerk te geven. Maar, ondanks het verzet van het Vaticaan “is de uitkomst van de Wereldvrouwenconferentie in Beijing een mijlpaal” schrijft DGA nu. “189 landen ondertekenen een actieplan waarin ze beloven zich hard te maken voor vrouwenrechten, veilige abortus en toegang tot anticonceptie.” Let op de linkse newsspeak: ‘vrouwenrechten’ betekent feministische en genderideologische machtspolitiek en het ontwrichten van het gezin door vrouwen te dwingen het gezin te verlaten en de arbeidsmarkt op te gaan. ‘Veilige abortus’ betekent het gericht doden van ongeboren kinderen en ‘toegang tot anticonceptie’ betekent het neokolonialistisch bestrijden van de natuurlijke bevolkingsaanwas, vooral waar Westerse landen dat minder gewenst achten, zoals in Afrika.
Achterbakse genderintriges
In heel Europa is verzet ontstaan tegen het opleggen van de genderideologie, die zich verzekerd weet van de steun van overheden, NGO’s en kapitaalkrachtige fondsen als die van George Soros en Bill Gates. Dit verzet krijgt steeds meer steun van de bevolking, ook in Nederland, zoals het succes van Gezin in Gevaar bewijst. Het staatsgesubsideerde artikel in DGA probeert dit verzet te demoniseren als een sinistere samenzwering die het dankzij ‘onderzoeksjournalistiek’ en door ‘undercover’ te gaan zogenaamd heeft weten bloot te leggen, terwijl het toch echt de genderideologie is die consequent geniepig te werk gaat. Waarom zijn genderideologen zo bang? Waarom geen open kaart spelen? Lachwekkend genoeg heeft het links-paranoïde artikel uitsluitend bronnen uit het gender- en homonetwerk geraadpleegd, directe belanghebbenden dus. Ondanks zichzelf bevestigt het zo dat de genderideologie vanuit netwerken opereert die goede banden met de macht onderhouden. Nogmaals, wel goed dat het artikel ook het verzet van het Vaticaan in 1995 memoreert. Temeer daar christenen – katholieken en protestanten – dat verzet tegen de achterbakse genderintriges hebben volgehouden. Denk alleen maar aan het boek van Gabriele Kuby De seksuele revolutie. Vernietiging van de vrijheid uit naam van de vrijheid, dat ook in het Nederlands is vertaald. Deze wereldwijde bestseller legt gedocumenteerd uit hoe de genderideologie van bovenaf doorgedreven wordt en hoe zich die met name op het hersenspoelen van schoolkinderen richt.
Omgebouwde man
Gezin in Gevaar heeft hier eveneens tegen gewaarschuwd met het rapport Seksuele indoctrinatie in schoolboeken, dat in het artikel in DGA eveneens ter sprake komt. In tegenstelling tot het artikel zelf is dit schoolboekenrapport echter zonder enige overheidssubsidie tot stand gekomen, berust het geheel op eigen onderzoek en is het uitsluitend gefinancierd door giften van bezorgde ouders. En blijkbaar met effect: volgens het in het artikel geciteerde ‘transgender’ Kamerlid ‘Lisa’ van Ginneken (D66), in werkelijkheid de onder invloed van de genderideologie omgebouwde man Erik van Ginneken, neemt de invloed van Civitas Christiana (waarvan Gezin in Gevaar onderdeel is) op het parlement zienderogen toe en keert “het taalgebruik van Civitas Christiana” steeds vaker in moties en wetsvoorstellen terug. Erkenning voor Gezin in Gevaar uit – in dit geval dan – onverdachte bron: een transgender, geciteerd in een genderideologisch tijdschriftartikel dat van overheidswege werd gefinancierd.
Laatst bijgewerkt: 4 mei 2022 13:50