Geslachtsverwarring bij pubers is gewoonlijk iets voorbijgaands. (Beeld: Adobestock)
‘Nederlands onderzoek verwekte wereldwijde golf aan geslachtstransities’
Een Nederlands – waarschijnlijk rammelend – onderzoek staat aan de basis van de plotselinge wereldwijde golf aan ‘geslachtstransities’ bij kinderen. Het blijkt nu bovendien gefinancierd te zijn door een fabrikant van puberteitsremmers. Maar dat is nog niet eens het hele schandaal.
Dutch Protocol aan basis talloze ‘transities’
Dit valt af te leiden uit een opiniebijdrage in NRC van 31 december. Op de genoemde Nederlandse studie uit 2006 blijkt het hele medische experiment met ‘geslachtsverandering’ bij jongeren gebaseerd. De aanpak met puberteitsremmers staat sindsdien internationaal bekend als het Dutch protocol. De puberteit van jongeren die denken aan genderdysforie te lijden kan ermee worden ‘stilgezet’, zo luidt de claim. Het protocol is de basis geworden voor de "genderbevestigende zorgstandaard" die door heel de wereld wordt toegepast. Het gaat wereldwijd om tienduizenden, in Nederland zeker om ettelijke honderden kinderen. Precieze cijfers ontbreken.
Tieners krijgen puberteitsremmers
Het onderzoek uit 2006 werd naar nu blijkt gesponsord door Ferring Pharmaceuticals, het bedrijf dat het geneesmiddel Triptorelin op de markt brengt als puberteitsremmer en dus veel commercieel belang had bij de uitkomst ervan. Primair berust de behandeling bij ‘genderdysforie’ (zoals het idee ‘in het verkeerde lichaam te zitten’ officieel heet) op het toedienen van hormonen van het andere geslacht: mannen krijgen oestrogeen om vrouwelijker, vrouwen testosteron om mannelijker te worden. Maar tieners krijgen bovendien puberteitsremmers toegediend, die verhinderen dat jongens een lage stem en baardgroei ontwikkelen en meisjes borsten en overige vrouwelijke vormen.
Puberteitsremmer als ‘pauzeknop’?
Deze - niet onomstreden - puberteitsremmers zouden moeten dienen, aldus auteurs Jan Kuitenbrouwer en Peter Vasterman, om tijd te winnen “voor het kind om zijn ‘genderidentiteit’ te exploreren.” Zijn puberteitsremmers dus een soort ‘pauzeknop’? Dat is wel de claim: “Mocht de behoefte aan transitie verdwijnen, dan wordt de behandeling gestopt en komt de puberteit alsnog op gang, zonder nadelige gevolgen, is de belofte.” En zo niet, dan is het lichaam inmiddels geen verkeerde weg opgegaan (d.w.z. van het niet-gewenste geslacht) en kan de ‘transitie’ des te gemakkelijker plaatsvinden.
Kwaal of massawaan?
Kuitenbrouwer en Vasterman wijzen erop dat de typische ‘transseksueel’ tot voor kort een volwassen man was, maar dat het sinds ongeveer 2013 (samenvallend met het doorbreken van sociale media) in overweldigende mate om jongeren gaat, vooral meisjes (75%!). Transactivisten en voorstanders van "genderbevestigende" zorg verklaren deze stijging als het gevolg van een grotere maatschappelijke acceptatie van transgenders, maar Kuitenbrouwer en Vasterman vragen zich af waarom dan alleen tienermeisjes werden getroffen, de bevolkingsgroep die het meest vatbaar is voor sociale besmettingen.
Klachten oorzaak of gevolg van ‘gendertwijfel’?
Daar komt bij dat meisjes zich vaak pas melden als de puberteit al ingezet is en hoewel zij geen geschiedenis van genderdysforie hebben. “Sterker, ook wanneer zij zich melden is daar vaak niet echt sprake van, zij claimen genderincongruentie, zij lijden er niet zozeer onder, zij willen iets anders zijn. Het is geen stoornis, maar een ‘identiteit’”, aldus de auteurs. Bovendien zijn er opvallend vaak bijkomende psychische klachten en trauma’s. Oorzaak of gevolg van de vermeende genderdysforie? Zijn deze kinderen door de gendergekte niet op een dwaalspoor gebracht? Er zijn immers ook heel wat spijtoptanten.
Kritiek zo serieus dat genderkliniek moest sluiten
Wereldwijd komt er steeds meer kritiek op het wetenschappelijke gehalte en de dunne empirische basis van het Nederlandse protocol, dat is ontwikkeld in de genderkliniek van de Vrije Universiteit van Amsterdam. In verschillende landen hebben gezondheidsautoriteiten al besloten om kinderen vooral psychologisch te behandelen en puberteitsremmers alleen nog uitzonderingsgewijs voor te schrijven. In Zweden concludeert men dat “de risico’s momenteel zwaarder wegen dan de mogelijke voordelen” en spreekt men van mogelijk ’s lands “ergste medische schandaal”. In Engeland was de kritiek op het Dutch protocol zo serieus, dat op basis daarvan de Tavistock genderkliniek, de grootste ter wereld, door de autoriteiten werd gesloten.
Nederland kijkt weg
In contrast daarmee hekelen Jan Kuitenbrouwer en Peter Vasterman de Nederlandse onwil om het Dutch protocol en het daaraan tegen grondslag liggende onderzoek kritisch te evalueren. Volgens hen bedrijven de Nederlandse transitieartsen struisvogelpolitiek, en demoniseren zij klokkenluiders. Wel kreeg onlangs een onderzoeker NWO-subsidie om onderzoek te doen, niet naar de deugdelijkheid van het nu internationaal in opspraak geraakte Dutch protocol, maar naar de missing evidence base, het ontbrekende wetenschappelijke bewijs ervoor. Blijkbaar voelt men nattigheid. Maar ondanks alle wetenschappelijk kritiek, die elders tot opschorting leidt, blijven in Nederland kinderen met persoonlijke problemen daar gewoon aan onderworpen worden.
Laatst bijgewerkt: 13 januari 2023 10:56