De gewraakte column van Wim de Kloe (screenshot website Reformatorisch Dagblad)
Homolobby neemt schoolbestuurder onder vuur
“De
lhtbi-beweging staat haaks op het christendom.” En de
lettercombinatie lhbti “heeft iets van een monsterverbond”, omdat
mannelijke en vrouwelijke homoseksuelen bar weinig met elkaar op
hebben, om van “verbouwde” transgenders maar te zwijgen.
“Veel lesbiennes hebben moeite met de seksuele beleving van homo’s en moeten er niet aan denken dat een tot vrouw verbouwde man gebruik maakt van het damestoilet.” Deze groepen, die van nature uitsluitend op zelfpromotie uit zijn, hebben echter “hun eigenbelang opzij gelegd in de strijd tegen de gemeenschappelijke vijand, het christendom.”
‘Melding’ bij onderwijsinspectie
Een helder betoog, dat Wim de Kloe onlangs hield in een opiniebijdrage in het Reformatorisch Dagblad. Twee homopropaganda-organisaties, Regenboogalliantie Gouda en COC Rotterdam, zagen hierin een mooie aanleiding om de strekking van de column te bevestigen door bij de onderwijsinspectie ‘melding’ te doen tegen De Kloe en daarmee tevens tegen een christelijke school, het Driestar College in Gouda, waaraan De Kloe als bestuurslid verbonden is. Beide homopropaganda-organisaties, die vrijwel volledig draaien op subsidie (en dus op belastinggeld), zijn van mening dat de column “discriminerend, mensonterend en polariserend” is. Ze eisen “excuses”.
Intimideren en muilkorven
Het is duidelijk dat de waarheid over homoseksualiteit en de tactieken van homopropaganda-organisaties om hun doelen te bereiken, niet hardop besproken mogen worden, ten minste niet als het aan die homopropaganda-organisaties zelf ligt. Een groot deel van hun functioneren bestaat er in mensen te intimideren en te muilkorven, die de waarheid over hen verkondigen. Dat hoeft niet te verbazen. Daar ben je homopropaganda-organisatie voor. Hun eerste doel is immers - onder aanroeping van ‘rechten’ - alle obstakels die de vrije lustbeleving van homoseksuelen zouden kunnen hinderen uit de weg te ruimen. De christelijke moraal is daarbij vijand nummer één. Een column die hen ontmaskert, kunnen ze daar niet bij gebruiken.
Identiteitsverklaring
De grote steen des aanstoots voor deze groeperingen is artikel 23 Grondwet, dat de onderwijsvrijheid garandeert en scholen een eigen identiteit gunt. Daarvan gebruik makend, houden sommige protestants-christelijke scholen (de ‘katholieke’ hebben hun christelijk profiel al lang geleden verloren), nog vast aan de christelijke moraal, die ten aanzien van homoseksualiteit eenduidig afwijzend is. Daartoe laten deze scholen de ouders een ‘identiteitsverklaring’ ondertekenen, waarin bijvoorbeeld staat: “Een homoseksuele levenswijze is in strijd met Gods Woord en wordt als zodanig afgewezen.” Een feitelijke mededeling, waartegen homopropaganda-organisatie echter te hoop zijn gelopen. Onder die druk hebben de scholen dit afgezwakt tot de mededeling dat seksualiteit gaat over "het vormen van een onverbrekelijke verbintenis in een huwelijk tussen één man en één vrouw." Onnodig te vermelden dat homopropaganda-organisaties daar evenmin genoegen mee nemen. Zij zijn uit op de totale capitulatie van het christendom voor de (homo)seksuele revolutie.
Eenrichtingstolerantie
De identiteitsverklaring is in zijn algemeenheid een goed hulpmiddel voor een christelijke school om de eigen identiteit overeind te houden. Geen wonder dat het socialisme dus alles op alles zet om deze stut weg te slaan. De communistische SP heeft het voortouw genomen in het verbieden van identiteitsverklaringen in het christelijk onderwijs. Linkse tolerantie blijkt immers altijd weer eenrichtingstolerantie te zijn: de dolste seksuele afwijkingen moeten ‘getolereerd’ (in de praktijk: gepromoot) worden, terwijl de menselijke normaliteit (het christelijk huwelijk en het reguliere gezin) in de hoek wordt gezet als een vorm van impliciete intolerantie. Vanuit de abnormaliteit bezien is dat begrijpelijk: het is de nijd van namaak op het origineel. Een gelukkig gezin maakt zonder woorden en als het ware ondanks zichzelf duidelijk hoezeer bijvoorbeeld een homo‘huwelijk’ met geadopteerde of kunstmatig verwekte kinderen nooit meer kan zijn dan een tenenkrommende imitatie of surrogaat van een echt gezin. Maar dat dit zo is, daar kan het gewone gezin niets aan doen. Het volgt uit de natuur der dingen.
Vrijheid ingesnoerd
In deze oorlog tegen het christendom en de natuurwet heeft Peter Kwint, die als Kamerlid een reputatie heeft in het ten velde trekken tegen de onderwijsvrijheid van christelijke scholen, via het blok van linkse partijen op 30 september 2021 een motie (naar eigen zeggen een “belangrijke stap”) aangenomen weten te krijgen, die de regering oproept tot een compleet verbod aan identiteitsverklaringen. Het CDA stemde ook mee, naar eigen zeggen ‘per vergissing’. Als de regering de motie inwilligt, zouden christelijke scholen dus niet meer in staat zijn met behulp van zo’n identiteitsverklaring aan de poort te selecteren. Hun vrijheid is daarmee ingesnoerd, terwijl er geen enkel belang mee wordt gediend, want waarom zouden ouders met pertinent antichristelijke opvattingen hun kind daar willen plaatsen?
‘Eenzijdige nadruk’
In het verdedigen van de onderwijsvrijheid tegen Kwint en consorten had de Onderwijsraad wellicht nog enig soelaas kunnen bieden. Deze adviesraad is ingesteld, nadat in 1917 met de aanvaarding van een nieuwe Grondwet de ‘schoolstrijd’ was beëindigd en er een zelfstandig ministerie van Onderwijs was gevormd. De Onderwijsraad zou de regering gevraagd en ongevraagd van advies gaan dienen. In plaats van enig tegenwicht te bieden identificeert de huidige Onderwijsraad zich echter volledig met het eenzijdig linksliberale regime dat Nederland in zijn greep houdt. In het recente rapport over artikel 23 dat de raad onlangs uitbracht Grenzen stellen, ruimte laten, ligt de nadruk op de eerste helft van de titel en blijft er van het ‘ruimte laten’ bar weinig over.
Politie op scholen afsturen
De Onderwijsraad stelt zelfs voor politie en justitie af te sturen op scholen die zich niet aansluiten bij de seksuele revolutie en zich niet linksliberaal willen conformeren. “Bij discussies en controverses rondom de vrijheid van onderwijs is lange tijd vooral aandacht geweest voor de ruimte voor de eigen visie en identiteit van de school”, aldus het rapport. Nogal wiedes, zou je denken, daar gáát vrijheid van onderwijs toch over? Maar de Onderwijsraad vindt “die eenzijdige nadruk […] niet meer passen bij deze tijd.” Wel, dat is te merken: artikel 23 wordt feitelijk uitgekleed door wie ervoor op de bres zouden moeten staan. Dat confessionele politici en organisaties, zoals Verus, de vereniging voor katholiek en christelijk onderwijs, opgetogen op het rapport hebben gereageerd omdat het artikel 23 formeel in stand houdt, is dan ook naïef. Wat heb je aan een artikel dat in de Grondwet staat, maar van elke praktische inhoud is ontdaan? Hier zal het bovendien niet bij blijven. En als christelijke scholen de ouders van hun leerlingen niet eens meer een identiteitsverklaring mogen laten ondertekenen, wat mogen ze dan nog wel?
'Monsterverbond'
Wim de Kloe heeft met zijn aangevochten column in het Reformatorisch Dagblad eenvoudigweg gebruik gemaakt van het grondrecht op vrije meningsuiting. Vervolgens heeft hij nauwkeurig de christelijke positie omschreven ten opzichte van homoseksualiteit en transgenderisme. Terecht wijst hij het moderne misverstand af dat de gerichtheid van je seksuele gevoelens, of die nu natuurlijk of tegennatuurlijk zijn, zouden bepalen wie je ten diepste bent en, al zou dat zo zijn, dit dan de moraal zou ontkrachten. Terecht stelt hij vast dat dergelijke opvattingen “haaks op het christendom” staan en dat deze daartegen een “monsterverbond” zijn aangegaan.
Omgekeerde nieuwe preutsheid
Dat De Kloe naderhand een nogal kruiperig “excuus” voor zijn column heeft gepubliceerd op de website van De Driestar, is dan ook afkeurenswaardig. Weliswaar neemt hij alleen enkele bewoordingen terug en niet de column als zodanig, maar dat De Kloe zegt te betreuren “dat mijn column wellicht het effect heeft dat jongeren zich niet veilig voelen op de school die ik mag dienen”, roept het vermoeden op dat het excuus is afgedwongen door De Driestar. “Veilig” krijgt in deze context de bijsmaak van “afschermen van de waarheid”. Bovendien, zijn schoolklassen met openlijk homoseksuele leerlingen dan wel “veilig”? Zelfs bij christelijke scholen als de Driestar lijkt er dus een omgekeerde nieuwe preutsheid te ontstaan, afgedwongen door de gesubsidieerde homopropaganda, die voorschrijft dat over seksuele afwijkingen alleen nog maar met meel in de mond gesproken mag worden. Valse empathie kan echter nooit een gerechtvaardigd doel van onderwijs zijn, laat staan van christelijk onderwijs.
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 13 april 2022 11:28