Verveling opent de deur naar introspectie, contemplatie en gebed.
De wetenschap toont aan: verveling kan heilzaam voor ons zijn
Tegenwoordig is iedereen op zoek naar constante en onmiddellijke prikkeling. Elke nanoseconde moet worden gevuld, elke stilte doorbroken, elke reflectie onderbroken. Als er niets gebeurt, vult de iPhone de tijd met zijn dopamine-verzadigde versie van niets.
De drang om constant iets te doen
De regel is om alles te doen wat mogelijk is om verveling te voorkomen. Men moet constant iets doen... en niets. Binnen hun overvolle agenda's ervaren mensen het dubbele gevoel dat ze geen tijd hebben om iets te doen en niets doen met hun tijd. Het resultaat is frustratie, stress of depressie. Deze constante drang om tijd te vullen is schadelijk. Sommige wetenschappers zeggen nu dat inactiviteit en stilte een cruciale rol spelen in het leven.
Therapeutische werking
Verveling kan inderdaad een positieve invloed hebben op de ontwikkeling van een persoon. Hoewel het in eerste instantie leed kan veroorzaken, zet het mensen er ook toe aan om zich los te maken en dwingt het de geest om andere oplossingen te vinden. Het lijden van verveling is therapeutisch en kan mensen helpen om met het leven om te gaan. Een dergelijke conclusie over verveling kan niet meer in tegenspraak zijn met deze tijd. De huidige cultuur bevordert een manie voor constante actie en een afkeer van reflectie. Verveling kan mensen echter helpen om met de realiteit om te gaan.
Lees ook: Het is tijd om de stropdas in ere te herstellen
Wat gebeurt er als mensen zich gaan vervelen
Verveling wordt gedefinieerd als een toestand van vermoeidheid en rusteloosheid als gevolg van een gebrek aan interesse. Het treedt op wanneer gebeurtenissen of objecten om verschillende redenen niet in staat zijn om de aandacht van het individu te trekken. De hersenen schakelen uit, de persoon verliest zijn focus en voelt zich rusteloos. Dit algemene gevoel veroorzaakt verdriet en lusteloosheid. Wanneer mensen zich vervelen, neemt het verkeer in de neurale netwerken van de hersenen af. De prikkels zijn niet voldoende om de activiteit op peil te houden.
De aandacht gaat naar binnen
Verveling activeert dan een afweermechanisme om om te gaan met situaties waarin invloeden van buitenaf saai en ongeïnspireerd lijken. Saaie situaties activeren alarmsignalen die de hersenen ertoe aanzetten om in een standaardmodus te gaan, waarbij de aandacht wordt verlegd van externe prikkels naar interne gedachten en zelfreflectie. De resulterende introspectie zet de geest ertoe aan om creatieve manieren te zoeken om met de crisis om te gaan, die vaak buiten de gebaande paden liggen.
Moderne mensen verdrijven de verveling
De hersenen weten dus van nature hoe ze met verveling moeten omgaan, ook al kan dat enig ongemak met zich meebrengen. De moderne levensstijl probeert periodes van verveling te onderdrukken, wat de verveling alleen maar erger maakt en vervolgens behandeling vereist.
Schadelijk voor zenuwstelsel
In plaats van naar binnen te kijken om met verveling om te gaan, kijken de meeste mensen naar buiten door informatie-overload en overstimulatie te zoeken. Ze nemen een snel tempo en uitgebreide schema's aan die de noodzakelijke momenten van introspectie uitsluiten. Deze constante stimulatie en overvolle agenda's kunnen schadelijk zijn voor het zenuwstelsel. Een overweldigd zenuwstelsel kan niet alle informatie verwerken, wat op zijn beurt een verhoogde staat van spanning veroorzaakt. Het verhindert ook de eenvoudige reset van het zenuwstelsel die bij introspectie plaatsvindt.
'Omarm de pauze'
Af en toe verveling kan een essentieel tegenwicht zijn voor een overprikkelde wereld. Gezondheidsonderzoekster Michelle Kennedy schrijft op de website “The Conversation” dat verveling voordelen kan hebben die drukbezette mensen tegenwoordig over het hoofd zien. Ze nodigt mensen uit om “de pauze te omarmen”. Mensen ontwikkelen vaardigheden en capaciteiten in de ruimtes tussen activiteiten. Ze haalt studies aan die wijzen op verbeteringen in creativiteit, onafhankelijk denken, en een groter zelfbeeld.
Goed om tijd door te brengen zonder apparaten
Periodes van ongestructureerde tijd (zonder apparaten) kunnen helpen het zenuwstelsel weer in balans te brengen, rust bevorderen en emotionele herlading op gang brengen. Zonder deze tijd te gebruiken om na te denken over ervaringen en ze te interpreteren, kan zelfs het meest georganiseerde leven een wirwar worden van onbelangrijke gebeurtenissen, passief vermaak en mechanische routines. Het leven wordt gereduceerd tot sensatie, gelijktijdigheid en directheid. Depressie floreert en cultuur sterft.
Uit verveling komt creativiteit en verbeelding voort
Een manier om deze vernietiging van cultuur tegen te gaan, is door gebruik te maken van ongestructureerde periodes. Tijdens deze periodes worden individuen gedwongen om betekenis te geven aan wat er gebeurt en zich daarvoor in te spannen. Zo komt uit de somberheid van verveling het fantasierijke initiatief voort dat een gevoel van dromen en verwondering creëert. Dit is de basis voor cultuur, omdat het mensen uitnodigt om de wereld en de situaties om hen heen te idealiseren en manieren te bedenken om ze te verbeteren.
Gebed
Uit die ongestructureerde en zelfs dorre intervallen komen die evenredige en niet-saaie spirituele genoegens voort – vreugden zoals conversatie, kunst en stilte. Contemplatie en gebed nodigen individuen verder uit om na te denken over God en het wonder van de Schepping. Binnen deze bedachtzame vrije tijd wordt een rijke cultuur geboren en gecultiveerd. Te midden van de afleidingen van schermen en apparaten is er geen tijd voor dergelijke overwegingen. Het is geen wonder dat er zoveel angst en stress is en zo weinig cultuur.
Dit artikel verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 8 september 2025 11:07