Na ramp met éénkindbeleid wil China dat burgers meer kinderen krijgen
Op 15 juni 2023 vierde Xi Jinping zijn zeventigste verjaardag. 2023 is ook de tiende verjaardag van zijn aantreden als president van China. Hij is zonder twijfel de machtigste Chinese leider sinds Mao Zedong. Hij is misschien zelfs machtiger dan Mao, een feit dat moeilijk toegankelijk is gezien de strakke controle in het huidige China. Xi heeft echter een probleem dat het hele bouwwerk van het Chinese communisme bedreigt. China heeft een bevolkingscrisis die steeds erger wordt.
Nationale zelfmoordpacten
China's bevolkingsproblemen begonnen met de beruchte "éénkindpolitiek", een soort nationaal zelfmoordpact dat duurde van 1979 tot 2016. De drijfveer achter het beleid was eenvoudig. In de decennia voorafgaand aan het beleid had China niet genoeg voedsel om zijn bevolking te voeden.
Vijfjarenplan resulteerde in catastrofe met miljoenen doden
De regering hoopte de voedselproductie te stimuleren met haar "Grote Sprong Voorwaarts" (1958-1961), "een vijfjarenplan van gedwongen collectivisatie van de landbouw en industrialisatie van het platteland". Het resultaat was een enorme economische krimp en tussen de 30 en 45 miljoen doden, voornamelijk door verhongering. Andere factoren die bijdroegen aan het dodental waren de omstandigheden in werkkampen op het platteland, executies en zelfmoord om aan de wanhopige omstandigheden te ontsnappen. Het "vijfjarenplan" was zo'n ramp dat de regering het twee jaar eerder opgaf.
Plan B: Culturele Revolutie
In de communistische wereld sterven slechte ideeën echter nooit. In een systeem waar de staat zich voordoet als een combinatie van god, ouder, leraar en werkgever, gaat de overheid gewoon door met het volgende geweldige idee. Vandaar dat de "ruralisatie" van de Grote Sprong Voorwaarts onderdeel werd van de nog rampzaligere "Culturele Revolutie" (1966-1976).
Geen kinderen zonder toestemming
Het falen van deze programma's zorgde er niet voor dat de voedselvoorraad toenam, noch dat de bevolkingsgroei onder controle werd gehouden. Dus stelde China in 1979 het beruchte éénkindbeleid in. Ouders moesten officiële toestemming vragen om dat ene kind te krijgen. Na dit kind was het voor stedelingen en overheidsmedewerkers ten strengste verboden om nog een kind te krijgen. Ouders op het platteland die de noodzaak van de arbeid van een ander kind konden aantonen, konden soms toestemming krijgen om een tweede kind te krijgen, zolang er maar vijf jaar waren verstreken sinds de geboorte van het eerste kind.
Dapper verzet
De regering dwong het beleid af met alle middelen die ze had, inclusief gedwongen abortussen. In 2021 vertelde National Public Radio het verhaal van een anonieme Chinese vrouw in de provincie Shandong. "Ze had al twee kinderen en had daarna vier abortussen ondergaan om te voorkomen dat ze een schandalig hoge 'sociale onderhoudsbijdrage' moest betalen die van gezinnen [die de] geboortelimieten overschreden."
Onderduiken
"Ik had al twee kinderen gehad, maar mijn hart voelde gewoon niet goed." ... "Dus dook de moeder onder om haar zoon uit te dragen. Op een nacht benaderden ambtenaren van de gezinsplanning haar man .... Hij gebruikte een pikhouweel om ze weg te jagen en werd daarvoor een half jaar gevangen gezet."
Een zeldzaam succes
Hun wanhopige acties hadden succes. Toen het artikel geschreven werd, zat hun zoon op de Chinese middelbare school. Maar zulke succesverhalen zijn zeldzaam. Misschien zijn de enige echte winnaars de ruwweg 80.000 meestal vrouwelijke kinderen die door Amerikanen zijn geadopteerd. Velen van hen, nu volwassen, proberen wanhopig contact te leggen met hun natuurlijke ouders.
Thomas Friedman
Nog in 2008 prees Pulitzer Prize-winnaar Thomas Friedman de bevolkingspolitiek van China in zijn opus over klimaatverandering Hot, Flat, and Crowded: Why We Need a Green Revolution-and How It Can Renew America. Hoofdstuk zeventien is getiteld: "Kan rood China een groen China worden?". Daarin beweert de vaak misplaatste journalist van de New York Times dat het éénkindbeleid China heeft gered van "een bevolkingscatastrofe". (Mr. Freidman heeft ook beweerd dat vrije handel met China het Aziatische land democratischer zal maken).
Lees ook: De mythe van overbevolking ontmaskerd
Loftuitingen en Misvattingen: Thomas Friedman en de Bevolkingspolitiek van China
In 2010 promootte The Weekly Standard een meer realistische kijk op de Chinese bevolkingspolitiek: "In 1950 telde China 550 miljoen mensen; vandaag de dag wonen er 1,33 miljard mensen. Volgens projecties van de Population Division van de Verenigde Naties zal de Chinese bevolking in 2030 een piek bereiken van 1,458 miljard mensen. Maar daarna zal de bevolking beginnen te krimpen. Tegen 2050 zal China nog maar 1,408 miljard inwoners tellen en elke vijf jaar 20 miljoen mensen verliezen."
Chinese bevolking dreigt te krimpen
Als er al iets was, dan was die voorspelling niet de volledige omvang van de ramp die nu dreigt. In februari 2023 meldde Fox News: "Volgens een voorspelling van de Verenigde Naties [2022] zal de Chinese bevolking in 2050 met 100 miljoen zijn afgenomen en in 2100 met 600 miljoen".
Wanhopige en abrupte ommekeer
China liet het eenkindbeleid in 2016 eindelijk vallen. Het promoot nu het idee dat koppels elk drie kinderen moeten krijgen. In sommige gebieden installeren ambtenaren beelden van twee ouders die met hun drie kinderen spelen. De overheid organiseert evenementen om het krijgen van kinderen te promoten. De Wall Street Journal schrijft: "Ambtenaren hebben geschenken zoals rijstkokers en waterflessen uitgedeeld aan vrouwen die evenementen bijwoonden om te laten zien dat trouwen en kinderen krijgen een goede zaak is."
Lees ook: Hoe een Nederlander de eenkindpolitiek van communistisch China bedacht
Één geboorte voor elke twee sterfgevallen
De eerste resultaten van het Chinese charmeoffensief zijn niet bemoedigend. In 2022 daalde de Chinese bevolking met 850.000 mensen. In datzelfde jaar kregen Chinese vrouwen ongeveer de helft minder baby's dan in 2016: 9,6 miljoen tegenover 17,9 miljoen. Als de cijfers van 2022 kloppen was het geboortecijfer de helft van het vervangingscijfer.
Daling zet door
Helaas is de trend in China een overdreven versie van de houding van de wereld tegen het krijgen van kinderen. Kinderen opvoeden is moeilijk en geen enkele hoeveelheid economische steekpenningen kan dat minder maken - vooral niet voor een klasse van jongvolwassenen die niet gewend zijn aan grote gezinnen. Te veel jongvolwassenen zijn getraind om kinderen, zelfs hun eigen kinderen, te zien als potentiële lastposten die het sociale leven en carrièrepad beperken.
De weg naar succes die Xi nooit zal nemen
Dat is vooral waar in China. Een vijfentwintigjarige van nu is geboren in 1998 toen het eenkindbeleid op zijn hoogtepunt was. Hun ouders wisten dat nog een kind intense controle van de overheid en economische ondergang met zich mee kon brengen - en de overgrote meerderheid leefde hun leven dienovereenkomstig.
Uitdaging bij het bevorderen van geboortecijfers
Je kan bevolkingsgroei niet met één druk op de knop aan- en uitzetten. De beloning van het krijgen van veel kinderen veronderstelt een ondersteunende cultuur van opoffering en liefdadigheid. De houding van de meeste mensen werd gehard door de inspanningen van dezelfde regering die hen nu probeert te overtuigen om kinderen te baren. Nu denkt die regering dat ze richtingen kan omkeren die ze bijna veertig jaar lang heeft gepromoot. Er is meer nodig dan rijstkokers en standbeelden om mensen die zijn opgegroeid in een anti-kindsfeer te overtuigen om drie keer ouders te worden.
Lees ook: De les van Hongarije's gezinsbeleid: vorm gezinnen niet voor geld, maar voor God
De Kerk als gids voor pro-kindbeleid
De enige echte oplossing voor de Chinese regering is om een pro-kinderbeleid te voeren dat gebaseerd is op de leer van de kerk, niet op economische plannen. De katholieke kerk leert dat kinderen voortkomen uit liefde - liefde voor God en liefde van de ouders voor elkaar. God geeft speciale genaden via het sacrament van het huwelijk die ouders helpen de moeilijkheden te overwinnen die gepaard gaan met het opvoeden van kinderen. De Kerk zegent deze gezinnen en helpt hen op de weg naar hun heiliging.
Ook dit plan zal mislukken
China's schijnprogramma om het aantal kinderen te verhogen zal net zo mislukken als de Grote Sprong Voorwaarts en de Culturele Revolutie. Het zijn kunstmatige plannen die mensen behandelen als economische eenheden en niet als door God geschapen mensen met een onsterfelijke ziel.
Dit artikel is een vertaling en verscheen eerder op tfp.org
Laatst bijgewerkt: 29 november 2023 16:50