Chinese propaganda voor de eenkindpolitiek. Bron: Flickr / kattebelletje
Hoe een Nederlander de eenkindpolitiek van communistisch China bedacht
Wist u dat de grondslag van de Chinese eenkindpolitiek in Nederland ligt? En dat de bedenker er nog steeds een beetje trots op is?
Oceaan van leed
Dat is raar, want die eenkindpolitiek ging gepaard met grootschalige abortus, vervolging van zwangere vrouwen en gedwongen sterilisaties. Het heeft voor een oceaan van menselijk leed gezorgd. Het leidde ook tot te vondeling leggen en het doden van ontelbare meisjes. Want als ze maar één kind mogen, kiezen Chinezen voor een zoon. Dat is hun cultuur. Behalve een algeheel tekort aan jonge mensen, is er nu ook een groot vrouwentekort in China. Dankzij het Nederlandse model.
Rampzalig en ineffectief
In 2015 is China maar weer van de eenkindpolitiek afgestapt. De gevolgen bleken rampzalig. Het zag een totaal vergrijsde toekomst voor zich opdoemen, die de explosieve economische groei van het land voortijdig kan smoren. De eenkindpolitiek, ingevoerd in 1979, was niet alleen een onmenselijke schending van mensenrechten, zij was ook nog eens totaal niet effectief. Zij ondermijnt de huidige welvaart en economische ontwikkeling.
Plat materialisme
Niet dat China dat nu allemaal toegeeft. Het afstoten van de eenkindpolitiek gebeurt vanuit dezelfde plat-materialistische overwegingen als de doorvoering ervan 39 jaar geleden. Zoals De Volkskrant schrijft. “De vrees van de communistische partijtop is dat China oud zal zijn, voordat het rijk is geworden.”
Kinderen zijn de toekomst
Om welvaart te creëren heb je namelijk mensen nodig. Véél mensen. Geen oude mensen, die niet meer kunnen werken, maar mensen in de kracht van hun leven. Die moeten allemaal eerst geboren worden, opgroeien en worden opgeleid. Kinderen zijn de toekomst van een volk. Zij zijn een bron van welvaart, mits de maatschappij op gezonde beginselen is gebaseerd, en hun de mogelijkheden tot ontwikkeling biedt. De eenkindpolitiek heeft in China geleid tot een rampzalige bevolkingsopbouw. Het blijkt economisch een doodlopend spoor. Bezint eer gij begint.
Lees ook: China verkoopt onderdrukking Oeigoeren met genderideologie
Club van Rome
De aanstichter, de gepensioneerde Nederlandse hoogleraar Geert Jan Olsder lijkt er niet erg mee te zitten. De wiskundige maakte zijn fatale berekeningen onder invloed van de milieu-alarmisten van de Club van Rome, die (zoals zoveel slechte dingen) uit het voorjaar van 1968 dateert. Wie in latere decennia is geboren, zal die club weinig meer zeggen. Maar ooit waren zij zeer prestigieus. In 1972 publiceerden deze ‘deskundigen’ een invloedrijk rapport Grenzen aan de groei. Kort gezegd voorspelden ze volledig vervuiling van de aarde en de uitputting van haar grondstoffen door overbevolking. In het door communisme totaal verarmde China viel de boodschap dat minder mensen tot méér welvaart zou leiden, in vruchtbare grond.
In totalitaire handen
Voor Geert Jan Olsder was het aanleiding zijn wiskundige talenten op het probleem los te laten. Hij ontwierp in 1975 een model hoe je tot een ‘gewenste’ bevolkingsopbouw kunt komen. Hij vertelde dat aan een Chinese collega, Song Jian, die op bezoek was bij de TU Twente. “Toen ik het aan die man vertelde, zag je ‘m helemaal opveren. Hij vroeg of hij een kopie van de publicatie kon krijgen. Die heb ik hem vervolgens toegestuurd”, vertelt Olsder aan De Volkskrant. Zo viel het model van Olsder in totalitaire handen. Met alle vernietigende gevolgen van dien. In 1979 voerde China zijn eenkindpolitiek in. Koppels mochten niet meer dan één kind krijgen.
"Eerste dominosteentje"
In 2008 ontdekte Olsder dat zijn naam voorkwam in Westerse literatuur over de eenkindpolitiek. Pas toen begreep hij dat hij “het eerste dominosteentje” was geweest, zoals hij het tegenover De Volkskrant noemt. Maar Olders model was echt wel wat meer dan alleen een “domineesteentje”. Song Jian was er namelijk mee aan de slag gegaan. De communistische partij van China nam het over. Om kort te gaan: de Chinese eenkindpolitiek van 1979 werd gebaseerd op een wiskundig model van een Nederlandse hoogleraar.
Wegduiken
Het model was ook voor bevolkingsmanipulatie bedoeld. De Club van Rome had er de immers eerste inspiratie voor geleverd. Olsder duikt nu echter weg voor de vernietigende gevolgen van zijn werk, maar nog niet eens helemaal: “Op microscopische schaal is het voor gezinnen natuurlijk schrijnend, maar op macroniveau goed te verdedigen.” Microscopisch? Chinezen zijn weliswaar talrijk, maar het zijn geen abstract wemelende microben.
"Mooie wiskunde"
Het leed van een gedwongen aborterende moeder is in China net zo groot als elders. Haar kindje is even dood. Laten we ook het verdriet van de vaders niet vergeten, en al het verlangen naar de kinderen die niet mochten komen. Of zelfs op staatsgezag werden ‘weggemaakt’. Dankzij het model van hoogleraar Geert Jan Olsder, die het nog steeds “mooie wiskunde” noemt.
China verloren
Het is moeilijk bij deze beide professoren, een Hollander en een Chinees, niet te denken aan het wijze gezegde: ‘Twee professoren: vaderland verloren!’ Het was echter niet ons vaderland dat verloren ging, maar China, een land van 1,3 miljard inwoners.
Bekijk hier het interview met Olsder.
Laatst bijgewerkt: 13 mei 2022 16:16