Homostel Steven (l) en Frank (r) wonen samen met lesbisch stel Gabriëlla (l) en Marianne (r). De linker twee zijn de biologische ouders van zoon Quinten, de rechter twee van dochter Florine.
(Beeld: NOS)
‘Meeroudergezinnen’ eisen dezelfde erkenning als normale gezinnen
Bent u van mening dat een kind slechts twee ouders heeft? “Dat is niet meer van deze tijd”, aldus de NOS. Een huishouden dat bestaat uit een homostel, een lesbisch stel en de kinderen die kunstmatig onderling zijn verwekt, is volgens lhbt-activisten evengoed een ‘gezin’. Deze zogenaamde ‘meeroudergezinnen’ eisen daarom dezelfde erkenning als normale gezinnen van man, vrouw en kinderen.
Wet erkent ‘slechts’ twee ouders
In Nederland is het in de meeste gevallen geen probleem om als niet-biologische ouder voor een kind te zorgen. Dit komt voor bij samengestelde gezinnen na echtscheiding of overlijden. Er zijn echter gevallen waarin alleen de wettelijk erkende ouder voor zijn of haar kind beslissingen kan maken. Bankzaken en gezondheidszorg zijn hier voorbeelden van. Maar ook voor de ‘officiële ouder’ zélf zitten er voordelen aan die ‘erkenning’; denk aan ouderschapsverlof. Deze erkenning geldt in Nederland voor twee ouders, in de meeste gevallen de biologische ouders.
Lees ook: Gezin in Gevaar plaatst billboards: "Gods huwelijk = 1 man + 1 vrouw"
Commissie: ‘kind moet vier ouders kunnen hebben’
Zes jaar geleden adviseerde de ‘staatscommissie herijking ouderschap’ het kabinet om een kind niet twee, maar maximaal vier ouders te laten hebben. De aanleiding is naar eigen zeggen ‘de veranderende maatschappij’. Het COC, de drijvende kracht achter dit voorstel, dringt hierop aan om ‘regenboog-gezinnen’ – die geregeld uit meer dan twee volwassenen bestaan – op gelijke voet te stellen met een normaal gezin van vader, moeder en hun kinderen. Dit voorstel blijkt echter geen ‘herijking’ te zijn van het ouderschap, maar een poging tot ontworteling. En de wortel die ze vijandig gezind zijn is het huwelijk zoals God het bedoeld heeft.
Het huwelijk: Gods norm voor het gezin
Hoe zat het ook alweer? God heeft de mens als man en vrouw naar Zijn evenbeeld, en voor elkaar geschapen. Daarbij heeft Hij ook het huwelijk ingesteld (Gen. 2:24-25) zodat man en vrouw één worden in geest, ziel en lichaam. Uit de huwelijksdaad kunnen kinderen voortkomen die veilig in dat gezin kunnen opgroeien. Op deze zienswijze is onze christelijke samenleving gebouwd, volstrekt in overeenkomst met de natuurwet. Twee mannen of twee vrouwen kunnen immers geen kind bij elkaar verwekken, en daarom nooit de basis vormen van een gezin.
Het hek van de dam
Desondanks was Nederland in 2001 het eerste land ter wereld dat het zogenaamde ‘homohuwelijk’ legaliseerde. Als het huwelijk echter niet de exclusieve seksuele verbinding zou zijn tussen één man en één vrouw die alleen door de dood opgeheven wordt, verliest het zijn betekenis. Voorstanders van zo’n zogenaamd ‘homohuwelijk’ beweren doorgaans dat een huwelijk ‘iets is tussen twee mensen die van elkaar houden’. Maar, waarom maar twee? Vanwaar die ‘kunstmatige’ grens? Het loslaten van het normale huwelijk tussen één man en één vrouw zet daarom ook de deur open voor de normalisering van ‘relaties’ tussen meer dan twee personen.
Kind heeft recht op vader én moeder
De grootste gevolgen van deze schending van Gods ontwerp voor huwelijk en seksualiteit komen terecht bij de kinderen. De onveranderbare waarheid dat zij één vader en één moeder hebben, moet worden verdraaid vanwege de wens van de andere volwassene(n) die aanspraak wil maken op het ouderschap. In het geval van het zogenaamde draagmoederschap – waarbij een homostel een baarmoeder ‘huurt’ om daarna het kind als hun eigen op te voeden – wordt het kind zijn of haar moeder ontnomen. Dit geldt eveneens voor een lesbisch stel dat een (anonieme) zaaddonor gebruikt om zwanger te worden.
Adoptie als mooie tegenhanger
Er zijn natuurlijk gevallen waarin het juist prijzenswaardig is dat niet-biologische ouders het kind als hun eigen opvoeden. Adoptie is hiervan het beste voorbeeld. Een echtpaar kan een kind adopteren als de ouders van het adoptiekindje bijvoorbeeld vroeg zijn overleden, het kind in de steek hebben gelaten of de moeder niet voor het kind kan/wil zorgen en anders een abortus overweegt. Met andere woorden, adoptie is uit nood geboren. De adoptieouders kunnen een kind bieden wat ze ten diepste nodig hebben: een vader en een moeder. Dit kan een homoseksueel stel niet bieden. Daarom is de laatstgenoemde vorm van adoptie niet in het belang van het kind.
Het beste van beide?
Een vorm van ‘meerouderschap’ in Nederland die in populariteit toeneemt is een huishouden dat bestaat uit een homostel en een lesbisch stel die met z’n vieren kinderen opvoeden die onderling (kunstmatig) verwekt zijn. ‘Zo heeft een kind én zijn biologische ouders, plus twee bonusouders’, is de beredenering. Echter in de praktijk blijkt dit minder rooskleurig, vooral niet voor de kinderen. Hier volgen drie belangrijke redenen waarom deze gekunstelde verhouding de kinderen schaadt:
Lees ook: Homoseksueel ‘echtpaar’ sodomiseerde adoptiekinderen voor kinderpornografie
1. Kunstmatig
Ten eerste bestaat de werkelijke ‘relatie’ alleen tussen de twee ‘vaders’ en ‘moeders’ onderling, niet met elkaar. De innige liefdesband tussen man en vrouw die in een normaal huwelijk bestaat ontbreekt. De kinderen zijn het product van een kunstmatige verwekking, niet de vrucht van ultieme daad van liefde: de huwelijksdaad. De homoseksuele stellen hebben alleen elkaar gebruikt om hun op zichzelf gerichte verlangens te vervullen. Dit past in de zorgwekkende trend van ouders die hun kinderen als een soort accessoire lijken te zien waar ze recht op beweren te hebben. Maar het ouderschap is een verantwoordelijkheid om te dragen, geen recht om op te eisen.
2. Instabiele basis
De ‘liefde’ tussen het homostel en het lesbische stel is slechts oppervlakkig. Ze zijn elkaars huisgenoten, maar er is geen romantische of seksuele aantrekkingskracht. Het is daarom goed denkbaar dat er conflicten ontstaan, om nog maar te zwijgen over de twee paren onderling! “De kans op problemen is groter als er vier ouders zijn betrokken bij een kind", beaamt Machteld Vonk, hoogleraar familierecht. De gevolgen van zo’n ‘echtscheiding’ zijn even voorspelbaar, als droevig en onderbelicht. Bij een ‘meeroudergezin’ is deze kans dus vele malen groter dan in een normaal gezin. Zo’n instabiele basis is allerminst in het belang van het kind. Vooral omdat een kind deze gekunstelde relatievorm als normaal leert te beschouwen. Dit terwijl het zondig is en indruist tegen de natuurwet.
3. Verwatering ouderschap
In de voorgestelde wet moet het mogelijk worden dat een kind maximaal vier ouders zou moeten hebben, maar wat gebeurt er als de relatie stukloopt en één van de stellen een nieuwe vlam krijgt die ook aanspraak wil maken op het vaderschap? Waarom zou de eerste niet-biologische vader meer ‘recht’ hebben op het vaderschap dan de meest recente? Moet de rechter hierover beslissen? Als de biologische realiteit van het ouderschap niet langer als gezaghebbende norm wordt beschouwd, zal het niet lang duren voordat ook deze arbitraire grens van maximaal vier ouders wordt opgerekt. Het ouderschap verwatert dan nog meer, en dreigt dan iets te worden wat ‘parttime’ of tijdelijk gedaan kan worden.
‘Ik voel me vader’
Het enige argument dat wordt aangedragen om het ‘meerouderschap’ wettelijk te erkennen, is dat deze ‘ouders’ aangeven zich vader of moeder te voelen. Dit is dezelfde denkwijze van transgenders die beweren van het andere geslacht te zijn. De wet, en dus in zekere zin de realiteit, moet worden aangepast om aan hun wensen te voldoen. In de recente NOS-rapportage over ‘meerouderschap’ beweert Steven dat zijn niet ‘officieel erkende’ vaderschap van Quinten “niet in overeenstemming is met hoe het echt zit.” Hier komt de lhbt-aap uit de mauw. Hij beweert de realiteit te kunnen bepalen naar zijn wensen en gevoelens. God als Schepper van de werkelijkheid definieert echter wat een gezin is, niet de mens. Dat gezin bestaat uit een gehuwde man en vrouw en de kinderen die hen geschonken worden.
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 26 juli 2023 13:28