Rutgers laat kinderen van groep 4 “bij zichzelf nagaan hoe [gecensureerd] voelt”

Tijdens de Week van de Lentekriebels In de les Wat voel ik? (Kriebels in je buik) is het de bedoeling dat kinderen van groep 4 “op een ervaringsgerichte manier aan de slag [gaan] met het verkennen van hun eigen lichaam.” (bron: Wat voel ik?, p. 2) Dit doen ze onder andere door op een kleurplaat van een bloot kind met kleurtjes aan te geven welke delen van hun lichaam zij prettig vinden aanvoelen bij zichzelf. Dit verzinnen wij niet, hier voor u een voorbeeld uit ‘Kriebels in je buik’, de lesmethode van Rutgers.

“Mysterieuze lijfdoos”

De les begint met de leerlingen die in de kring zitten met een doos in het midden, de “mysterieuze lijfdoos” genaamd (p. 3). Hierop staan plaatjes van blote lichaamsdelen. Dit zijn niet alleen afbeeldingen van armen of benen, maar ook van lichaamsdelen die in het klaslokaal ten allen tijde bedekt zouden moeten blijven (p. 3). De kinderen pakken een van de plaatjes en krijgen daar klassikaal vragen over, zoals: “Vind je het fijn om dit lichaamsdeel bij jezelf aan te raken?” en op welke manier anderen hen op die plek mogen aanraken.

Wederzijds instemmen

Rutgers waarschuwt in de les dat kinderen niet door iemand aangeraakt mogen worden als ze dat niet willen, en als dat wel gebeurt dat ze dat aan iemand moeten vertellen (p. 3). Het kind zou dus zelf moeten kunnen bepalen wie hem of haar wel of niet en op welke manier mag aanraken. Vanuit die beredenering is het ook niet vreemd dat het aanraken van elkaars geslachtsdelen bij het ‘doktertje spelen’ niet strikt wordt verboden. Er moeten wel ‘afspraken over worden gemaakt’ (p. 5).

Bedenkelijke kleurplaat

Tegen het einde van de Wat voel ik?-les maken kinderen een kleurplaat van een bloot jongetje of meisje waarbij ze voor zichzelf middels kleurtjes aangeven waar ze wel (groen) of niet (rood) aangeraakt willen worden. Maar voordat ze gaan kleuren moeten ze eerst bij zichzelf voelen “hoe het plekje voelt”. Vervolgens maken ze kenbaar aan eenieder die de tekening kan zien welke plekken ze op hun lichaam prettig en niet prettig vinden aanvoelen. Wat een ander met deze informatie moet, wordt niet duidelijk.

Geslachtsdelen aanraken

Meteen na het voltooien en bespreken van de bedenkelijke kleurplaat gaat de les over “geslachtsdelen aanraken”. Dit “kan een prettig gevoel geven” en het is “helemaal oké”. Aan het einde van de les krijgt de leerkracht de opdracht om een tekst woord-voor-woord voor te lezen die kinderen leert dat het aanraken van hun geslachtsdelen “heel normaal” is en “een prettig gevoel” geeft. Rutgers wijst er wel op dat er regels zijn “wanneer het wel of niet netjes is” om dat te doen. “Je mag dat dan doen als je thuis bent, bijvoorbeeld als je alleen bent op je kamer of als je in bed ligt.” (p. 7)

--

Een principieel, niet een persoonlijk standpunt

Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).

Laatst bijgewerkt: 12 mei 2025 16:58

Big Tech censureert ons.
Uw hulp is nodig!

Uw gift helpt onze website in de lucht te houden. Alleen hier kunnen we vrij van censuur onze boodschap verspreiden.

Doneer