De prozaïsche werkelijkheid van reageerbuisbaby's. Een gedoneerd zaadje wordt in een laboratorium met behulp van instrumenten bij een gedoneerde eicel ingebracht. (afbeelding: Pixabay)
Kind uit één vader, en een moeder die zijn moeder niet is
Roy en Corné uit Drunen zijn als “eerste stel de ouders geworden van een kindje”, melden de media trots, zogenaamd een Nederlandse primeur. Voor wie zijn verstand nog niet heeft ingeleverd, is dit direct herkenbaar als fakenieuws. Want twee mannen kunnen onmogelijk ouders zijn van hetzelfde kind. Dat is dan ook niet het geval. Het ‘stel’ in kwestie, een tweetal homoseksuelen, heeft een kind geboren laten worden via een draagmoeder, maar wil niet bekend maken wie de echte vader is. Dat kan natuurlijk hooguit maar één van beide mannen zijn.
Draagmoeder
Maar aan de moederkant is ook van alles aan de hand. De draagmoeder hebben de twee homoseksuelen zelf ‘geregeld’. Maar, bij wijze van laatste restje aan normaliteit, die wilde weer geen kind dragen en afstaan van eigen bloed. Daarom is er een eicel-geefster gevonden die bij de draagmoeder, ene Michelle, is ingeplant. Michelle heeft dus een kind van anderen, waaraan ze genetisch part noch deel heeft, ter wereld gebracht. Ze doet dus letterlijk niets meer dan ‘dragen’ (en baren natuurlijk).
Fictief vaderschap
Toch kun je welbeschouwd eerder stellen dat het kind twee moeders heeft dan twee vaders. Weliswaar stamt het, net zoals het maar één echte vader heeft, genetisch ook maar van één enkele vrouw af, de eicel-geefster, maar het dragen, ter wereld brengen en mogelijk ook zogen van een kind door Michelle is niet niks, en schept toch ook een intieme band met het kind, een soort plaatsvervangend moederschap. In ieder geval méér dan het volkomen fictieve ‘vaderschap’ van Roy dan wel Corné, wie van de twee dan ook de zaadcel voor het kind geleverd heeft.
Goochelarij en zelfbedrog
Maar ook voor de fictieve vader van het homoseksuele tweetal, die geen rechtstreekse betrokkenheid heeft gehad bij de verwekking van het kind, is een rol weggelegd. Hij moet het kind namelijk ‘adopteren’ om zich althans de 'vader' te mogen noemen. Pure juridische goochelarij en zelfbedrog natuurlijk, en mijlenver verwijderd van de edelmoedige adoptie door echtparen die zich over een ouderloos kind ontfermen. Want hoe gekunsteld ook verwekt, dit kind is nu juist niet ouderloos. Beide ouders zijn bekend. Maar de adoptieprocedure om deze gezinsimitatie rond te krijgen, is noodzakelijk, zolang de wetgeving nog niet zodanig ten gerieve van homoseksualiteit is gecorrumpeerd, dat voor deze bizarre situaties een eigen regeling wordt gemaakt.
Tegennatuurlijkheid
Je vraagt je af hoe dit kind, dat moederloos zal opgroeien tussen twee homoseksuelen, hierop later zelf zal terugkijken. Ooit zal het begrijpen dat het niet uit de liefde tussen man en vrouw is geboren, zoals de meeste andere kinderen en zoals dat door de natuurwet en door Gods liefdevolle inrichting van de wereld is geregeld. Het is ter wereld gebracht op een bewust zondige wijze die daar rechtstreeks en met opzet tegen indruist. Ooit zal het kind beseffen het product te zijn van tegennatuurlijkheid in de breedste zin van het woord. Niet dat dit het kind aan te rekenen valt, natuurlijk: laten we integendeel hopen en bidden dat het ooit de weg naar de Kerk zal vinden, zodat het kan bidden voor het zielenheil van zijn ‘vaders’ en ‘moeders’ die met hun zondige gedrag Gods lankmoedigheid zo zwaar op de proef stellen.
--
Een principieel, niet een persoonlijk standpunt
Dit artikel heeft als doel het verdedigen van het huwelijk, het gezin en de moraal volgens de katholieke leer. Op geen enkele manier is het onze bedoeling personen te belasteren. Wij oefenen simpelweg onze vrijheid uit als kinderen van God (Rom. 8:21), zodat "iedere tong zou belijden tot glorie van God de Vader, dat Jezus Christus de Heer is." (Fil. 2:11).
Laatst bijgewerkt: 13 april 2022 11:34