1. Het is geen huwelijk
Iets huwelijk noemen, maakt het nog geen huwelijk. Het huwelijk is altijd een verbond geweest tussen een man en een vrouw, dat door zijn aard beschikt is tot voortplanting en opvoeding van kinderen en de eenheid en het welzijn van de echtgenoten. De pleitbezorgers van het homo‘huwelijk’ stellen iets heel anders voor. Zij stellen zich de eenheid van twee mannen of twee vrouwen ten doel. Hiermee ontkennen ze de vanzelfsprekende biologische, fysiologische en psychologische verschillen tussen mannen en vrouwen, die hun volheid vinden in het huwelijk. Het specifieke eerste doel van het huwelijk wordt ook ontkend: de voortzetting van het menselijk geslacht en het grootbrengen van kinderen. Twee totaal verschillende dingen kunnen niet als hetzelfde worden beschouwd.

(meer…)

door Plinio Corrêa de Oliveira

Dit artikel is een aangepaste versie van een toespraak van Prof. Plinio Corrêa de Oliveira in São Paulo, Brazilië, op 1 juli 1966. Destijds werd een wetsvoorstel ter legalisering van echtscheiding geïntroduceerd door de Braziliaanse wetgever. De Braziliaanse TFP organiseerde een landelijke petitie tegen dit wetsvoorstel, dat vervolgens niet werd aangenomen, en wist daarmee de legalisatie van echtscheiding bijna een decennium uit te stellen.

___________________________________________________________________________

Heb je een heel dorp nodig om een kind op de voeden?

Men zou uit het voorgaande artikel kunnen concluderen dat wat goed is voor de samenleving afhangt van de omvang van de stad. Als, zoals we stelden, gezinnen (en bijgevolg de samenleving) opbloeiden gedurende de maatschappelijke opschudding van de vroege Middeleeuwen, toen het gevaarlijk was om zelfs korte afstanden te reizen uit angst voor rovers, en als steden een kwalijke invloed uitoefenden op de samenleving, omdat zij ook de trend van centralisering voortbrachten, dan zouden we kunnen vaststellen dat steden nadelig en dorpen voordelig zijn voor de samenleving, en dat hoe kleiner en geïsoleerder deze dorpjes zijn, hoe beter het is.

Hoewel het duidelijk is dat de afzondering en omvang van dorpen in de vroege Middeleeuwen kenmerkend waren voor de samenleving waarin het christendom werd geboren, moeten we kenmerken niet verwarren met oorzaken. Vandaag de dag zijn er nog steeds veel afgezonderde dorpen verspreid door de wereld, sommigen die niet eens televisie, radio of internet hebben (maar onmiddellijk hiervan gebruik maken zodra deze beschikbaar zijn), maar die niet een cultuur of een beschaving hebben gebaard. De inwoners van deze geïsoleerde dorpen kunnen net zo amorf zijn als een stedeling.

Wat goed is voor de samenleving hangt af van een andere factor — die dieper ligt dan isolatie en dorpsomvang — die aanwezig was in de vorming van het hoogtepunt van de christelijke beschaving: de hoge en late Middeleeuwen.

(meer…)