Waarom de WHO uw kleuter seksualiseert
Het imago van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft met de coronacrisis een paar flinke deuken opgelopen. Haar slechte beheer van de crisis, mogelijk in collusie met China, heeft ertoe geleid dat president Trump de Amerikaanse bijdrage heeft ingetrokken.
‘Kindermasturbatie’
Het schandaal rond de WHO vestigt echter ook opnieuw de aandacht op haar wereldomspannende programma voor seksualisering van (kleine) kinderen in het kader van een ‘holistische’ seksuele opvoeding. Vooral dat kinderen, zelfs van 0-4 jaar, geïnformeerd zouden moeten worden over ‘vroege kindermasturbatie’ en over het ‘genot en plezier’ dat daaraan verbonden is. Daarover straks meer.
Lees ook: “Volstrekt ongepast”: Nederlandse lessen over zelfbevrediging creëren ophef in Engeland
Ideologisch
De WHO is meer dan een wereldomspannend RIVM. Naast haar eigenlijke werk – epidemieën en de gezondheid van de wereldbevolking in het algemeen in de gaten houden, medicijnen classificeren enzovoort – is zij sinds haar stichting in 1948 steeds meer ook een ideologische organisatie geworden. Die stichting paste in de naoorlogse optuiging van een nieuwe wereldorde, waar ook de Verenigde Naties, de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO), het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en dergelijke in passen, dus je zou kunnen zeggen dat het ideologische element er al vanaf het begin in zat.
Cultuurmarxisme
In dat ideologisch vacuüm van de jaren negentig zien we de WHO, samen met zovele andere grote internationale organisaties, echter veranderen in voertuigen van een nieuwe postmoderne agenda. In retrospectief is steeds duidelijker geworden dat dit vooral een neomarxistische agenda is. Niet in economische zin (daarvoor was het echec van 1989 te groot), maar in culturele zin. Daarom wordt sindsdien ook wel van cultureel marxisme of cultuurmarxisme gesproken. Deze agenda vertrekt overigens vanuit noties die uitgebroed zijn aan westerse universiteiten, die – vooral via linkse NGO’s die feministische, homo- en pedoseksuele belangen nastreefden – in het vacuüm na 1989 ongekende verspreidingskansen kregen. In dat kader ontplooide de WHO haar plan van een ‘holistisch’ seksueel opvoedingsideaal als onderdeel van die agenda.
Nieuw holisme
Even kort over dat ‘holistisch’. Dit mooie woord (het betekent: ‘vanuit het geheel’) behelst een heidens pantheïsme, dat niet de menselijke persoon meer centraal stelt, maar het ‘geheel’ van de wereld of de kosmos. Niet zelden krijgen aarde en kosmos zelfs vagelijk een ziel toegeschreven, die men bij de mens ontkent. Dit verbreekt het klassieke christelijke antropocentrische wereldbeeld, dat de Schepping is gemaakt voor de mens, die begiftigd is met een onsterfelijke ziel. Het voortplantingsaspect van seksualiteit verandert in die visie van een gave en een goed in een kwaad, dat met anticonceptie en abortus bestreden moet worden, zodat zwangerschappen niet tot ‘overbevolking’ en carrièrebelemmering voor vrouwen kunnen leiden. Nieuwe generaties moeten via het onderwijs van dit nieuwe holisme doordrongen worden.
Nieuwe wereldorde
In een ongekend ‘conferentieproces’ onder auspiciën van de Verenigde Naties en aangestuurd door genoemde NGO’s werd die agenda in een snelle reeks intergouvernementele bijeenkomsten in nauwelijks zes jaar tijd uitgerold. Onderwijs: Jomtien (1990); kinderen: New York (1990); milieu: Rio (1992); mensenrechten: Wenen (1993); bevolking en ontwikkeling: Cairo (1994); vrouwen: Peking (1995); huisvesting: Istanboel (1996) en voedsel: Rome (1996). De conferenties werden door de drijvers erachter beschouwd als in elkaar grijpende schakels van een wereldomspannende ‘consensus’ over een ‘package’ van paradigma’s, die samenlevingen in de richting van de nieuwe wereldorde moeten stuwen.
Klokkenluiders
De slinkse, het debat vermijdende tactiek via ‘consensus’ waarmee deze veelomvattende agenda zo is uitgerold, zullen we bespreken in een apart artikel. De knevelende ‘consensus’-aanpak heeft echter niet kunnen verhinderen dat er toch de nodige klokkenluiders tegen zijn opgestaan. Het werk van de Belgische priester-socioloog mgr. Schooyans, die de tactiek en de filosofie achter deze agenda zorgvuldig heeft geanalyseerd en op de voet gevolgd, moet hier zeker genoemd worden.
Seksueel wezen
Terug naar het aandeel van de WHO: de aandacht gaat op dit moment met name uit naar de door haar aanbevolen ‘baby masturbatie’ of ‘vroege kindertijd masturbatie’. De term onthult al de agenda voor de uitvoering waarvan dubbelzinnigheid een wezenlijk onderdeel is. Want daar bedoelen we normalerwijze niet het aanraken van de eigen geslachtsdelen mee, zoals kinderen dat in hun onschuld doen, maar het zodanig prikkelen ervan dat dit tot een seksuele ontlading leidt. In die zin hangt het dus exclusief samen met geslachtsrijpheid. De WHO benadrukt in haar publicaties echter steeds weer dat de mens een seksueel wezen is. Dat is natuurlijk ook zo, in de zin dat de mens mannelijk óf vrouwelijk is. Maar – zoveelste dubbelzinnigheid – dat bedoelt de WHO juist niet, want ‘diversiteit’. ‘Seksueel wezen’ betekent in de context van de WHO dat de mens vanaf het allereerste begin op seksueel genot zou zijn ingesteld. Daar kan die dus niet vroeg genoeg mee beginnen en over ‘voorgelicht’ worden.
Abortus
Zo stelt het WHO-document ‘Standards for Sexuality Education in Europe’ (overal te vinden op internet, hier de Nederlandse versie) pontificaal dat “de ontwikkeling van seksueel gedrag, gevoelens en kennis begint in de baarmoeder”. Zelfs het ongeboren kind (dat van de WHO overigens zonder probleem geaborteerd kan worden, aangezien zij abortus als een ‘mensenrecht’ (van de moeder) beschouwt) is in de visie van de WHO dus een ‘seksueel wezen’ dat zich kennelijk in de baarmoeder al bezighoudt met het ontwikkelen van zijn of haar ‘seksuele gedrag, gevoelens en kennis’. Je weet, als je dit leest, niet of je moet lachen of huilen.
Permanente nadruk
Woorden van deze strekking worden bovendien vele keren herhaald. Overigens wordt in de ‘standaarden’ van de WHO bij alle leeftijdscategorieën van kinderen grote nadruk gelegd op het aanmoedigen van masturbatie, alsof dit bij seksuele voorlichting de kern van de zaak dient te zijn. Het is volstrekt duidelijk dat de WHO erop uit is via het onderwijs, via het seksualiseren van kinderen, een maatschappijhervorming af te dwingen en traditionele seksuele normen te vervangen door die van haarzelf. Wat ook opvalt is de permanente nadruk op de noodzaak van ‘professionele experts’ voor seksuele opvoeding, ter vervanging van de ouders. Het is doorzichtige zelfreclame en hengelen naar nieuwe subsidies uit uw belastinggeld. Terwijl men uw zeggenschap als ouder juist wil verminderen.
Fanatieke propagandisten
Ook het Nederlands onderwijs hanteert nu deze ‘standaarden’ van de WHO voor seksuele opvoeding. Scholen dringen die aan kinderen op, en de onderwijsinspectie controleert dat. De berichten op deze website van Gezin in Gevaar laten het zien. Overigens bevestigt de WHO in het genoemde document omstandig de inbreng van de beruchte abortusorganisatie International Planned Parenthood Federation (IPPF) en het daarmee nauw verbonden ‘kenniscentrum voor seksualiteit’ Rutgers, dat in Nederland de agitprop van het IPPF verspreidt. Beide organisaties zijn fanatieke propagandisten van abortus en anticonceptie en verklaarde vijanden van traditionele seksuele normen.
‘Richtlijn’
Rutgers draait grotendeels op uw belastinggeld. Het heeft feitelijk een monopolie op het aansturen van scholen bij de ‘seksuele vorming’ van uw kinderen. Dit zelfverklaard ‘kenniscentrum’ heeft bovendien van de genoemde WHO-standaarden – waaraan het dus zelf meewerkte – weer haar folder ‘Richtlijn seksuele en relationele vorming’ afgeleid, die u op de website van Rutgers kunt downloaden. Die folder staat vol met homoseksualiteit en pedofilie suggererende afbeeldingen. En ja hoor, bij kinderen van 0-4 wordt – getrouw aan het WHO voorbeeld – weer benadrukt dat zij voorgelicht moeten worden over “prille zelfbevrediging” en “genot en plezier ervaren bij het aanraken van het eigen lichaam”. Zo krijgt u de wrange vruchten van uw belastinggeld, door een onverantwoordelijke politiek weggesluisd naar Rutgers, via de omweg van de WHO weer terug. Of beter gezegd: uw kinderen en kleinkinderen krijgen die. Op school, geserveerd als de nieuwe wijsheid van de toekomst.
Laatst bijgewerkt: 30 november 2023 10:11