De vaderfiguur zoals hij zou moeten zijn
De figuur van de vader wordt tegenwoordig aangevallen. Door wie aandringen op totale gelijkheid, wordt hij gezien als een aanmatigende figuur die al lang misbruik maakt van zijn macht. Zoals alle symbolen van gezag moet hij omvergeworpen worden.
Tirades tegen 'patriarchaat'
Het is merkwaardig dat wanneer feministen de vader willen aanvallen ergens in hun lange tirades het woord ‘patriarchaat’ zal verschijnen. De vermelding van dit woord is niet toevallig. Het is een echo van de kern van de feministische geloofsbelijdenis.
Kerngezin
Ironisch genoeg zijn degenen die beschuldigd worden van het verdedigen van het patriarchaat meestal leden van een kerngezin (man, vrouw, kinderen), niet van grote families met een ‘patriarch’, een oude man die regeert over een uitgebreide familie van vele gezinnen. Velen zijn inderdaad niet eens leden van uitgebreide families. Ze hebben dus geen idee wat het patriarchaat betekent en hoe het functioneert. En dus zijn ze niet in staat zich te verdedigen tegen de feministische woede.
Verering
Degenen die het gezin verdedigen hebben geen reden om te vrezen voor de term en alle reden om deze te omarmen. Ontdaan van zijn niet-christelijke vormen en feministische karikaturen wordt het patriarchaat een verfrissend idee. Zelfs vandaag de dag roept het beeld van een oude patriarch gevoelens van verering en respect op. Er is echter een reden waarom feministen het patriarchaat zo gewelddadig aanvallen: Het vertegenwoordigt de volheid van het vaderschap. Het is de vaderfiguur zoals hij zou moeten zijn. Een dergelijke visie maakt deel uit van de natuurlijke hiërarchische samenleving die het feminisme afwijst.
Netwerk
De sleutel tot het begrijpen van het patriarchaat ligt in het lang vergeten idee van de traditionele familie. De katholieke kerk heeft lang geleerd dat het gezin niet zomaar een sociale eenheid is die in het heden bestaat zonder verbinding met het verleden of de toekomst. Het gezin is veeleer een rijk en ononderbroken geheel dat alle mensen omvat die voor en na het gezin zijn gekomen en zullen komen. Zo wordt elk gezin een uitgebreid netwerk van verweven relaties en maakt het deel uit van het sociale weefsel.
Autoriteit
Het patriarchaat is een natuurlijk gevolg van de traditionele familie. Het stelt dat aangezien deze enorme sociale eenheid bestaat, er een autoriteit moet zijn die de eenheid bewaart. Dit gezag is meestal de patriarch. De invloed van de patriarch reikt verder dan zijn directe huishouding en omvat meerdere generaties. Het kan meerdere takken van de familie omvatten, zelfs een hele clan.
Verenigend leiderschap
De patriarch oefent geen willekeurig of tiranniek gezag uit. Sterker nog, hij oefent een verenigend leiderschap uit over het geheel dat vaker wordt uitgedrukt door invloed dan door bevel. Hij leidt met grote zorg en subtiliteit de onderlinge relaties tussen zoveel mensen die op zoveel manieren op elkaar lijken, maar die ook zo verschillend zijn.
Harmonisator
Een van de belangrijkste rollen van de patriarch is dus om een harmonisator te zijn. Hij handhaaft de familielijn in harmonie met het verleden en de toekomst. Hij moet een delicaat evenwicht vinden tussen degenen in de familie die de noodzakelijke continuïteit garanderen en degenen die voortvarend een gezonde vernieuwing introduceren.
Weloverwogen
De patriarch is een echte leider van de familie. Hij heeft een bijzondere gave om de algemene leiding van degenen die onder hem staan te erkennen en te coördineren. Hij legt zelden zijn wil op aan de anderen, maar zet veeleer de toon en het voorbeeld. Hij verenigt en brengt het beste in anderen naar boven. Daarom wordt de patriarch traditioneel afgeschilderd als iemand die over dingen nadenkt. Hij is weloverwogen en weegt zaken af met beoordelingscriteria en scherpzinnigheid. Hij past de schat aan wijsheid van de familie toe, bewaart die en zorgt dat die van generatie op generatie verrijkt en doorgegeven wordt.
Vooruitgang en cultuur
Het is gemakkelijk te zien dat wanneer de samenleving gevuld is met patriarchale figuren op alle sociale niveaus, dit de ideale voorwaarden schept voor echte vooruitgang van een cultuur. De patriarch is wat sociologen een representatief personage noemen, dat zijn familieleden in de richting van doelen van volmaaktheid beweegt, in overeenstemming met de kwaliteiten en talenten van de familie. Wanneer de patriarch doordrongen is van katholieke deugd, beweegt hij zijn familieleden naar het hoogste van alle doelen: hun heiliging.
Omarmen
Dergelijke figuren ontbreken helaas in de huidige afbrokkelende samenleving. Individuen gaan ieder hun eigen weg. Er zijn geen harmonisatoren of coördinatoren meer die gezinnen verenigen en hun vooruitgang sturen. Wanneer ze worden aangevallen omdat ze patriarchaal zijn, zouden vaders vandaag de dag het idee moeten omarmen. De patriarch doet alleen op grotere schaal wat de vader binnen zijn gezin moet doen.
Herstel
Er is niets mis met het bouwen van een familie die denkt aan de lange termijn. Er is niets mis met het verlangen naar eenheid en richting voor degenen die onder iemands zorg staan. In plaats van een onwenselijke toestand te vermijden, is het patriarchaat een idee waarvan de tijd van herstel is aangebroken.
(Dit is een vertaling van het artikel The Father Figure As He Should Be, dat eerder verscheen op tfp.org)
Laatst bijgewerkt: 28 november 2023 07:04