De oorsprong van de Seksuele Revolutie (1): de gedwongen 'bevrijding' door de Franse Revolutie
Nederlandse schoolboeken dringen kinderen seksualiteit op. Het doel is 'bewustzijn' kweken van hun 'seksuele aard'. Zelfs als de kinderen nog maar vier of vijf jaar oud zijn. Waar komt deze perverse drang vandaan? De campagne Gezin in Gevaar beschrijft de oorsprong en ontwikkeling van de Seksuele Revolutie in het rapport Seksuele indoctrinatie in schoolboeken. Bestel HIER uw gratis exemplaar. Onder leest u een deel uit het rapport.
Seksuele 'bevrijding'
Zoals voor alle revoluties vormt de school voor de Seksuele Revolutie het belangrijkste strijdperk. Daar moet de overwinning behaald worden, want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Het is dan gemakkelijk via het onderwijs kinderen te seksualiseren en de moraal als een ongerechtvaardigde inperking van natuurlijke verlangens voor te stellen. Dat is dan ook precies de beschuldiging waarvan de Seksuele Revolutie haar speerpunt heeft gemaakt. Steeds weer en ook op scholen biedt de Seksuele Revolutie zich aan als seksuele ‘bevrijding’ van morele hindernissen.
Bezet door drift
Waarom is dit onderwerp zo belangrijk? Seksualiteit – het geheel van menselijke gedragingen dat uit de geslachtsdrift voortvloeit - heeft de voortplanting als eerste doel. Zij is dus existentieel: zij raakt direct aan het voortbestaan van de menselijke soort, die er afhankelijk van is. Om die reden is de seksuele drift zo sterk, dat mensen er bezeten door kunnen raken. Zo kan seksualiteit gemakkelijk omslaan in haar tegendeel, haar doel voorbij schieten en zonde, wanorde en onvruchtbaarheid veroorzaken. Aan geslachtsdrift dan geen gebrek, maar er komen geen of te weinig kinderen meer. Dit is precies wat we vandaag in het Westen zien, waar de bevolking krimpt met alle economische en culturele gevolgen van dien.
Anticonceptie is belangrijke oorzaak
Er is dus iets grondig loos. Hoe is de menselijke seksualiteit zo ontspoord en van haar doel vervreemd geraakt? Een belangrijke oorzaak is ‘de pil’ die in de jaren zestig ingang vond, en die het mogelijk maakte seksualiteit – inclusief de geslachtelijke liefde – los te maken van voortplanting. Anticonceptie is van alle tijden, maar nooit eerder werd het zo gemakkelijk. Dat had grote gevolgen voor de openbare zedelijkheid en de opvattingen over huwelijk en gezin. Paus Paulus VI voorzag die in zijn encycliek Humanae Vitae (1968).
De anticonceptiepil. Bron afbeelding: Wikimedia Commons / Anqa
Kerk als bolwerk
Het belangrijkste bolwerk dat de Seksuele Revolutie zou kunnen stuiten is de katholieke Kerk. De leer van de katholieke Kerk over seksuele opvoeding, vooral zoals geformuleerd door de pausen Pius XI en Pius XII, benadrukt dat die niet op de eerste plaats om expliciete informatie moet gaan, maar vooral om het respecteren van de onschuld van kinderen, om het aanleren van bescheidenheid, zuiverheid, kuisheid en moreel onderscheidingsvermogen, om onderricht dus in de Tien Geboden, in het bijzonder de geboden tegen echtbreuk en het begeren van andermans goed. Seksualiteit is voor binnen het huwelijk bedoeld. Bovendien is het primair een zaak van de ouders om kinderen in de schoot van het gezin daarover voor te lichten. Seksualiteit is niet iets wat groepsgewijs in de klas moet worden behandeld en besproken.
Uitzinnige perversiteit
De moderne programma’s voor seksuele voorlichting in de klas zijn er daarentegen bewust op gericht om kinderen te ‘bevrijden’ door hen met expliciete seksuele thema’s te confronteren, hun onschuld af te nemen, om hen door de wol te laten verven en de meest uitzinnige seksuele perversiteiten als welkome ‘diversiteit’ te presenteren, waarbij niets aan de verbeelding wordt overgelaten; elke bedenking hiertegen wordt afgedaan als een uiting van de ‘victoriaanse’ hypocrisie waarmee vroegere tijden de menselijke seksualiteit zouden hebben omgeven. Zo komt het dat de moderne schoolprogramma’s voor seksuele voorlichting in feite regelrechte indoctrinatieprogramma’s van de Seksuele Revolutie zijn geworden. Alles is erop afgestemd om de ontwakende seksualiteit van jonge kinderen aan te jagen en ontvankelijk te maken voor ‘diversiteit’. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van de VN beveelt in haar officiële publicaties aan de seksuele vorming letterlijk al op baby-leeftijd te beginnen en het kind gedurende diens hele schoolcarrière op zijn seksualiteit te blijven focussen.
Lees ook: Waarom de WHO uw kleuter seksualiseert
Overal verplicht gemaakt
Geen wonder dat het steeds vaker voorkomt dat volkomen normale kinderen overstuur thuis komen, omdat ze onder invloed van de permanente ‘seksuele vorming´ menen te hebben ‘ontdekt’ dat ze homoseksueel of lesbisch zijn. Hoeveel kinderen zouden niet in deze verwarring blijven steken? Deze seksuele indoctrinatie van kinderen is bovendien niet facultatief. Het is onderdeel gemaakt van de nieuwe politieke correctheid, die met misbruik van staatsgezag en van supranationale organen als de VN wereldwijd aan volken wordt opgelegd. Omdat de ‘uitgebreide seksuele vorming’ (Comprehensive Sexuality Education, CSE) op school vrijwel overal verplicht is gemaakt, betekent dit een permanente schending van het subsidiariteitsbeginsel, inhoudend dat een overheid zich geen bevoegdheden moet toe-eigenen die op een lager niveau gedaan kunnen worden en van het recht van ouders om hun kinderen op te voeden in overeenstemming met hun overtuiging en morele normen.
Wortelloze individuen
Gabriele Kuby heeft het als volgt omschreven: “Het totalitarisme heeft een kostuumwisseling ondergaan en verschijnt nu in de mantel van vrijheid, verdraagzaamheid, rechtvaardigheid, gelijkheid, antidiscriminatie en diversiteit - ideologische achtergronden die verwrongen en vervalst blijken te zijn. Deze processen zijn wereldwijd gaande en worden aangedreven door invloedrijke lobby’s in internationale instellingen. De kern van deze wereldwijde culturele revolutie is de ontmanteling van seksuele normen. Het opheffen van morele beperkingen op seksualiteit lijkt de vrijheid van mensen wel te vergroten, maar het creëert wortelloze individuen, het leidt tot de ontbinding van de ondersteunende sociale structuur en creëert sociale chaos.”
Wie protesteert, wordt vervolgd
Wie hiertegen protest waagt aan te tekenen, moet rekenen op serieuze repercussies. Vooral christenen moeten zich daarop voorbereiden. Onverdraagzaamheid heeft de Seksuele Revolutie met alle andere revoluties gemeen. Kuby: “Op dit moment brengt iedereen zichzelf in gevaar die in de politiek, de academische wereld, de media of zelfs in de kerkelijke wereld redenen aanvoert waarom de seksuele daad uitsluitend thuishoort in de huwelijksrelatie tussen man en vrouw en open zou moeten staan voor het verwekken van kinderen. Iedereen die wetenschappelijk de risico’s en gevolgen van niet-heteroseksueel gedrag bespreekt, of zich voluit verzet tegen seksuele ontregeling, loopt de kans een sociale paria te worden. Hij kan worden uitgesloten van het publieke debat, gestigmatiseerd worden met obsceniteiten, hij kan zijn professionele positie verliezen, op vele manieren worden lastiggevallen door belangengroepen, of anderszins worden gediscrimineerd. In Duitsland hebben demonstraties uit naam van gezinswaarden zware politiebescherming nodig. Criminalisering door middel van antidiscriminatiewetten en nieuwe strafbare feiten zoals ‘homofobie’ en ‘haatzaaien’ is in sommige landen al een realiteit en wordt wereldwijd gepromoot.”
Niet met haaien meezwemmen
En ze vraagt zich af: “Hebben degenen die zichzelf stevig tot het kamp van de goeden rekenen - die vandaag zo moedig bezig zijn om de staatsterreur van een voorbije eeuw te bestrijden – ook de wil om zich te verzetten tegen de toenemende beknotting van de vrijheid in onze eigen tijd? De scheidslijn tussen staan voor vrijheid en het opgeven van vrijheid is de bereidheid om vandaag de dag de prijs te betalen voor het niet met de haaien meezwemmen.”
Lees ook: 10 redenen waarom wij tegen het "homohuwelijk" moeten zijn
Invoering echtscheiding
Met de Renaissance en het optreden van Luther (beginnend in 1517 met het spijkeren van de 95 stellingen op de deur van de slotkerk in Wittenberg) hebben veel Europese landen de echtscheiding ingevoerd, waarbij de sacramentele heiligheid van het huwelijk wordt opgegeven, zodat nog maar een puur menselijke overeenkomst overblijft. De filosofen van de Verlichting zetten de volgende stap door in de achttiende eeuw de menselijke rede als alleenzaligmakend beginsel op de troon te zetten: rationalisme. Vanuit dat oogpunt bezien worden de Tien Geboden als snel Tien Obstakels. Zij staan het enige in de weg wat zogenaamd gelukkig maakt: het volgen van eigen lusten en inzichten.
Franse Revolutie
Deze vermeende kloof tussen rede en moraal zal de Franse Revolutie, uitvloeisel van de Verlichting, verder verbreden. Zij vergoddelijkte letterlijk de rede tot een godin, die in de kerken de God van de Bijbel moest verdringen. Deze revolutie begon zoals bekend op ‘quattorze juillet’, de volksbestorming van de Bastille op op 14 juli 1789, en daarna op andere gevangenissen. Dit bracht markies de Sade, de beruchte pornograaf, weer op vrije voeten, in wiens boeken alle denkbare seksuele afwijkingen, tot aan de meest onnoembare, worden verheerlijkt. Deze bevrijding door een vermeend goddelijke ‘ratio’ van een perverseling, die door het ancien regime nog als een krankzinnige was geïnterneerd, heeft een symboliek die tot in onze tijd haar betekenis houdt.
De bestorming van de Bastille, vaak gezien als het startschot van de Franse Revolutie. Die bestormde ook het instituut van het huwelijk en het gezin.
Huwelijk werd als schadelijk gezien
De Franse Revolutie beschouwde alles wat tussen het individu en de Staat in staat (en de macht van de laatste dus inperkt), zoals het onontbindbare huwelijk en het gezin, als schadelijk. Echtscheiding werd eind 1790 ingevoerd, terwijl de Wet Le Chapelier in juni 1791 het corporatieve gildensysteem afschafte en elke andere vereniging van boeren of arbeiders verbood.
'Ongelijkheid' in het gezin
De Verlichting was al begonnen de maatschappij te hervormen door langs de weg van het recht op het gezin in te grijpen. De verlichtingsfilosoof en strafrechtgeleerde Cesare Beccaria (1738-1794) meende dat alle corruptie van de staat terug te voeren was op de ‘ongelijkheid’ in het gezin: “Je hebt honderdduizend mensen, of anders honderdduizend gezinnen die elk uit vijf personen bestaan, met inbegrip van het hoofd dat hen vertegenwoordigt. Als die gezinnen zich mogen verenigen, zul je twintigduizend mensen hebben en tachtigduizend slaven. Als de vereniging uit mensen bestaat, zul je honderdduizend mensen hebben, en geen slaven.”
'Inspiratie aan huishoudens'
Beccaria gaat verder: “In het eerst geval zul je een republiek hebben, bestaand uit twintig duizend monarchietjes. In het tweede geval zal een republikeinse geest niet alleen inspiratie geven aan de straten en aan nationale bijeenkomsten, maar ook aan de huishoudens, waar veel van het geluk of ongeluk van mensen kan worden gevonden.”
Ongevraagd 'emanciperen'
Hier zien we de ambitie opkomen van de Verlichting, de Franse Revolutie en de latere socialistische theoretici om echtgenotes en kinderen ongevraagd te ‘emanciperen’ uit de vaderlijke autoriteit. In 1792 schafte de Franse Revolutie de vaderlijke autoriteit dan ook per decreet af ten gunste van het gezamenlijk toezicht van beide echtgenoten op het welzijn van hun kinderen. Dit hing samen met wijzigingen in het erfrecht. Vaders verloren niet alleen het recht op onterven, maar ook het recht op het begunstigen van een kind ten opzichte van anderen. Hiermee werd een structurele omvorming van het gezin ingezet, waarbij het aan belang als sociale instelling inboette ten gunste van de rechten van de individuele gezinsleden. We zullen zien dat vanaf de Franse Revolutie de wet steeds vaker zal worden gebruikt als een instrument om zowel het natuurlijke gegeven als de cultuur kunstmatig te veranderen.
Marriage A-la-Mode: 2. The Tête à Tête van William Hogarth. Een pasgetrouwd stel is al uit elkaar gegroeid. Revolutionairen scheppen er genoegen in het huwelijk af te schilderen als een gevangenis waar je maar beter zo snel mogelijk uit ontsnapt.
Echtscheiding als prioriteit
De revolutionaire regimes van de late achttiende eeuw, die zich ontdaan hadden van iedere religieuze beïnvloeding, maakten van het regelen van echtscheiding een prioriteit. De Franse grondwet van 1791 verklaart al dat ‘de wet het huwelijk slechts als een sociaal contract’ ziet. Scheiden bij wederzijds goedvinden werd het jaar daarop ingevoerd. Hierbij wordt de huwelijksliefde niet langer meer begrepen als harmoniërende en verbindende kracht, maar als een bijkomend sentiment. De relatie tussen man en vrouw wordt gekoppeld aan de duurzaamheid van de huwelijksconsensus. Die zal op zijn beurt geleidelijk aan steeds meer gericht worden op de vervulling van het individuele belang en op ‘zelfverwerkelijking’, in plaats van op het primaire belang van het gezin.
Beperkte maatschappelijke gevolgen
De Romantiek van de negentiende eeuw zou hierop inspelen door met name in de literatuur overspelige liefde als de ‘ware liefde’ te thematiseren, meestal vanuit de vrouw bekeken, en zo minstens indirect de huwelijkstrouw verdacht te maken. Anna Karenina van Leo Tolstoy, Madame Bovary van Flaubert, The Forsyte Saga van John Galsworthy, Effi Briest van Theodor Fontane, en in Nederland Eline Vere van Louis Couperus. Toch zouden de maatschappelijke gevolgen van dit alles in de negentiende eeuw nog beperkt blijven. Het morele referentiekader van de negentiende eeuw bleef nog grotendeels christelijk. Het kwaad was echter gezaaid om in de twintigste eeuw te ontkiemen en verder uit te lopen om de samenlevingen te overwoekeren.
Jan Rutgers
De Nederlandse arts en predikant Jan Rutgers hertrouwde in 1885 met de feministe Mietje Hoitsema. Hij voelde zich aangetrokken tot het anarchisme van Kropotkin. Voor Rutgers was “anticonceptie door voorbehoedsmiddelen een onderdeel van de bevrijding van de moderne mens uit het keurslijf van een onnatuurlijke moraal.” In navolging van Alette Jacobs, arts en de eerste vrouw in Nederland die HBS en universiteit afrondde, hield hij speciale spreekuren voor geboortebeperking, deelde hij pessaria uit en voerde hij actie tegen de strafbaarheid van abortus en homoseksualiteit. Hij was lid van de Nieuw-Malthusiaanse bond, voorloper van de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (NVSH).
Baringsverbod voor de armen
In 1905 publiceerde Rutgers zijn eugenetische boek Rasverbetering en bewuste aantalsbeperking, waarin hij een baringsverbod bepleitte voor armen en “erfelijk belasten”. Hij vond voorbehoedsmiddelen overigens “onzedelijk” als ze louter uit gemakzucht of materialisme werden toegepast, maar voor het overige zag hij als een panacee voor uiteenlopende maatschappelijke kwalen zoals prostitutie. Hij voorspelde – terecht – dat seksuele normen onder invloed van effectieve voorbehoedsmiddelen zouden veranderen. De huwelijksbelofte en -trouw veroordeelde hij als even “onzedelijk en onredelijk” als een kloostergelofte. Het huidige Rutgers, dat zichzelf ‘kenniscentrum voor seksualiteit’ noemt en het onderwijs in ‘seksuele vorming’ in Nederland domineert, is naar hem vernoemd.
Deze tekst is genomen uit het rapport Seksuele indoctrinatie in schoolboeken. Bestel uw exemplaar hier:
Laatst bijgewerkt: 22 juli 2021 12:54